Νίκος Μπίστης: Η μεγάλη ανατριχίλα και ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ

Στην Θεσσαλονίκη ο Κυριάκος Μητσοτάκης έθεσε από την πλευρά του το δίλημμα των προσεχών εκλογών. Στρατηγική του επιδίωξη η ακύρωση της απλής αναλογικής και δεύτερες εκλογές με διακύβευμα «Μητσοτάκης ή αστάθεια», «αυτοδυναμία ή χάος» « αν όχι εμείς, ποιος;».

Στόχος σαφής: ο αποκλεισμός παντί τρόπω της επανόδου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτικής Συμμαχίας και της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης στην κυβέρνηση. Ζήτησε δεύτερη ευκαιρία (γλώττα λανθάνουσα τ‘αληθή λέγει) για να ολοκληρώσει το έργο του.

Επειδή αντιλαμβάνεται ότι αυτή η προτροπή σε πολλούς ισοδυναμεί με ευθεία απειλή για το μέλλον τους επιδόθηκε σε ακατάσχετη κινδυνολογία. Λέει: εντάξει τα κάναμε μούσκεμα (κομψά: με τα καλά μας και τα στραβά μας) αλλά μπάς και οι άλλοι είναι καλύτεροι; Ποντάρει στην απογοήτευση, την κούραση και τις μειωμένες προσδοκίες των πολιτών.

Για τον φόβο επιστρατεύτηκαν οι αγαπημένες και συχνά επιτυχημένες συνταγές της απανταχού δεξιάς και Ακροδεξιάς που εσχάτως κατάργησαν την μεταξύ τους διαχωριστική γραμμή του παρελθόντος . Εξωτερικός κίνδυνος, Ερντογάν, μεταναστευτικός κίνδυνος, ασφάλεια, νόμος και τάξη στα μέτρα των παρανομούντων σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Και βέβαια σταθερή επιδίωξη να αξιοποιήσει τα απομεινάρια του ΑντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου , κυρίως αυτών που έχουν παραμείνει σε τμήματα της προοδευτικής παράταξης.

Η μεγάλη ανατριχίλα του, όπως φάνηκε στην Θεσσαλονίκη, είναι η πιθανότητα να συγκροτηθεί προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας από την κάλπη της απλής αναλογικής.

Απεταξάμην αυτόν τον σατανά, τερατογένεση, η πατρίς εν κινδύνω και πάει λέγοντας. Και βέβαια αναγνώριση για πρώτη φορά δημόσια ότι αριθμητικά αυτή η δυνατότητα κατά πάσα πιθανότητα ( βεβαιότητα λέω εγώ ) υπάρχει. Να κρατήσουμε ως απόδειξη της αλλαγής κλίματος και συσχετισμών ότι πριν ένα χρόνο αυτή η αριθμητική δυνατότητα ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Να κρατήσουμε επίσης οτι περίπου τρία χρόνια πριν ο Αλέξης Τσίπρας έθεσε πρώτος και μόνος αυτήν την προοπτική , που τώρα δεσπόζει με τον ένα η τον άλλο τρόπο ( δημοκρατική διέξοδος για εμάς, συμφορά για τους άλλους) στον δημόσιο διάλογο.

Η πολιτική είναι πάντα τέχνη του προβλέπειν και ασκείται και από τα κάτω ( μαζικό κίνημα) και από τα πάνω (πολιτική των συμμαχιών). Η πρόβλεψη ενισχύεται από τα κινήματα και η πολιτική των συμμαχιών διαμορφώνεται σταδιακά με προγραμματικό λόγο και υλοποιείται συνήθως μετεκλογικά ανάλογα με τους συσχετισμούς. Αυτό το «αριθμητικά», δηλαδη, που παραδέχθηκε ο Μητσοτάκης.

Εμείς δεν έχουμε πρόβλημα να σηκώσουμε το γάντι και να αποδεχθούμε το δίλημμα. Πόσο μάλλον που πρώτοι το θέσαμε. Επιδιώκουμε νίκη στην κάλπη της απλής αναλογικής και σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας. Ναι, με την συμμετοχή, την στήριξη η την ανοχή του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, του ΜεΡα25 και του ΚΚΕ.

Και όλοι αυτοί (ΝΔ και κολαούζοι της) που μιλάνε για τερατογένεση ας μας πουν πως χαρακτηρίζουν την κυβέρνηση στην Γερμανία με την συμμετοχή του κόμματος των φιλελεύθερων (FDP) , παλιότερα στην Ιταλία την κυβέρνηση Δημοκρατικού Κόμματος (PD) και Πέντε Αστέρων και εσχάτως την κυβέρνηση Ντράγκι στο όνομα της οποίας έπιναν νερό. Και τόσες άλλες – ων ουκ εστι αριθμός- κυβερνήσεις συνεργασίας που αποτελούν τον κανόνα στις περισσότερες χώρες της ΕΕ.

Ας αντιπαρέλθουμε το οξύμωρο να μιλούν για τερατογένεση αυτοί που έκαναν σημεία και τέρατα στην εσωτερική πολιτική σκηνή , παρακολούθησαν πολιτικούς τους αντιπάλους, νομιμοποίησαν πρόσωπα και πολιτικές του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού , χειραγώγησαν τον Τύπο ενώ ευτέλισαν διεθνώς την χώρα και ας προχωρήσουμε στην υπόθεση εργασίας που ανατριχιάζει τον πρωθυπουργό.

Συνήθως πριν σχηματιστούν κυβερνήσεις συνεργασίας οι διαφορές ανάμεσα στους εταίρους φαίνονται αγεφύρωτες αλλά η λογική των αριθμών και της ανάγκης τις γεφυρώνει. Το ξέρει αυτό ο Μητσοτάκης, το φοβάται και προσπαθεί να το ξορκίσει. Χρησιμοποιεί, λοιπόν, τον μπαμπούλα του ΚΚΕ, χλευάζει τον Βαρουφάκη και επικεντρώνεται σε αυτόν που θεωρεί αδύναμο κρίκο, τον Ανδρουλάκη, επιχειρώντας μια απροκάλυπτη ανάμειξη στα εσωτερικά του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ για να επηρεάσει τον προσανατολισμό του. Ξέρει ότι η στάση του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ θα επιταχύνει η θα επιβραδύνει – με κίνδυνο να την αποτρέψει τελικά – μια μεγάλη συμπαράταξη της προοδευτικής παράταξης. Ξέρει ότι μπορεί να υπολογίζει σε δυο παράγοντες στο εσωτερικό και την περιφέρεια του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ.

Σε αυτούς που όλοι ξέρουν ότι στηρίζουν φανερά εδώ και καιρό την πολιτική της ΝΔ και προσωπικά τον ίδιον. Παραμένουν στο ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ ακριβώς για να αποτρέψουν την προοδευτική διακυβέρνηση απειλώντας σε αυτήν την περίπτωση την ενότητα του κόμματος. Τους «έδειξε» στην Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός αναγορεύοντας τους σε περίπου κυρίαρχο ρεύμα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ και δεξαμενή ψήφων και στελεχών για το δικό του κόμμα. Δεν τους έκρυψε, ούτε οι ίδιοι εξάλλου κρύβονται.

Η δεύτερη κατηγορία, κινείται εσχάτως πάλι στην περιφέρεια του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ ενώ είχαν απομακρυνθεί και αποτελούσαν συστατικά στοιχεία του αντιΣΥΡΙΖΑ Μετώπου. Το σοκ από το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων , η αλαζονεία του πρωθυπουργού και του περιβάλλοντος του, η μη αξιοποίηση τους σε θέσεις αντίστοιχες των προσόντων που διαθέτουν , τους έφεραν σε αντιπαράθεση – διαρκή η πρόσκαιρη θα δείξει- με τους μέχρι χτες συμπολεμιστές στο αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο. Δεν είναι ενιαίοι, δεν έχουν όλοι και όλες την ίδια στόχευση, όμως και αυτοί πιέζουν για να κρατηθεί το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ σε απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.

Σε γενικές γραμμές συμφωνούν με την πολιτική της ΝΔ ( κάτι ναι μεν αλλά ψελλίζουν) , η αντίθεση τους επικεντρώνεται αποκλειστικά στις παρακολουθήσεις και σε συνταγματικές ερμηνείες . Εν κατακλείδι και παρά την ένταση της συγκυρίας φρονώ οτι η αντίθεση τους στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία θα αποδειχθεί ανθεκτικότερη αυτής προς την ΝΔ, που στερείται βάθους. Μακάρι να πέφτω έξω,

Ο Νίκος Ανδρουλάκης βρίσκεται πράγματι σε σταυροδρόμι. Ο τρίτος δρόμος, το ούτε με την ΝΔ ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία -αν ποτέ υπήρξε- στενεύει όσο πλησιάζει η ημέρα των εκλογών. Και ο Ανδρουλάκης, όπως και η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά απομάκρυναν το ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ από το αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο. Πιστώνεται αναμφίβολα αυτή την εξέλιξη. Ήρθε και το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων και η προοπτική συνεργασίας με την ΝΔ κατέρρευσε, μαζί με το αντιΣΥΡΙΖΑ Μέτωπο. Η από κοινού αποχώρηση ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτικής Συμμαχίας και ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ από την Εξεταστική Επιτροπή ήταν ένα πρώτο σημαντικό βήμα για κοινή δράση, που πρέπει όμως να αναβαθμιστεί και να πολιτικοποιηθεί.

Αντιλαμβάνομαι ότι οι πιέσεις είναι αφόρητες, η παγίδα που η ΝΔ και οι ποικίλοι σύμμαχοι της του στήνουν, το καρότο με το μαστίγιο που εναλλάσσονται στον φιλοκυβερνητικό τύπο διαμορφώνουν ένα περίπλοκο εκ πρώτης όψεως σκηνικό. Ένα κόμπο, ένα γόρδιο δεσμό που κόβεται όμως εύκολα με το σπαθί. Το «ούτε ούτε», η ψευδεπίγραφη αντιπαράθεση της πολιτικής αυτονομίας με την πολιτική των Συμμαχιών περιπλέκει τον κόμπο. Αντιθέτως η αποδοχή και κυρίως ο ενστερνισμός της προοπτικής της προοδευτικής διακυβέρνησης τον λύνει ,άπαξ και δια παντός.

Και είναι καλύτερα να λυθεί τώρα ο κόμπος, να αποκτήσει δυναμική η υπόθεση της προοδευτικής διακυβέρνησης και να υπάρχει χρόνος για την αναπλήρωση των απωλειών που σε κάθε περίπτωση θα επισυμβούν. Αν ο κόμπος φτάσει ανέπαφος μέχρι το τέλος φοβάμαι ότι η παγίδα κινδυνολογίας που μεθοδικά η ΝΔ και ο Μητσοτάκης στήνουν στο ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ θα λειτουργήσει.

Ελπίζω ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης και οι αριστερές προοδευτικές δυνάμεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ θα αποφύγουν την παγίδα.

*Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας και συντονιστής της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία.