Και οι ‘θεσμοί’ τον χαβά τους: πιο γρήγορα τα προαπαιτούμενα

Όποτε γίνεται Σύνοδος Κορυφής όποιο και να είναι το θέμα της συζήτησης, είτε το Προσφυγικό, είτε η Ουκρανία, είτε η Κύπρος, είτε οποιοδήποτε άλλο, υπάρχει ένας «Ευρωπαίος αξιωματούχος» που κρατώντας την ανωνυμία του βγαίνει και μας κουνάει το δάχτυλο.

Για να μην ξεχνιόμαστε  που λένε, για να θυμόμαστε ότι οι «θεσμοί» είναι εδώ και δεν έχουν σκοπό να φύγουν ό,τι κι αν γίνει, και για να μας υπενθυμίζει το καθεστώς επιτροπείας, η «κοινοτική πηγή που παρακολουθεί στενά το ελληνικό πρόγραμμα» πετάγεται και ξαναβάζει στο τραπέζι τα προαπαιτούμενα, τροποποιώντας τα μάλιστα –έστω και λίγο-  επί τα χείρω.

Έτσι και τώρα. Μπορεί η Σύνοδος να είναι για το Brexit και τις συνέπειές του, για το πώς θα καθησυχαστούν οι διεθνείς αγορές που «ανησυχούν ότι η κατάσταση στην ΕΕ δεν είναι πλέον διαχειρίσιμη» όπως τόνισε η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά ο «αξιωματούχος» που μας έχει «χρεωθεί» βρήκε πάλι την ευκαιρία να ξαναβάλει στο τραπέζι το «ελληνικό πρόβλημα».

Αυτή τη φορά ο βασικός του στόχος, που προφανώς είναι ο βασικός στόχος όλου του κουαρτέτου, είναι να επιταχυνθεί η υλοποίηση των προαπαιτούμενων  της… φθινοπωρινής αξιολόγησης. Γιατί όπως χαρακτηριστικά είπε « Δεν υπάρχει λόγος τα προαπαιτούμενα του Σεπτεμβρίου να μην γίνουν Ιούλιο ή Αύγουστο».

Βέβαια, η αξιολόγηση ολοκληρώθηκε μόλις… χτες, και προφανώς δεν ήταν τυχαίο ότι συμφωνήθηκε ένα διάστημα τριών μηνών για τις καινούργιες συζητήσεις που με αιχμή τα εργασιακά θα φορτώσουν ένα σωρό νέα μέτρα στις πλάτες μας.

Και δεν είναι λογικό κάτι που συμφωνήθηκε ότι πρέπει να αποφασιστεί «μέχρι τον Σεπτέμβριο», ώστε να αξιολογηθεί τον Οκτώβριο και –εάν η αξιολόγηση είναι θετική- να οδηγήσει σε εκταμίευση νέας δόσης τον Νοέμβριο, να έρχεται μόνο αυτό νωρίτερα, ενώ οι ημερομηνίες της αξιολόγησης και της εκταμίευσης της δόσης παραμένουν όπως ακριβώς συμφωνήθηκαν.

Το πράγμα μυρίζει και αρχίζει μάλιστα να βρωμάει όταν η «κοινοτική πηγή» βιάζεται να συνδέσει όπως όπως τα μνημόνια με το… Brexit δηλώνοντας ότι «Υπάρχουν περισσότεροι  λόγοι να εφαρμόσει πιο γρήγορα η Ελλάδα το πρόγραμμα μετά το Brexit» επειδή  όπως ανέφερε «η υπομονή θα είναι μικρότερη».

Κανείς βέβαια δεν είδε όλα τα προηγούμενα χρόνια τους «Θεσμούς» να επιδεικνύουν… υπομονή, αλλά αυτό ουδόλως ενδιαφέρει τον «αξιωματούχο» μας που θεωρεί ότι μπορεί να λέει –κυριολεκτικά- ό,τι θέλει. Είναι άλλωστε ενδεικτικό ότι -παίζοντας με τις λέξεις- ισχυρίστηκε σε σχέση με τις ομαδικές απολύσεις ότι «πουθενά στην Ευρώπη δεν ισχύει το καθεστώς ο εκάστοτε υπουργός να αποφασίζει για απολύσεις».

Γιατί προφανώς αφού «παρακολουθεί στενά το ελληνικό πρόγραμμα», ο «Ευρωπαίος αξιωματούχος» θα έπρεπε να γνωρίζει ότι καθεστώς διοικητικής προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων (γιατί αυτή η προέγκριση είναι η ουσία) υπάρχει και στην Ολλανδία και στην Ισπανία και μέχρι πρότινος στην Γαλλία.

 Όπως θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έχει διαπιστώσει προ διετίας πως οι ελληνικές ρυθμίσεις «δεν  παραβιάζουν καμία από τις γενικές αρχές που εμπεριέχονται στα πρότυπα Ε.Ε.- ΔΟΕ τα οποία και διαμορφώνουν το διεθνές πλαίσιο που διέπει τις ομαδικές απολύσεις».

Με τέτοιες κουτοπονηριές όμως, τι σόι ουσιαστικός διάλογος για το μέλλον της Ευρώπης μπορεί να υπάρξει;  Και τι εμπιστοσύνη  μπορεί να έχει οποιοσδήποτε πολίτης στην ΕΕ, τους «θεσμούς» της και τους «αξιωματούχους» της;

Η απάντηση είναι προφανής και δεν φταίει ούτε «ελληνικό πρόβλημα» ούτε το Brexit, αλλά αυτοί οι «αξιωματούχοι» και οι πολιτικές που χαράζουν κλεισμένοι στον γυάλινο πύργο τους. Γιατί όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά αυτοί στραβά αρμενίζουν.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας