O Ξαρχάκος και οι αδέξιοι

Ποιος είναι περισσότερο επιρρεπής σε λάθη; Αυτός που κατέχει και επιθυμεί να διατηρήσει την εξουσία ή αυτός που θεωρεί ότι σύντομα θα την κατακτήσει;

Κανονικά ο πρώτος, ωστόσο στη μακρά προεκλογική περιόδο που διανύουμε, το επικοινωνιακό επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας, δημοσιολογούντες, σοσιαλmediaκοι στρατιώτες και κολαούζοι, που ονειρεύονται άμεση αποκατάσταση, έχουν βαλθεί να απαντήσουν διαφορετικά.

Το άγχος τους να πείσουν, ότι οι δημοσκοπήσεις θα επιβεβαιωθούν και ότι πράγματι υπάρχει ένα τεράστιο ρεύμα υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τούς οδηγεί από γκάφα σε γκάφα.

Καλύπτουν μάλιστα με τις εργώδεις τους προσπάθειες, τον επικοινωνιακό θόρυβο, που θα μπορούσαν απλώς να εκμεταλλευτούν,  σε ζητήματα όπως για παράδειγμα, η υπόθεση Κουρουμπλή στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.

Fake News, φανατισμός, και “πόλεμος” με το αυτονόητο.  Η λογική όμως του “όποιος δεν είναι μαζί μας άνευ όρων, θα είναι εχθρός εν τη βασιλεία μας”, φανερώνει είτε ασχετοσύνη, είτε εκτός ελέγχου δίψα για εξουσία ή φόβο, που δεν δικαιολογείται από τις καλλιεργούμενες προσδοκίες για συντριβή του αντιπάλου στις επερχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Από τα Fake News για τον πωλητή της Σχεδίας, στις επιθέσεις στον Κώστα Γαβρά και από την στοχοποίηση του πρώην προέδρου της Βουλής και τέως προέδρου της ΝΔ, Βαγγέλη Μεϊμαράκη, στο φιάσκο με τη χρησιμοποίηση καλλιτεχνών ως “ντεκόρ” σε προεκλογικό σποτ, εν αγνοία τους. Κανένας δεν γλυτώνει από το δικαστήριο των φανατικών.

Τι έκανε ο πωλητής της Σχεδίας; Απλώς δεν είπε αυτά που κάποιοι φωστήρες της επικοινωνίας έβαλαν στο στόμα του. Ένοχος που δεν τα είπε.

Τι θα κάνει ο παγκόσμιας εμβέλειας σκηνοθέτης Κώστα Γαβράς; Πολιτική ταινία, στη χώρα καταγωγής του και με θέμα το ταραχώδες πρώτο εξάμηνο του 2015. Ένοχος πριν καν δουμε την ταινία.

Τι έκανε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης; Είπε το αυτονόητο για την υποψηφιότητα για Νόμπελ του Έλληνα πρωθυπουργού. Ένοχος, επειδή είπε το αυτονόητο και ύποπτος για έλλειψη κομματικού πατριωτισμού. Κριτές, τα δεξιά τρολ, παρολίγον υποψήφιοι και οπαδοί όχι του κόμματος, αλλά της προοπτικής της εξουσίας.

Τι έκαναν οι συνθέτες και οι δημιουργοί; Συναντήσεις με πολιτικούς αρχηγούς για να μην ταλαιπωρηθούν ξανα με απατεώνες τύπου ΑΕΠΙ. Ένοχοι και καταδικασμένοι να αποτελέσουν το “ντεκόρ” σε έναν προεκλογικό αγώνα, που όπως φαίνεται δεν έχει κανόνες.

Οποιαδήποτε κριτική απαγορεύεται, κάθε ψέμα επιτρέπεται, κάθε επικοινωνιακό τρικ, είναι καλοδεχούμενο και τα σκυλιά δεμένα.

Και έρχεται ο μεγάλος μας συνθέτης Σταύρος Ξαρχάκος για να πει τα αυτονόητα.

“Σήμερα το πρωί πληροφορήθηκα ότι η χθεσινή συνάντηση μέρους των δημιουργών με τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, χρησιμοποιήθηκε σε σποτ για να εξυπηρετηθεί ο προεκλογικός του αγώνας. Λυπάμαι πάρα πολύ”.

Και σε άλλο σημείο,  “δεν ζητάμε κανένα συμβολικό ποσόν από κανέναν. Οι καλλιτέχνες δεν είμαστε επαίτες. Ζητάμε τους κόπους μας, ζητάμε αυτά που σε όλες τις πολιτισμένες χώρες υπάρχουν, ζητάμε να μπορούμε να ζούμε από το έργο μας, ζητάμε Δικαιοσύνη”.

Την αντίδραση του Κώστα Γαβρά, ας υποθέσουμε ότι την αγνόησαν, όσοι θεωρούν ότι με τις φαεινές ιδέες τους κάνουν καλό στον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Είναι ιδεολογικός αντίπαλος, άρα παρά τη σπουδαιότητά του ως σκηνοθέτη, οφείλουν να τον αγνοήσουν. Αναμενόμενο.

Ο Ξαρχάκος όμως, δεξιών πεποιθήσεων, πρώην βουλευτής και ευρωβουλευτής της ΝΔ, γίνεται να κατηγορηθεί ότι προσπαθεί να αβαντάρει την κυβέρνηση και να βλάψει την αξιωματική αντιπολίτευση;

Όταν τον τόνο σε ένα δεξιό κόμμα δεν τον δίνουν οι δεξιοί, αλλά οι αδέξιοι, δεν θα εκπλαγεί κανείς αν μπει και ο Ξαρχάκος στο στόχαστρο. Εδώ μπήκε ο Μεϊμαράκης.