Στη νύφη της Ευρασίας

Βρεθήκαμε στην Κωνσταντινούπολη χάρη στην εξαιρετική πρωτοβουλία της Diageo και του Johnnie Walker για την υπεύθυνη κατανάλωση αλκοόλ και του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς (Ι.Ο.ΑΣ.) το οποίο τα τελευταία τρία χρόνια αναλαμβάνει δυναμικές πρωτοβουλίες για την οδική μας ασφάλεια. Μια από τις συναρπαστικότερες πόλεις του κόσμου ξετυλίγεται μπροστά μας, χάρη σε έναν ιερό σκοπό…



O Πάνος ο Μυλωνάς ήταν ένα νέο παιδί με φιλότιμο, ευγένεια, αυθορμητισμό, μεγάλες ικανότητες και στόχους. Αυτό δεν το γράφουμε αψήφιστα γιατί ο υπογράφων ήταν ένας από τους πρώτους ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει, όταν τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ειδικού τύπου, καθώς ο Πάνος ξεκίνησε να γράφει για τους ελληνικούς αγώνες, κατόπιν ανέλαβε το WRC και εν συνεχεία ανέλαβε και χρέη δοκιμαστή. Παράλληλα, ικανοποιούσε το πάθος του για τους αγώνες αυτοκινήτου, τρέχοντας στο πρωτάθλημα καρτ, Rotax. Εκείνη την εποχή με τον Πάνο μοιραζόμαστε το ίδιο γραφείο… Χάθηκε άδικα χωρίς να φταίει σε ηλικία 22 ετών το 2004, στο αφύλακτο κομμάτι – ντροπή της Εθνικής Οδού Κορίνθου – Πατρών, καθώς όδευε για τα μαθήματά του στο Πανεπιστήμιο Πατρών όπου φοιτούσε ως 4ετής στο τμήμα μηχανολόγων μηχανικών…




Ι.Ο.ΑΣ.



Η μητέρα του, η Βάσω Δανέλλη Μυλωνά είναι ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος. Οι περισσότεροι στη θέση της θα είχαν απογοητευθεί και αποσυρθεί. Εκείνη όμως όχι… Ωθούμενη από το πιο αγνό κίνητρο, άλλοι άνθρωποι να μην περάσουν αυτό που περνά η ίδια, σύστησε το 2005 το Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς (Ι.Ο.ΑΣ.,
www.rsi-panosmylonas.gr), έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με ιδρυτικά μέλη πανεπιστημιακούς και επιχειρηματικούς φορείς ο οποίος αναλαμβάνει πλειάδα πρωτοβουλιών για την ενημέρωση του κοινού και τη βελτίωση της οδικής μας ασφάλειας. Στους τομείς δραστηριότητάς του περιλαμβάνονται επίσης, η έρευνα και η εκπαίδευση για την πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων, ενώ αποτελεί μέλος και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΤSC).




Από τη Formula 1 στα επιβατικά



Πολλοί θα αναρωτηθούν τί σχέση μπορεί να έχει ένα Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας με την «επικίνδυνη» Formula 1 και γενικότερα τους αγώνες. Η απάντηση που δίνουμε είναι ότι να κάνει κανείς έναν αγώνα Formula 1 σε πίστες διεθνών προδιαγραφών είναι πολύ πιο ασφαλές από το να κινείται στους ελληνικούς δρόμους. Στη Formula 1 η ενεργητική και παθητική ασφάλεια έχει φτάσει πρωτοφανή επίπεδα. Θυμηθείτε το φετινό ατύχημα του Ρόμπερτ Κουμπίτσα με τη BMW Sauber στο Μόντρεαλ όπου δεν έχασε καν τις αισθήσεις του παρότι δέχθηκε… 75 g στιγμιαίας επιβράδυνσης κατά την πρόσκρουση με έναν τοίχο. Ασφάλεια που με τη σειρά της περνά σταδιακά στα καθημερινά μας αυτοκίνητα (ηλεκτρονικά συστήματα σταθεροποίησης, δομές παραμόρφωσης, υλικά), αλλά και στους ευρωπαϊκούς δρόμους (τύποι οδοστρώματος, μπαριέρες και τοιχία για την απορρόφηση της κινητικής ενέργειας κ.λπ.).



Τέλος, όλοι θα είμαστε πολύ λιγότερο επικίνδυνοι και κακοί οδηγοί, εάν είχαμε οδηγήσει στα πλαίσια ενός σεμιναρίου αγωνιστικής οδήγησης, έστω και για μια μέρα, σε μια πίστα διεθνών προδιαγραφών…




Take the lead, drink responcibly…



Εδώ και μερικό καιρό, συνοδοιπόρος του Ι.Ο.ΑΣ. είναι η Diageo, η εταιρεία στα προϊόντα της οποίας ξεχωρίζει το ουίσκι Johnnie Walker, και η οποία εδώ και χρόνια αναλαμβάνει κοινωνική δράση με την καμπάνια με σύνθημα «Πάρε την πρωτοβουλία, πιες υπεύθυνα», με σκοπό να διαμορφωθεί η συνείδηση να μην πίνουμε επ’ουδενί προτού οδηγήσουμε. Το μήνυμα είναι «μηδέν αλκοόλ πριν την οδήγηση». Παράλληλα, η Diageo, στα πλαίσια της υπεύθυνης κατανάλωσης αλκοόλ, κινητοποιείται και για την αντιμετώπιση ενός άλλου κολοσσιαίου προβλήματος με κοινωνικές προεκτάσεις, αυτό του αλκοολισμού. Από το 2005, προωθεί τα προϊόντα της και την εν λόγω καμπάνια μέσω της Formula 1, αποτελώντας βασικό χορηγό της McLaren (το ξεκίνημα μάλιστα του «γάμου» είχε αποφέρει πέντε συνεχόμενες νίκες των Ράικονεν και Μοντόγια σε Ουγγαρία, Τουρκία, Βέλγιο, Ιταλία και Ιαπωνία!), με έρεισμα τον απόλυτο έλεγχο και την ασφάλεια, έννοιες που απαιτούνται και κυριαρχούν στην οδήγηση μιας Formula 1.




Στο σταυροδρόμι των πολιτισμών και των ηπείρων…



Χάρη στην πρωτοβουλία της Diageo και του Ι.Ο.ΑΣ. βρεθήκαμε στην Κωνσταντινούπολη για την παρακολούθηση του Grand Prix μαζί, μεταξύ άλλων, με τους νικητές (Η.Ουζουνίδης, Γ.Βομβάς και Ε.Αλεξίου), στον διαγωνισμό τους που πραγματοποιήθηκε με στόχο την προώθηση της οδικής ασφάλειας και της υπεύθυνης κατανάλωσης αλκοόλ.



Η Πόλη («Ιστανμπούλ» πλέον διεθνώς, από το «εις την Πόλη») μας εξέπληξε με την ομορφιά, τη ζεστασιά και τις αντιθέσεις της. Αντικρίζοντας τη συγκλονιστική θέα από τη μεγάλη γέφυρα πάνω από τον Βόσπορο χαράσσεται βαθιά στο μυαλό σου γιατί αποτελεί ένα μοναδικό χερσαίο και θαλάσσιο σταυροδρόμι λαών, πολιτισμών, ιδεών και ηπείρων από το οποίο για αιώνες οι Βυζαντινοί ήλεγχαν τον κόσμο. Από τη μια πλευρά η Ευρώπη και από την άλλη η Ασία τις οποίες χωρίζει μια λεπτή θαλάσσια λωρίδα την οποία διαπερνούν σε σειρές φορτηγά πλοία. Ένα συγκλονιστικό – αξεπέραστο θέαμα… Η επίσκεψη στα σημαντικότερα μνημεία και ναούς της Πόλης, στο Μπλε Τζαμί, την Αγια Σοφιά, αλλά και στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου γεμίζει την ψυχή με ζεστά συναισθήματα, καθώς η Πόλη σού παρουσιάζει το ανθρώπινο πρόσωπο με το πράσινο, την ησυχία (παρά τα 16 εκατομμύρια κατοίκων η κίνηση είναι πολύ λιγότερη από την Αθήνα λόγω του μικρότερου αριθμού αυτοκινήτων και έξυπνες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις του δήμου), αλλά και τη μεγαλοπρέπεια των μνημείων της. Σε αυτό βοηθούν και οι απλοί άνθρωποι που φέρονται στον ξένο με πολλή αγάπη κάνοντάς τον να αισθάνεται πολύ φιλόξενα…



Πολλοί Τούρκοι βιώνουν φτώχια και εκτιμούν όσο τίποτε το ψωμί που βγάζουν από τον τουρισμό.



Το Πατριαρχείο και ιδίως η πατριαρχική κατοικία μας εξέπληξε με τη λιτότητά του. Στην είσοδο μια ξύλινη πύλη μένει συμβολικά μονίμως κλειστή μετά τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’ από τους Τούρκους, με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Στον Άγιο Γεώργιο ξεχωρίζουν οι εικόνες και το μεγάλο χρυσόγλυπτο τέμπλο.



Το Μπλε Τζαμί, στο χώρο που κατείχαν άλλοτε τα βυζαντινά αυτοκρατορικά ανάκτορα εκπλήσσει με τις χρωματικές του αποχρώσεις που «κλίνουν» προς το μπλε, γι’ αυτό και πήρε την ονομασία αυτήν από τους Άγγλους. Πιο δίπλα βρίσκεται το Τοπ Καπί, τα αυτοκρατορικά ανάκτορα των σουλτάνων.



Στην ξενάγηση περάσαμε μπροστά και από τον στενό κόλπο του Κεράτιου (το αγκυροβόλιο του βυζαντινού αυτοκρατορικού στόλου), που ο δήμος της Πόλης κατάφερε να καθαρίσει θεαματικά, αλλά και από τον πύργο του Γαλατά (ένας πιο λεπτός… λευκός πύργο στον οποίο προστέθηκε μια κωνοειδής απόληξη κάνοντάς τον να μοιάζει με μιναρές), όπου οι Βυζαντινοί είχαν απελάσει τους Λατίνους κατοίκους της Πόλης και τους «Σταυροφόρους», προτού οι τελευταίοι βιάσουν, κάψουν, σκοτώσουν και συλήσουν ναούς και σπίτια «εις το όνομα και την αγάπη του Ιησού» στην Άλωση του 1204. Οι Φράγκοι τότε παραμιλούσαν με τον πλούτο και το μεγαλείο της Πόλης…



Η Αγια Σοφιά, ο ναός που έχτισε ο Ιουστινιανός για τη δόξα της μεγάλης του Θεού σοφίας αποτελεί αξεπέραστο θαύμα αρχιτεκτονικής (και έχει επηρεάσει σαφώς και την τεχνοτροπία των μουσουλμανικών τζαμιών της Πόλης), μαρμάρων (ασύλληπτη η τεχνική τους σήμερα), ψηφιδωτών και συμβολισμού. Ο ξεναγός μάς επισημαίνει σοφά ότι ευτυχώς που οι Τούρκοι ασχολήθηκαν μαζί της κάνοντάς την αρχικά τζαμί και κατόπιν μουσείο και δεν την παράτησαν, διαφορετικά θα είχαν μείνει ερείπια.



Από τα ψηφιδωτά της Αγια Σοφιάς ξεχωρίζουν η Βρεφοκρατούσα, ο Παντοκράτορας του οποίου τα μάτια έχουν γίνει με μοναδική τεχνοτροπία και σε κοιτάζουν από όποια γωνία και αν τα δεις, αυτό του αυτοκράτορα Λέοντος του Σοφού που παρακαλεί τον Θεό να τον αφήσει να παντρευτεί κατ’ εξαίρεσιν για τέταρτη φορά για να αποκτήσει παιδιά καθώς και αυτό της «Αυγούστας» (η αυτοκράτειρα για τους Βυζαντινούς) Ζωής που χρειάστηκε να αλλάξει πολλούς συζύγους, με συνέπεια κάθε φορά να αλλάζει και το πρόσωπο και το όνομα του εκάστοτε αυτοκράτορα στο ψηφιδωτό…



Η Κωνσταντινούπολη είναι μια σύγχρονη ευρωπαϊκή μητρόπολη με σταλάγματα ενός ρομαντικού παρελθόντος (βλέπε… «πολίτικη κουζίνα»!) όπως η «ποδηλατούπολη», το τραμ και το παζάρι όπου όλοι οι έμποροι μιλούν ελληνικά. Το βράδυ μεταμορφώνεται σε μια νεανική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα της διασκέδασης που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε σε δυναμισμό από το Άμστερνταμ, το Δουβλίνο ή το Βερολίνο με τον ατελείωτο κόσμο να ξεχύνεται στους πεζόδρομους της πλατείας Ταξίμ και του Πέρα (ο δικός τους «Ψηρής») έως τις πολύ «μικρές» ώρες κοντά στο ξημέρωμα..




Στην πίστα του «Ιστανμπούλ Παρκ»



Βρεθήκαμε για πρώτη φορά στην πίστα του Ιστανμπούλ Παρκ, 40 περίπου λεπτά έξω από την Πόλη, χάρη σε εξαίρετη πρωτοβουλία της διευθύντριας εταιρικής επικοινωνίας της Diageo, της εταιρείας στην οποία ανήκει το ουίσκι Johnnie Walker και αποτελεί από το 2005 βασικό χορηγό της McLaren, Κας Αναστασίας Αγγελή και της ιδρύτριας και προέδρου του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς (Ι.Ο.ΑΣ.,
www.rsi-panosmylonas.gr) Κας Βάσω Δανέλλη Μυλωνά.



Η πίστα μας εξέπληξε με τις σύγχρονες και ευρύχωρες εγκαταστάσεις της, ενώ μας εντυπωσίασε θετικά η οργάνωση και φιλικότητα του Τουρκικού προσωπικού της. Φέτος, δεν βρέθηκε πολύς κόσμος εκεί και αυτό έκανε πολύ άνετη, ιδίως στις δοκιμές, την παραμονή στην πίστα και στο μεγάλο χώρο αναψυχής (με μαγαζιά διαφόρων ομάδων και εταιρειών, «απογειωτική» μουσική και live συγκροτημάτων) πίσω από τη σκεπαστή κερκίδα της ευθείας εκκίνησης.



Κατά τα άλλα, είχαμε και πρωτοφανή θεάματα για πίστα Formula 1: Ο στρατός είχε παρουσία μέσα και έξω από την πίστα, με ένστολους ενόπλους, ελεύθερους σκοπευτές στις ταράτσες, έλεγχο στην είσοδο και σίγουρα πράκτορες με πολιτικά, γιατί φοβούνται πολύ τις τρομοκρατικές ενέργειες. Όπως και να έχει, στην Κωνσταντινούπολη αισθάνεσαι γενικά πολύ φιλόξενα και αυτό ήταν κάτι που δεν περιμέναμε.