“Αποσκευές” τα κατοικίδια στις πτήσεις – Τι σημαίνει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

Ανατροπή στη νομολογία για τα κατοικίδια που ταξιδεύουν με αεροπλάνα έφερε η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, το οποίο έκρινε ότι τα ζώα σε πτήσεις μπορούν να καταχωρούνται ως “αποσκευές”, πράγμα που σημαίνει ότι οι αεροπορικές εταιρείες δεν υποχρεούνται να καταβάλλουν υψηλότερη αποζημίωση σε περίπτωση απώλειας του ζώου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.

Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Δικαστηρίου μετά την απώλεια ενός σκύλου, της Μόνα, κατά τη διάρκεια της πτήσης από το Μπουένος Άιρες προς τη Βαρκελώνη, με αποτέλεσμα να ζητηθεί αποζημίωση από την ιδιοκτήτρια του ζώου.

Η επιβάτης, μαζί με τη μητέρα της, είχαν ελέγξει την είσοδο για την πτήση και τοποθέτησαν τη σκυλίτσα σε ειδικό κλουβί για τα κατοικίδια, όμως κατά τη μεταφορά της στο αεροπλάνο, η σκυλίτσα κατάφερε να διαφύγει και δεν εντοπίστηκε ποτέ, με την επιβάτιδα να ζητά αποζημίωση ύψους 5.000 ευρώ για “μη υλική ζημιά”, σε μια δικαστική υπόθεση που διήρκεσε έξι χρόνια.

Το Δικαστήριο, ωστόσο, έκρινε ότι η επιβάτιδα και η μητέρα της δεν είχαν κάνει ειδική δήλωση για το κατοικίδιο κατά το check-in, και για αυτόν τον λόγο δεν μπορούσαν να υποβάλουν αξίωση για την απώλεια.

Μπορεί στην Ιταλία τα μεγάλα σκυλιά να μπορούν πλέον να ταξιδεύουν στην καμπίνα των αεροπλάνων, ωστόσο σε πολλές αεροπορικές εταιρείες οι επιβάτες και ιδιοκτήτες μεγαλύτερων σκυλιών υποχρεώνονται να τα τοποθετούν στον χώρο των αποσκευών.

“Το σκυλί βγήκε από το κλουβί μεταφοράς, άρχισε να τρέχει κοντά στο αεροπλάνο και δεν μπόρεσε να βρεθεί”, αναφέρουν τα έγγραφα του δικαστηρίου.

Παρά τις έρευνες και την εντατική αναζήτηση, συμπεριλαμβανομένης μιας εκστρατείας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ξεκίνησε η επιβάτης, Felicísima, ο σκύλος δεν βρέθηκε ποτέ, σύμφωνα με το ισπανικό δικαστήριο.

Η Felicísima δήλωσε ότι δεν θα σταματήσει ποτέ την αναζήτησή της, λέγοντας ότι θα ήταν “ντροπή” αν κάποιος πήρε τον σκύλο της. “Ποιος έχει τη Μόνα, γνωρίζοντας ότι είναι δική μας, γνωρίζοντας τον πόνο που έχουμε νιώσει;“, αναρωτήθηκε σε ανάρτησή της στο Facebook.

Η υπόθεση δημιουργεί ένα προηγούμενο για όσους ταξιδεύουν με κατοικίδια ζώα και δεν κάνουν ειδική δήλωση σχετικά με το περιεχόμενο του κλουβιού του κατοικίδιου και υποστούν την απώλεια του ζώου.

Η αεροπορική εταιρεία Iberia ανέλαβε την ευθύνη για την απώλεια του κατοικίδιου, αλλά αμφισβήτησε το ύψος της αποζημίωσης, υποστηρίζοντας ότι υπερέβαινε την ευθύνη για απώλεια αποσκευών χωρίς ειδικές δηλώσεις, σχετικά με το περιεχόμενο του κλουβιού.

Η υπόθεση παραπέμφθηκε από Ισπανό δικαστή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ECJ) για να εξετάσει ένα νομικό ζήτημα στο επίκεντρο της υπόθεσης: αν η έννοια των αποσκευών εφαρμόζεται σύμφωνα με τη Σύμβαση του Μόντρεαλ, μια διεθνή συνθήκη που καθορίζει τους κανόνες για την ευθύνη των αεροπορικών εταιρειών για ζημιές που κυμαίνονται από θάνατο έως καθυστερήσεις και χαμένα φορτία ή αποσκευές.

Το δικαστήριο ανέφερε: “Η Σύμβαση του Μόντρεαλ αναφέρεται σαφώς σε πρόσωπα και αποσκευές. Επομένως, από τη σαφή διατύπωση αυτής της διάταξης προκύπτει ότι ο όρος ‘πρόσωπα’ καλύπτει τους ‘επιβάτες’, οπότε ένα κατοικίδιο δεν μπορεί να θεωρηθεί ‘επιβάτης’“.

“Πρέπει επομένως να θεωρηθεί ότι, για τους σκοπούς της αεροπορικής μεταφοράς, ένα κατοικίδιο ζώο εμπίπτει στην έννοια των ‘αποσκευών’ και η αποζημίωση για ζημιά που προκύπτει από την απώλειά του κατά τη μεταφορά αυτή, υπόκειται στο καθεστώς ευθύνης που προβλέπεται για τις αποσκευές“.

Ο δικαστής σημείωσε επίσης ότι η ευθύνη μιας αεροπορικής εταιρείας για απολεσθείσες αποσκευές θα μπορούσε να καθοριστεί από οποιαδήποτε ειδική δήλωση σχετικά με το περιεχόμενό τους, κάτι που δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση.

Δεδομένου ότι δεν είχε γίνει ειδική δήλωση σχετικά με το ζώο πριν από την πτήση, η Felicísima δικαιούται μόνο το ποσό των 1.578,82 ευρώ, αποφάνθηκε το ισπανικό δικαστήριο.

Σε δήλωσή του, το ΔΕΚ ανέφερε: “Το γεγονός ότι η προστασία της ευημερίας των ζώων αποτελεί στόχο γενικού συμφέροντος που αναγνωρίζεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν εμποδίζει τη μεταφορά των ζώων ως ‘αποσκευές’ και την αντιμετώπισή τους ως τέτοιες για τους σκοπούς της ευθύνης που προκύπτει από την απώλεια ενός ζώου”.