Εκτός νόμου ΤΩΡΑ η Χρυσή Αυγή

O κύβος, πλέον, ερρίφθη. Και οι τελευταίες αμφιβολίες πια διαγράφησαν μια για πάντα. Ο μονόλογος και η ωμή προτροπή του Μπαρμπαρούση στη βία και την κατάλυση του πολιτεύματος το έκανε πια ιστορική αναγκαιότητα. Ο νεοναζισμός στην Ελλάδα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου, να πάρει τη θέση που του αξίζει στη δημόσια σφαίρα. Αυτή δηλαδή του μολυσματικού ιού που απειλεί την κοινωνία, της πολιτικής πανώλης που οφείλουμε να “θεραπεύσουμε” με κάθε πιθανό και απίθανο αντίδοτο.

Πια δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Ούτε φυσικά μπορούμε να μιλάμε ακόμα για παραστρατημένους ψηφοφόρους. Από τη βραδιά άλλωστε που ο Παύλος Φύσσας έπεσε δολοφονημένος στο Κερατσίνι από τη μαχαιριά του Ρουπακιά, η εποχή των παραστρατημένων τελείωσε και τυπικά. Οσοι λoιπόν ψηφίζουν Χρυσή Αυγή οφείλουν να γνωρίζουν ότι στηρίζουν με την ψήφο τους τους νοσταλγούς του Χίτλερ, του Γκέμπελς και των πρακτικών του Αουσβιτς. Νέτα-σκέτα.

Αφού λοιπόν οι συνθήκες επέτρεψαν στο δράκο της Χρυσής Αυγής να θεριέψει και στη συνέχεια να επωάσει αυγά έτσι ώστε να προκύψουν και νεογνά στο φασιστικό δρόμο που χάραξαν, η κοινωνία αρχικά συνελήφθη χωρίς αντιστάσεις. Η οργανωμένη πολιτεία το ίδιο. Την ξεπέρασαν τα γεγονότα και το αίμα αθώων που έτρεξε ποτάμι στους δρόμους και τα πεζοδρόμια.

Εν έτει όμως 2018 και μετά από τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις κατά τις οποίες το νεοναζιστικό μόρφωμα, απευθυνόμενο στα πιο ταπεινά ένστικτα του πληθυσμού, κατάφερε να διεισδύσει σε πλατιές μάζες προκύπτει η επιτακτική, η άμεση ανάγκη αντίδρασης.

Το ποια νομικά βήματα πρέπει να γίνουν έτσι ώστε η εγκληματική αυτή οργάνωση να τεθεί εκτός νόμου το ξέρουν οι νομικοί και οι συνταγματολόγοι. Σίγουρα όμως τρόπος υπάρχει και αν δεν υπάρχει, πρέπει να εφευρεθεί. Το ελληνικό κοινοβούλιο δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να φιλοξενεί στις τάξεις του ανθρώπους που καλούν το στρατό να συλλάβει την πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι ώστε να δημιουργήσουν συνθήκες εμφυλίου πολέμου για να ικανοποιήσουν τις διεστραμμένες πολιτικές τους ορέξεις.

Ο χρόνος κυλάει εναντίον της δημοκρατίας όσο βαρύγδουπο και αν ακούγεται αυτό. Η ελληνική δικαιοσύνη, που πολλές φορές έχει απογοητεύσει με τη στάση της, ειδικά στα χρόνια του μνημονίου, έχει πλέον μία χρυσή ευκαιρία να προσφέρει χείρα βοηθείας έτσι ώστε το κοινωνικό σώμα να απαλλαχθεί από αυτό τον επικίνδυνο ιό. Η εκτελεστική εξουσία το ίδιο. Ολα τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου μπορούν να συμφωνήσουν τουλάχιστον σ’ αυτό. Ο,τι η δράση και η προπαγάνδα υπέρ της Χρυσής Αυγής είναι μία παράνομη πράξη, ότι θα ήταν δηλαδή σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τον εαυτό της και τους πολίτες της.

Όσον αφορά τους συστηματικούς ψηφοφόρους της ΧΑ, να χαίρονται τα “μπουμπούκια” που στέλνουν στη Βουλή να τους εκπροσωπήσουν. Το έχουμε πάρει απόφαση ότι ένα σημαντικό ποσοστό του ελληνικού λαού αποτελείται από καθαρούς φασίστες. Μπορούμε άνετα ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα να στερήσουμε από αυτούς τους ανθρώπους την πολιτική εκπροσώπηση, τουλάχιστον σε επίπεδο κεντρικής πολιτικής σκηνής, δεν την αξίζουν άλλωστε.

Οι συνθήκες, εν τέλει, δεν είναι απλώς ώριμες για τη σχετική συζήτηση. Εχουν αρχίσει και σαπίζουν. Και όταν κάτι περνάει στο στάδιο της αποσύνθεσης, “παράγει” πολύ δυσάρεστες οσμές που ελάχιστοι μπορούν να αντέξουν. Οσο η Χρυσή Αυγή και κάθε παρόμοιο μόρφωμα που υμνεί ανοιχτά το φασισμό, το Ολοκαύτωμα, τα τάγματα ασφαλείας και τη ναζιστική θεωρία εν γένει φορούν το μανδύα της νομιμότητας, ο κίνδυνος μόλυνσης θα παραμένει μεγάλος. Το πέρασμά τους στην παρανομία αποτελεί μονόδρομο. Αλλιώς τους επόμενους μήνες θα κυνηγάμε και άλλον Μπαρμπαρούση στις εθνικές οδούς.