Gipsy Kings – Οι “βασιλιάδες των τσιγγάνων” από τα καραβάνια στα αεροπλάνα

Περισσότερα από τριάντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που οι Gipsy Kings σάρωσαν τις διεθνείς σκηνές με τον μοναδικό ήχο τους, και τώρα, με τον χαρισματικό Nicolas Reyes στο τιμόνι, το θρυλικό συγκρότημα ανεβαίνει για πρώτη φορά στον ιστορικό λόφο του Λυκαβηττού την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου.

Με πάνω από 14 εκατομμύρια πωλήσεις, ένα βραβείο Grammy για το Best World Music Album το 2013 και το The Best of the Gipsy Kings να παραμένει ασταμάτητα στα charts για 52 εβδομάδες, οι Gipsy Kings κατάφεραν να φέρουν τη μουσική των gitanos από τους δρόμους της Νότιας Γαλλίας στις καρδιές εκατομμυρίων ακροατών σε όλο τον κόσμο.

Η “γέννηση” των Gipsy Kings

Η ιστορία του τσιγγάνικου λαού είναι κομβικής σημασίας για τον Nicolas Reyes, τον τραγουδιστή του συγκροτήματος, τόσο ως άνθρωπο όσο και ως καλλιτέχνη. Ο παππούς των Reyes ήταν έμπορος αλόγων και σεβαστός ηγέτης της φυλής. Ο πατέρας τους, ο José, ξεκίνησε δουλεύοντας μαζί του αλλά σύντομα έγινε διάσημος τραγουδιστής, συνεργαζόμενος με τον κιθαρίστα Manitas de Plata – φτάνοντας ακόμη και στο περίβλεπτο Carnegie Hall. Θαυμαστές του ήταν ο Πικάσο, ο Κοκτώ, ο Νταλί και ο Τσάρλι Τσάπλιν. Ο José Reyes ήταν δεξιοτέχνης στο απαιτητικό Cante Jondo (βαθύ τραγούδι του Φλαμένκο), αλλά ταυτόχρονα εξαιρετικός και στο πιο προσιτό Rumba flamenca. Καμία γιορτή δεν θεωρούνταν ολοκληρωμένη χωρίς αυτόν.

Όταν οι δρόμοι τους χώρισαν, ο José δημιούργησε τους Los Reyes, με τον νεαρό Nicolas να ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του στους δρόμους της Arles και του Saint-Tropez. Εκεί, ανάμεσα σε φως, θάλασσα και την αέναη μελωδία των gitanos, γεννήθηκε και το όνομα Gipsy Kings – η φυσική εξέλιξη των «Βασιλιάδων» σε «Βασιλιάδες των Τσιγγάνων».

Σήμερα, στην ψηφιακή εποχή του streaming, η μουσική τους παραμένει ζωντανή: το “Bamboléo” έχει ξεπεράσει τα 277 εκατομμύρια streams στο Spotify, ενώ το “Volare” μετρά πάνω από 200 εκατομμύρια. Περισσότεροι από 6,1 εκατομμύρια ακροατές κάθε μήνα επιστρέφουν ξανά και ξανά στον ήχο τους.

Nicolas Reyes: “Σέβεσαι τις ρίζες σου, αλλά κοιτάς προς το μέλλον”

Λίγο πριν τον Λυκαβηττό ο Nicolas Reyes μάς μιλά για την αγάπη, την οικογένεια, τη δημιουργικότητα και την εμπειρία να μοιράζεσαι τη μουσική με εκατομμύρια θαυμαστές ανά τον κόσμο.  Όπως έχει δηλώσει για τις τσιγγάνικες ρίζες του: “Στην αρχή ήμασταν λίγο νευρικοί να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο. Τώρα αυτή είναι η ζωή μας. Άλλωστε ταξιδεύουμε εδώ και αιώνες – απλώς αντικαταστήσαμε τα καραβάνια και τα άλογα με αυτοκίνητα και αεροπλάνα… Τώρα οι αστυνομικοί είναι μπροστά μας, όχι πίσω μας!”

Στην ερώτηση για το πώς η μακρά ιστορία καταπίεσης που βίωσαν οι τσιγγάνοι επηρέασε τη μουσική και την αποστολή των Gipsy Kings, προτιμά να απαντήσει με τα… τραγούδια του. Μια συνέντευξη, όπως μας λέει, καλό θα ήταν να ξεκινά με θετικά μηνύματα: “Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα τραγούδια μας κυρίως μιλούν για αγάπη, ειρήνη και βαθιά συναισθήματα – εστιάζουμε στη θετική πλευρά της ζωής. Ας μιλήσουμε για μουσική“.

Ο Nicolas Reyes θεωρεί κομβικό τον ρόλο της οικογενειακής παράδοσης: “Ήμασταν 11 αδέλφια. Είμαι ο προτελευταίος γιος. Όταν ήμουν παιδί, περνούσα ατελείωτες ώρες ακούγοντας τον πατέρα μου να τραγουδά και να παίζει. Ήταν ένας σπουδαίος κιθαρίστας και τραγουδιστής. Έτσι έμαθα κι εγώ κιθάρα, παρατηρώντας και ακούγοντας. Κοίταζα τα χέρια του να κινούνται κατά μήκος των χορδών και του μπράτσου αυτού του υπέροχου οργάνου.”

Αναφορικά με την έμπνευση, αυτή την παρέχει απλόχερα η… ζωή: “Η σύνθεση και η εκτέλεση μουσικής είναι πολύ σημαντική για μένα. Η έμπνευση πάντα μού ερχόταν από τις πραγματικές ζωές πραγματικών ανθρώπων. Τίποτα δεν είναι πιο ισχυρό και δημιουργικό από τη ζωή την ίδια. Συνεχίζω να ζω και να νιώθω ότι θέλω να γράφω για τα πράγματα που έχουν σημασία στην καθημερινή ζωή. Αυτό είναι που με εμπνέει και συνεχίζει να με εμπνέει”.

Η σημερινή εξέλιξή τους απαιτεί μια ισορροπία ανάμεσα στη διατήρηση των πολιτιστικών τους ριζών και την επαφή με τις τεχνολογικές εξελίξεις: “Είναι σίγουρα πρόκληση. Αυτή η αναγκαία συνύπαρξη είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ασχοληθείς. Από τη μία πλευρά σέβεσαι τις ρίζες, την ιστορία και την ψυχή της μουσικής μας και από την άλλη κοιτάς προς το μέλλον, πάντα ανοιχτός στο νέο. Ορισμένες συνεργασίες με νεότερους καλλιτέχνες μιλούν από μόνες τους. Για παράδειγμα, κυκλοφορήσαμε το τραγούδι “Ingobernable” με τον καλλιτέχνη C Tangana, μια συνεργασία που απόλαυσα πολύ.”

“Η μουσική μας έχει μεγάλη ιστορία και έχει αντέξει στον χρόνο”

Τι σημαίνει για τους Gipsy Kings ότι τραγούδια όπως τα “Bamboléo” και “Volare” συνεχίζουν να προσελκύουν εκατομμύρια ακροατές σε πλατφόρμες streaming, δεκαετίες μετά την κυκλοφορία τους;

“Κάποιες φορές ακούω από θαυμαστές που συναντώ που και που, σε αεροδρόμια, πόλεις, σε όλο τον κόσμο όπου παίζουμε, ότι αυτό ή εκείνο το τραγούδι ή ακόμη και κάποιο άλλο τραγούδι είναι αυτό που τους αρέσει να ακούν όταν νιώθουν στεναχώρια, όταν θέλουν να χορέψουν, όταν παντρεύονται, όταν γιορτάζουν τρελά. Αλλά και χωρίς λόγο, απλώς επειδή δεν χρειάζονται λόγο για να το ακούσουν. Το ακούν απλώς γιατί τους αρέσει η μουσική μας. Οπότε, νομίζω ότι νιώθω ευγνωμοσύνη και τιμή, ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνης. Αυτή η αποδοχή και η αντοχή στον χρόνο είναι μια διαβεβαίωση για έναν καλλιτέχνη ότι έκανες κάτι σωστά.”

Αναφορικά με το μέλλον της παραδοσιακής τσιγγάνικης μουσικής στον ταχέως εξελισσόμενο ψηφιακό κόσμο, ειδικά ανάμεσα στις νεότερες γενιές, ο Nicolas πάλι στρέφεται στη δύναμη της οικογένειας:  “Η μουσική μας έχει μεγάλη ιστορία και έχει αντέξει στον χρόνο, ειδικά επειδή είναι αυθεντική. Τώρα βρίσκεται στα χέρια της νέας γενιάς, όπως έχει μεταδοθεί από κάθε γενιά στην επόμενη. Και πρέπει να την αξιοποιήσουν όσο καλύτερα μπορούν με τα νέα εργαλεία που έχουν, με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν. Ακριβώς όπως εγώ, τα αδέλφια μου και άλλοι τα καταφέραμε τότε. Λάβαμε κάτι σημαντικό από τους πατέρες μας, το σεβαστήκαμε και τώρα είναι η σειρά μας να το μεταδώσουμε στα δικά μας παιδιά.”

Το μήνυμα που στέλνει στους Έλληνες “bamboléos” που τον περιμένουν για πρώτη φορά στο ιστορικό λόφο του Λυκαβηττού είναι: “Καταρχάς, είναι τιμή. Είναι συναρπαστικό μετά από 30 χρόνια να πατάω τα πόδια μου και να απελευθερώνω τη φωνή μου σε νέες σκηνές, σε μέρη που δεν είχα πάει ποτέ. Έπειτα, έχει περάσει καιρός από την τελευταία μου επίσκεψη στην Αθήνα, και ποιος ξέρει πότε θα επιστρέψω. Για αυτό θα έλεγα: Παρακαλώ Έλληνες. Μην είστε απόμακροι και μην ντρέπεστε. Ελάτε να συμμετάσχετε σε αυτή τη μοναδική εμπειρία στο Θέατρο του Λυκαβηττού στις 21 Σεπτεμβρίου, για μια μουσική εμπειρία, μια νύχτα που θα μείνει αξέχαστη.”