The Last Drive Live @ Gagarin 205

Ναι μεν αλλά! Χωρίς ίσως τη συγκίνηση των reunion live αλλά πάντα ροκ εν ρολ, οι Last Drive χάρισαν στο κοινό τους ένα πολύ δυνατό δίωρο.Μπορεί να ακουστεί γκρινιάρικο, μπορεί να ακουστεί μίζερο αλλά αυτό ήταν το δια ταύτα της εμφάνισης των Last Drive στο Gagarin το περασμένο Σάββατο (16/5/09). Χωρίς να έχουν χάσει στο ελάχιστο τη φλόγα που τους οδήγησε στα μονοπάτια της ανεξάρτητης (και μη) ελληνικής ροκ σκηνής για τρεις δεκαετίες, δίνοντας άλλο ένα μεγάλο παρών , επιβεβαιώνοντας το όνομα τους, οι Last Drive ήταν σίγουρα πιο πεσμένοι από τα reunion live του 2007.









Το σέτλιστ της βραδιάς ήταν, όπως τότε, ένα αμάλγαμα του παλιού με το καινούριο μόνο που αυτή τη φορά τα νέα κομμάτια ήταν πλέον στο τελευταίο τους άλμπουμ. Αμάλγαμα τόσο γιατί είχε και τα δύο όσο γιατί το δέσιμο μεταξύ τους ήταν αυτό που λέμε άνευ ραφών. Ξεκίνησαν το live βάζοντας φωτιά σε παλιούς και πιτσιρικαρία με το «Overloaded”, πέρασαν στα “Maureen” και “Headlong to the Edge”, ξαναγύρισαν στο “Baby it’s real” –μια από τις πιο δυνατές στιγμές της βραδιάς , έκλεισαν με cover στο «Μisirlou» και ολοκλήρωσαν τη βραδιά με ένα encore που αν και σύντομο ήταν όσο δυνατό όσο ολόκληρο το δίωρο –σχεδόν- που προηγήθηκε.



Τα μικροπροβλήματα στον ήχο ήταν για ακόμα μια φορά εκεί και έκαναν περιστασιακά την εμφάνιση τους χωρίς, όμως, να επηρεάσουν. Ο ήχος ήταν εμφανέστατα καλύτερος από προηγούμενες φορές και τα προβλήματα ήταν εκεί μόνο για να τους δώσουν την αφορμή να αποδείξουν πόσο μεγάλη μπάντα είναι, ξεπερνώντας τα με χαρακτηριστική άνεση και συνεχίζοντας ακόμα πιο δυνατά και ηλεκτρισμένα. Όπως και το κοινό που δεν «ξενέρωνε» με το παραμικρό και απογειωνόταν αμέσως στο άκουσμα του επόμενου ριφ.



Γιατί λοιπόν γκρινιάζουμε; Δεν ξέρω… Ίσως γιατί τόσο από τους ίδιους όσο και από το κοινό δεν υπήρχε η ίδια δίψα… η ίδια συγκίνηση.





Φωτογραφίες: Γιώργος Βλασσόπουλος