Όποιος δεν είναι με τον Πούτιν, πρέπει να είναι με το ΝΑΤΟ;

Η τάση είναι σαφής, κι όπως φαίνεται υπάρχει και στην Ελλάδα. Θυμίζει (πολύ λογικά) το πνεύμα του Τζώρτζ Μπούς Τζούνιορ την περίοδο της εισβολής στο Ιράκ: «Όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας».

Στην παρούσα συγκυρία της απαράδεκτης και καταδικαστέας ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία μεταφράζεται ως εξής: Θα είστε φορείς των αξιών της «ελευθερίας και της δημοκρατίας» όπως τις αντιλαμβάνεται ο «δυτικός κόσμος» και ο στρατιωτικός του βραχίονας, το ΝΑΤΟ. Αλλιώς, αυτομάτως, συγκαταλέγεστε στους υποστηρικτές των πολεμικών επιχειρήσεων του Πούτιν στην Ουκρανία.

Το «δίπολο» αυτό δεν εμφανίζεται πρώτη φορά. Αντιθέτως πρόκειται για ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο «μοτίβο» των τελευταίων 30 χρόνων. Από τότε δηλαδή που κατέρρευσε η ΕΣΣΔ κι αντί να περάσουμε σε μία περίοδο «ειρήνης κι ευημερίας» όπως υπόσχονταν η «δημοκρατική Δύση», πάμε από τον έναν περιφερειακό πόλεμο στον άλλον. Με ευθύνη, κατά βάση, της «δημοκρατικής Δύσης», για την οποία μόνον άγνωστη πρακτική δεν ειναι η εισβολή σε κυρίαρχο κράτος.

Στην μία άκρη του διλλήματος υπάρχει πάντα το ΝΑΤΟ, στην άλλη τα πρόσωπα αλλάζουν: Ο Σαντάμ Χουσείν, ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ο Μπασάρ Αλ Άσαντ, οι Ταλιμπάν, ο Αλεξάντρ Λουκασένκο. Όλως τυχαίως κάποιοι από αυτούς υποστηρίχθηκαν, σε μία προγενέστερη συγκυρία, από την Δύση και το ΝΑΤΟ και μετά έγιναν «αντίπαλοι».

Τώρα ήρθε η σειρά του Βλαντιμίρ Πούτιν να «πάρει θέση». Ένας πρόεδρος του οποίου οι πολιτικοί προπάτορες υποστηρίχθηκαν επίσης από την Δύση, όταν η Κοινοπολιτεία Ανεξαρτήτων Κρατών (πρώην ΕΣΣΔ) μετατρέπονταν σε ένα υπερ-κράτος οικονομικών ολιγαρχών υπό τις ευλογίες της. Από αυτές τις συνθήκες προέκυψε το σημερινό απολυταρχικό καθεστώς της Μόσχας, που με τόσο στόμφο ψέγεται από τις δυτικές κυβερνήσεις.

Μέσα σε αυτό κλίμα και με την συγκρούσεις στην Ουκρανία να μαίνονται εμφανίστηκαν και οι εγχώριοι «υπέρμαχοι της Ελευθερίας». Βασισμένοι στα «παλιά, καλά» ψυχροπολεμικά πρότυπα. Με alt right φρασεολογία και νοοτροπία, φορείς «δόγμάτων», αντίστοιχων της έντασης των ημερών.

Βασικός πολιτικός εκφραστής τους η Νέα Δημοκρατία. Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να σπεύδει ώστε να είναι ο πρώτος από τους πρωθυπουργούς της Ε.Ε που θα ζητήσει κυρώσεις στην Ρωσία και τακτική «αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας» όπως είπε. Ενδεικτική είναι η φρασεολογία που χρησιμοποιείται από την κυβέρνηση, με όρους όπως «η πολιτισμένη ανθρωπότητα» και «ο δημοκρατικός πλανήτης» ενώ η λέξη «ειρήνη» είναι παντελώς απούσα.

Όπως διαπιστώνει κανείς βλέποντας τις αποχρώσεις των δηλώσεων, στην ίδια λογική κινούνται και κάποια στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ. Γνωστά για τις «ακρο-κεντρώες» τάσεις τους. Ξεχνώντας ίσως τις πολιτικές παρακαταθήκες του χώρου τους και την στάση που τήρησε ο Ανδρέας Παπανδρέου στις σκληρές ψυχροπολεμικές συνθήκες του παρελθόντος.

Το τμήμα αυτό της ελληνικής πολιτικής σκηνής μοιάζει να βρίσκεται «με το δάχτυλο στην σκανδάλη». Έτοιμο να «ρίξει» εναντίον οποιουδήποτε δεν … «πει το ποίημα». Να στηλιτεύσει όποιον δεν αντιταχθεί στην ρωσική εισβολή με τους «πρέποντες» όρους κι εντός του πλαισίου μιας ρητορικής που θέλει να ξεχνά πως τον -επί χρόνια διογκούμενο- γεωπολιτικό ανταγωνισμό Δύσης και Ρωσίας πληρώνουν σήμερα οι Ουκρανοί.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις