Ο Ομπάμα μίλησε, το Βερολίνο βρυχάται

Πριν καλά καλά ολοκληρωθούν οι… μπαλωθιές του Μπαράκ Ομπάμα για την “ανάγκη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους ώστε να μπορέσει να υπάρξει αναπτυξιακή προοπτική”, το Βερολίνο άρχισε να ρίχνει τροχιοδεικτικά ώστε να συμμαζέψει τις αντιδράσεις.

Παρ΄ότι οι προσεκτικά διατυπωμένες δηλώσεις του Αμερικανού προέδρου περιελάμβαναν και μπόλικη “κατανόηση” στις αντιδράσεις “ορισμένων” Ευρωπαίων εταίρων μας ώστε να κινούνται στο πλαίσιο ενός “λογικού δημοκρατικού διαλόγου” που δεν προκαταλαμβάνει αποφάσεις, η γερμανική κυβέρνηση επιχειρεί να κλείσει τη συζήτηση πριν (ξανα)ανοίξει.

Με το γνωστό από τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στιλ και ύφος, γερμανικές κυβερνητικές πηγές έσπευδαν -πριν καν τελειώσουν οι προπόσεις στο δείπνο που παρέθεσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας- να τονίσουν ότι “αποκλείεται αλλαγή της γερμανικής πολιτικής” καθώς “η Μέρκελ δεν αλλάζει πολιτική από μέρα σε μέρα, ούτε κι αν παρεμβαίνουν ξένοι πολιτικοί, όσο ισχυροί κι αν είναι”.

Διόλου τυχαία, σε μια ακόμα επίδειξη περιχαράκωσης οικοπέδων και α λα καρτ “απομονωτισμού”, οι ίδιες πηγές υπογράμμιζαν ότι “οι Ευρωπαίοι καθορίζουν μόνοι τα του οίκου τους, και ότι “ο φυσικός χώρος για τη διαπραγμάτευση ζητημάτων όπως το ελληνικό χρέος είναι τα ευρωπαϊκά πολιτικά όργανα και μόνο, όπως το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το Ecofin, και το Eurogroup”, τα βιλαέτια δηλαδή του Σόιμπλε και των παρατρεχάμενών του.

Και ως εκ… θαύματος, λίγη ώρα αργότερα, για να δέσει η συνταγή, ήρθαν και τα μαντάτα της Μάριαν Τίσεν, της Βελγίδας κομισάριου για θέματα απασχόλησης και κοινωνικής ασφάλισης, που “ανακάλυψε” και άλλες “μεταρυθμίσεις” που “είναι αναγκαίες για να βελτιωθεί η κατάσταση”, και να ολοκληρωθεί η 2η αξιολόγηση, θέτοντας αυτή τη φορά στο στόχαστρο των Θεσμών το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα!

Πάντως και η κ. Τίσεν, όπως και όλοι οι γραφειοκράτες που κάνουν καριέρα στην πλάτη μας, έχει την… ευαισθησία να αναγνωρίζει ότι “οι μεταρρυθμίσεις αυτές θα οδηγήσουν σε δυσάρεστες για τον κόσμο μειώσεις επιδομάτων” αλλά προφανώς θεωρεί υπέρτερη από την επιβίωση των ανθρώπων την “βιωσιμότητα του συστήματος”. Αλλά, προφανώς, είναι σκέτη κοροϊδία να μιλάμε για ένα κοινωνικό σύστημα… προστασίας που δεν προστατεύει και για οποιοδήποτε σύστημα ασφάλισης που δεν ασφαλίζει.

Οπότε, λίγες ώρες μετά από τις επισημάνσεις του Μπαράκ Ομπάμα για την ανάγκη να υπάρξουν άλλες πολιτικές που θα δίνουν ελπίδα στον ελληνικό λαό, ξαναβρισκόμαστε εκεί που μας έριξαν οι “συνταγές” των εταίρων μας και του ΔΝΤ, στο σπιράλ της αέναης λιτότητας, της αυξανόμενης φορολόγησης και της αδύνατης ανάπτυξης.

Μόνο που μετά από έξι και βάλε χρόνια εφαρμογής της “θεραπείας” που σκοτώνει, ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν ότι το πρόβλημα είναι τόσο η πολιτική τους όσο και η αφήγησή τους για την… σωτηρία μας.

*O Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.