Τα “3Α” της (εκάστοτε) κυβέρνησης

Όταν ένας υπουργός αναφέρεται στο “παλιό” πολιτικό σύστημα προκειμένου να δικαιολογήσει τις αδυναμίες του “νέου” πολιτικού συστήματος(ο πλέον επιφανής εξ αυτών ο κ. Κατρούγκαλος), το μόνο που επιτυγχάνει είναι να επιβεβαιώνει το μοιραίο. Και το μοιραίο για μια κυβέρνηση είναι ο κατήφορος μιας αυτοκαταστροφικής πορείας που στο διάβα της ευτελίζει τα πάντα. Κυρίως όμως διασύρει τα στελέχη της μέχρι σημείου να λυπάται κανείς για την εικόνα που παρουσιάζουν.

Ποια είναι όμως τα “3Α” που δημιουργούν το εκρηκτικό αμάλγαμα της αυτοκαταστροφής; Είναι η ΑΝΟΗΣΙΑ (πλεονάζει σε βαθμό που αναρωτιέται κανείς για το διανοητικό επίπεδο εκείνων που την καλλιεργούν), είναι η ΑΛΛΑΖΟΝΕΙΑ(δείτε το ύφος και τη συμπεριφορά των μέχρι πρότινος “ταπεινών” εκπροσώπων του λαού), είναι όμως και η ΑΓΝΟΙΑ(προς μεγάλη έκπληξη όλων όσοι θεωρούσαν ότι οι “διανοούμενοι” της αριστεράς ήταν παντογνώστες). Αυτά τα τρία μαζί εμφανώς πλέον συνοδεύουν τα έργα και τις ημέρες μιας κυβέρνησης που φαίνεται ότι έχει απολέσει κάθε επαφή με τη κοινωνία.

Είναι προφανές ότι το θέαμα των υπουργών αδικεί κατάφωρα τον μύθο της προοδευτικότητας που επί δεκαετίες φρόντιζαν να κρατούν ζωντανό οι προσωπικότητες του πολιτικού χώρου που σήμερα εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Και από μια άποψη η απομυθοποίηση του πλέον επιτυχημένου  storytelling από τους επιγόνους εκείνων που το δημιούργησαν είναι μια απρόσμενη εξέλιξη, αφού αποκαθιστά πλέον οριστικά το ισοζύγιο μεταξύ των πολιτικών εννοιών, αλλά οφείλουμε όλοι να προετοιμασθούμε για όσα αναπόφευκτα θα επέλθουν από την αυτοκαταστροφική πορεία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ.

Διότι ο κατήφορος μπορεί να επιβεβαιώνει εκείνους που θεωρούσαν σχεδόν νομοτελειακή την φθοροποιό πορεία που άρχισε μετά το δημοψήφισμα, αλλά οι ευθύνες δεν βαρύνουν μόνο τους “ανόητους”, τους “αλαζόνες” και τους έχοντες πλήρη ή μερική “άγνοια”. Αντιθέτως πρωτίστως εκείνοι οφείλουν να αναλάβουν την ευθύνη γιατί η χώρα πέρασε στα χέρια όλων αυτών που αντί να απαντούν στα σημερινά προβλήματα απαντούν με αναφορές στον Κοσκωτά, στον Σημίτη, στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό. Είναι υποχρέωση τους αντί να παρακολουθούν με αυταρέσκεια την αυτοκαταστροφική πορεία του “νέου” πολιτικού συστήματος, να ετοιμάσουν αμέσως το έδαφος για ευρύτερες συναινέσεις ώστε μαζί με την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ να μην καταρρεύσει η χώρα.

Όταν η Ελλάδα τελεί υπό την ομηρία του παρελθόντος,  που εν πολλοίς ευθύνεται για την συνεχιζόμενη ομηρία και στο μέλλον, ουδείς δικαιούται να δείχνει με το δάκτυλο τους άλλους. Η εποχή όπου οι “γητευτές” καβαλούσαν το αφηνιασμένο καθαρόαιμο της οργής που τους οδηγούσε στην εξουσία, τελειώνει με τον τελευταίο “αναβάτη” Αλέξη Τσίπρα, που εμφανώς δεν μπορεί να το σταματήσει στην κατηφόρα. Προσοχή όμως: Ο κίνδυνος δεν σταματάει εδώ. Θα συνεχισθεί εφόσον ο επόμενος “αναβάτης” επιλέξει τον γητευτή να αντιμετωπίσει το “άλογο της οργής” αντί του ηγέτη.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.