Μέτωπο Δημοκρατίας

Το πολιτικό ενδιαφέρον του προηγούμενου διαστήματος- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα είναι και του επομένου-πέραν της βεβαίωσης όρκων που αντήλλαξαν ο κ. Τσίπρας με τον κ. Καμμένο, εστιάζεταιαυτό στον άτυπο διάλογο μεταξύ της προέδρου του Κινήματος Αλλαγή και του πρωθυπουργού. Έναν διάλογο που παρακολούθησαν εκ του σύνεγγυς ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Από το βήμα του Ιδρυτικού Συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής η Φώφη Γεννηματά κράτησε ίσες αποστάσεις από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ. Με αυτή τη στρατηγική προσέγγιση διαφώνησε ανοιχτά από το ίδιο βήμα ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Την ίδια στιγμή από ένα άλλο βήμα, αυτό του Προοδευτικού Φόρουμ που διεξήχθη παράλληλα στην Αθήνα, ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας για την οικοδόμηση μιας νέας ευρωπαϊκής Αριστεράς, κάλεσε τη σοσιαλδημοκρατία να μην τηρεί ίσες αποστάσεις από την Αριστερά και τη Συντήρηση.

Σε αυτόν τον πραγματικά άτυπο αλλά σε κάθε περίπτωση πρωτότυπο διάλογο, παρενέβη με τον δικό του τρόπο ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Ευάγγελο Βενιζέλο τοποθετήθηκε χωρίς περιστροφές υπέρ της συμπόρευσης των δυνάμεων του Κέντρου και της Κεντροδεξιάς.

Είναι προφανές ότι εάν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνεργαζόμενοι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν είχαν εφεύρει τη Novartis προκειμένου να πλήξουν καίρια τη τιμή των πολιτικών τους αντιπάλων, το Κίνημα Αλλαγής θα είχε ήδη συνάψει προγαμιαίο συμβόλαιο με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Παρ’ όλα αυτά κάποιοι του «παλαιού» ΠΑΣΟΚ, το οποίο ξεκίνησε ως εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα για να εξελιχθεί σε ευρωσκεπτιστική Αριστερά και εν συνεχεία σε σοσιαλδημοκρατικό ευρωπαϊκό κόμμα, δεν έχουν εγκαταλείψει το συνοικέσιο. Το μόνο εμπόδιο είναι- και θα είναι εκ των πραγμάτων- ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Και στον βαθμό που ο Κυριάκος Μητσοτάκης συνεχίσει αυτό που άρχισε να ξετυλίγει από τις ΗΠΑ, το άνοιγμα στον κεντρώο δημοκρατικό χώρο, τότε δύσκολα ο Αλέξης Τσίπρας θα καταφέρει να πείσει το Κίνημα Αλλαγής να αντικαταστήσει στο προσεχές μέλλον τους ΑΝΕΛ.

Σε κάθε περίπτωση πολλά θα κριθούν από τους αστάθμητους παράγοντες, αυτούς που στην ιστορία αναφέρονται ως «άτυχες» στιγμές που συμβαίνουν σε κάθε κυβέρνηση που βρίσκεται στα κάτω της. Ένα τυχαίο περιστατικό όπως αυτό στον Έβρο, ένα κακόκεφο πρωινό του Ερντογάν, μια στραβή στα Σκόπια.

Στην προκειμένη περίπτωση το «άνοιγμα» του Αλέξη Τσίπρα στην… «πρόθυμη» σοσιλαδημοκρατία περνάει πρωτίστως από τη βούληση των δημοκρατικών δυνάμεων να συνεργασθούν προκειμένου να εμποδίσουν τη «νέα» Αριστερά να εγκαθιδρύσει ένα «νέο» καθεστώς.

Οι επόμενες εκλογές, όπως είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όποτε κι αν αυτές γίνουν, δεν θα είναι για την οικονομία αλλά για τη δημοκρατία. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα γίνουν ώστε να βρεί νέο συγκάτοικο στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα γίνουν για τη δημοκρατία και πρωτίστως για την αποκατάσταση του κράτους δικαίου. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει απέναντι του ένα Μέτωπο όλων των δημοκρατικών δυνάμεων.

* Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος