Στη συναυλία του Ludovico Einaudi στο Καλλιμάρμαρο – Τα καλοκαίρια που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ

Ο Ιταλός πιανίστας και συνθέτης Ludovico Einaudi μπήκε στο Καλλιμάρμαρο το βράδυ της Παρασκευής με τον αέρα ενός πρωταθλητή, έτοιμος να κατακτήσει το κοινό. Κι όταν η συναυλία τελείωσε, όλοι καταλάβαμε ότι το μετάλλιο ήταν δικό του εξαρχής: γιατί είναι ένας έμπειρος “τεχνίτης” που υπερβαίνει τα όρια, κάνοντας πραγματικό πρωταθλητισμό στην τέχνη του.

Το μισό Καλλιμάρμαρο γέμισε, η σκηνή στήθηκε με φόντο τον Λυκαβηττό και όλοι βάλαμε τα φούτερ μας γιατί η βραδιά ήταν τέρμα φθινοπωρινή, με πολύ αέρα. Στις γιγαντοοθόνες το εξώφυλλο του πρόσφατου άλμπουμ του Einaudi, “Summer Portraits”, περίμενε τον καλλιτέχνη σαν μια υπόσχεση καλοκαιριών που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ.

Το “Summer Portraits”, που κυκλοφόρησε στις αρχές της χρονιάς, αποτέλεσε τον πυρήνα της βραδιάς μας. Οι ήχοι του μιμούνται τη φύση – το στάξιμο νερού σε δάσος, το βουητό θαλάσσιων πλασμάτων, οι μακρινοί αντίλαλοι – αναπαραγόμενοι με κλασικά όργανα, δημιούργησαν ένα ηχοτοπίο επιβλητικό και ταυτόχρονα ευφρόσυνο. Κομμάτια όπως το Rose Bay και το To Be Sun βυθίζουν το μυαλό στη μουσική, ώσπου τα βιολιά εκρήγνυνται και η σύνθεση γίνεται δυνατό κύμα ενέργειας.

Ο Einaudi εμπνεύστηκε το άλμπουμ από ένα καλοκαιρινό ταξίδι σε ένα μεσογειακό νησί. Εκεί ανακάλυψε ελαιογραφίες ενός προηγούμενου ενοίκου του σπιτιού και αυτές οι εικόνες ξύπνησαν αναμνήσεις από τα δικά του καλοκαίρια στην Ιταλία, γεμάτα ελευθερία και βαθιά σύνδεση με τη φύση. Το αποτέλεσμα ήταν ένα μουσικό πορτρέτο αυτών των ατελείωτων αθώων αναμνήσεων, το οποίο ακούσαμε στο Καλλιμάρμαρο, βλέποντας στις οθόνες ένα σέπια οδοιπορικό σαν παλιά ιταλική ταινία.

Τα δάχτυλα του Einaudi ζωντανεύουν μικρούς κόσμους πάνω στα λευκά πλήκτρα. Πλάνα από ψηλά τον δείχνουν με το καπέλο τους να δεσπόζει βασιλιάς στο θρόνο του.

Μαζί του στη σκηνή, τα κρουστά, το μπάσο, τα πλήκτρα και το ακορντεόν δημιούργησαν μια βαθιά προσωπική ατμόσφαιρα, παρά τον ανοιχτό χώρο και τον άνεμο που στροβίλιζε κάποιες φορές ενοχλητικά τον ήχο. Ειδικά εμείς στις εσχατιές των κερκίδων συχνά ακούγαμε πολύ περισσότερο τον αέρα να στροβιλίζεται και ελάχιστα τη μουσική.

Παρά ταύτα, δεν μπορείς να μην βυθιστείς στον ρυθμό των συνθέσεων του Einaudi με τη γοητεία να  βρίσκεται στο πώς χτίζει τα crescendos του – οι ευρηματικές ακολουθίες: σόλο πιάνο, ντουέτα, είσοδος εγχόρδων, διάλογοι πότε έντονοι και πότε σιωπηλοί. Και η συνεννόηση με τα μάτια…

Η εμπειρία κορυφώθηκε με το… “Experience” – το πασίγνωστο κομμάτι με πάνω από 15 δισεκατομμύρια views στο TikTok και τα κινητά άναψαν σιγά σιγά για να γίνουν αστέρια.

Η ικανότητά του Einaudi να αγγίζει τον ακροατή, να χτίζει γέφυρες επικοινωνίας μέσα από την απλότητα και τη συγκίνηση της μουσικής του, τον καθιστά έναν από τους πιο αγαπημένους συνθέτες της σύγχρονης κλασικής μουσικής.

Ίσως βέβαια οι ποιότητες του συγκεκριμένου δίσκου να ταίριαζαν σε μια κλειστή αίθουσα με καλύτερη ακουστική για όλους τους θεατές. Σε κάθε περίπτωση μπορούσες να κλείσεις τα μάτια και να βυθιστείς σε δικές σου μνήμες, αφήνοντας τον χρόνο να κυλήσει μαζί με τη μουσική.