Αυτοί, που τρομοκρατούν με την τρομοκρατία

Τα πράγματα είναι απλά: Μπορεί κάποιος να μη συμφωνεί ούτε με την επίθεση κατά του Λουκά Παπαδήμου, αλλά ούτε με την πολιτική που εκφράζει ο πρώην πρωθυπουργός, πρώην αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας.

Όμως από χθες ορισμένοι βάλθηκαν να μας πείσουν, πάνω κάτω, ότι όποιος έχει έστω και μία φορά στη ζωή του διαφωνήσει με το μνημόνιο, είναι περίπου ηθικός αυτουργός της επίθεσης.

Δε θα συμφωνήσουμε βέβαια ούτε με όσους επίχαιραν για την επίθεση. Άλλωστε δεν είδαμε το μνημόνιο ή τον καπιταλισμό να καταρρέει επειδή κάποιος έστειλε ένα φάκελο με εκρητικά σε έναν πρώην πρωθυπουργό.

Δεν ξέρουμε εάν κάποιοι νόμιζαν ότι θα ακυρώσουν έτσι μία ολόκληρη πολιτική. Ξέρουμε πως σίγουρα κατάφεραν να χρησιμοποιηθούν οι πράξεις τους από τους υπερασπιστές αυτής.

Δε θα ασχοληθούμε επίσης καν με δηλώσεις όπως αυτές του Γρηγόρη Ψαριανού, που έσπευσε να γράψει στο twitter: “Τσιπρας, Παππας, Καμμενος και λοιποι καπεταναιοι. Καταδικαζουν την τρομοκρατκη επιθεση στον Λουκα Παπαδημο! Μαλιστα. Αυτοι. ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ” (sic).

Άλλωστε ο βουλευτής του Ποταμιού μπορεί να ήταν ακόμη κάπως ταραγμένος επειδή το κόμμα του τον αντικατέστησε από ειδικό αγορητή επί του νομοσχεδίου για την επιλογή διευθυντών στην εκπαίδευση χθες στην Ολομέλεια της Βουλής, επειδή προχθές στην επιτροπή μπερδεύτηκε και καταψήφισε την τροπολογία για το τέμενος φέρνοντας σε δύσκολη θέση το Ποτάμι.

Τι ήθελε όμως να πει ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης όταν δήλωνε: “Θα πρέπει να σκεφτούμε  όλοι μας και οι πολίτες αλλά και  οι πολιτικοί ποιος οπλίζει τα χέρια αυτών των δολοφόνων. Το μίσος, ο διχασμός που σπέρνουν κάποιοι στην ελληνική κοινωνία απερίσκεπτα έχει ως αποτέλεσμα κάποιοι να νοιώθουν ότι μπορούν να στοχοποιούν και να προσπαθούν να δολοφονήσουν ανθρώπους.”

Σε αντίθεση με την ιδιαίτερα ψύχραιμη, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, στάση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη, που επικεντρώθηκε στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, το υπονοούμενο του κ.Θεοδωράκη θύμισε τις κραυγές που ακούγαμε τα προηγούμενα χρόνια κυρίως από σαμαρικούς και από βενιζελικοσημιτικούς, πως όποιος διαμαρτύρεται εναντίον της πολιτικής τους παροτρύνει σε βία.

Όμως ενώ σε μία Δημοκρατία (γιατί με όλα τα ελαττώματα της, Δημοκρατία έχουμε) προφανώς ουδείς έχει δικαίωμα να στέλνει φάκελο με εκρηκτικά σε κάποιον επειδή δεν του αρέσει η πολιτική του, είναι εξίσου αυτονόητο ότι έχουν όλοι οι πολίτες δικαίωμα να διαφωνούν και να καταγγέλουν με όποιο τρόπο θέλουν την πολιτική και να κρίνουν τα πρόσωπα που την ασκούν.

Και επειδή αναφερόμαστε ουσιαστικά στη μνημονιακή πολιτική: Η γράφουσα έχει πολλάκις καταφερθεί με σκληρό τρόπο και δημόσια κατά του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Διότι ακόμη και εάν δεχθεί κανείς ότι η ένταξη στο πρώτο μνημόνιο ήταν μονόδρομος, ακόμη και ο Κώστας Σημίτης έχει παραδεχθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο έγινε δεν ήταν και ο καλύτερος δυνατός για τη χώρα και τα συμφέροντα των πολιτών της.

Όμως ήταν ένας πρωθυπουργός που εκλέχθηκε από το λαό και μόνο ο λαός είχε το δικαίωμα να τον καθαιρέσει. Ο κ.Παπαδήμος τον διαδέχθηκε σε μία τρικομματική κυβέρνηση, που συνδέθηκε μεταξύ άλλων και με το PSI. Και η πολιτική που άσκησε προκάλεσε και προκαλεί δημοκρατικές αντιδράσεις- είναι όμως αξιοπερίεργο ποιος και γιατί τον θυμήθηκε τώρα.

Δεν είναι δυνατόν όμως ο κ.Σημίτης να μιλά χθες λες και η Αθήνα έγινε Καμπούλ, ενώ είναι τουλάχιστον περίεργη η δήλωση του πως στη χώρα δεν υπάρχουν πια, ή περιορίζονται ή κινδυνεύουν τα δικαιώματα τα οποία έχουν οι πολίτες σε όλον τον ευρωπαϊκό χώρο. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν εννοεί πως πρέπει να περιοριστούν τα δικαιώματα των πολιτών μετά την επίθεση.

Σε κάθε περίπτωση, ο κ.Σημίτης, οι θαυμαστές του οποίου τον παρουσίαζαν πάντα ως τον πιο “Ευρωπαίο” από τους Έλληνες πολιτικούς (λες και στην Ευρώπη έχουν μόνο σοβαρούς πολιτικούς και στην Ψωροκώσταινα έχουμε το αποκλειστικό προνόμιο κακών πολιτικών), φέρθηκε εν προκειμένω ως γνήσιος Βαλκάνιος. Γιατί όμως;

Θα ήταν καλό ίσως να σκεφτεί πως θα ένιωσαν οι πολίτες που ζουν καθημερινά τρόμο λόγω της κρίσης, όταν τον ακούν.

Καταδικάζουμε τη βία σε όποιον και εάν ασκείται. Αυτό δε σημαίνει όμως πως θα υποχρεωθούμε να επικροτήσουμε και την πολιτική που εκπροσωπεί. Αλλά ούτε πως και ακόμη και εάν συμφωνούμε με την πολιτική αυτή, θα καταδικάσουμε όποιον διαφωνεί.

Καλή ανάρρωση στον κ.Παπαδήμο και στους δύο τραυματισμένους συνεργάτες του.

Φωτογραφία: sooc.gr

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι δημοσιογράφος και επικεφαλής του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247