Δολοφονία Τζορτζ Φλόιντ: Τα 8 λεπτά και 46 δεύτερα που (δεν) άλλαξαν την Αμερική

Ήταν 25 Μαΐου στις 8:00 το απόγευμα, όταν ο 46χρονος αφροαμερικανός Τζορτ Φλόιντ, έμπαινε σε ένα παντοπωλείο στην Μινεάπολη της Μινεσότα για να αγοράσει τσιγάρα. Κατά την έξοδό του, ο ταμίας του ζητά να επιστρέψει το πακέτο, θεωρώντας πως το χαρτονόμισμα με το οποίο πλήρωσε ήταν πλαστό. Εκείνος αρνείται. Βγαίνει από το κατάστημα και μπαίνει στο αυτοκίνητό του. Στις 9:25 ο Τζορτζ Φλόιντ ανακηρύχθηκε νεκρός από τους γιατρούς του κοντινού ιατρικού κέντρου.

I can’t breath

Τα βίντεο που ήρθαν στην δημοσιότητα μετά τον θάνατο του Φλόιντ, προκάλεσαν ένα τεράστιο κύμα οργής, που συμπαρέσυρε όλο τον πλανήτη, όπως μπορείτε να δείτε στην ανασκόπηση 2020. Ο 46χρονος, έχοντας αρνηθεί να μπει στο περιπολικό, κατά τις επιταγές των αστυνομικών που έσπευσαν στο σημείο, επικαλούμενος κλειστοφοβία και δυσκολία στην αναπνοή, βρίσκεται στο έδαφος, με τον αστυνομικό Ντέρεκ Σόβιν, να πιέζει τον λαιμό με το γόνατό του. “Δεν μπορώ να αναπνεύσω” προσπαθεί να φωνάξει ο Φλόιντ. Επί 8 λεπτά και 46 δεύτερα, το γόνατο του Σόβιν πίεζε τον λαιμό δεμένου με χειροπέδες και πεσμένου στο έδαφος Φλόιντ. Τα δύο τελευταία από αυτά, ο Φλόιντ δεν έδειχνε σημεία ζωής.

Την επόμενη μέρα, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στο σημείο της δολοφονίας, απαιτώντας την σύλληψη και τιμωρία των αστυνομικών που ήταν υπεύθυνοι για τον θάνατο του 46χρονου. Η συγκέντρωση μετετράπη σε πορεία προς το αστυνομικό τμήμα. Τα πρώτα, περιορισμένης έκτασης επεισόδια, που σημειώθηκαν το πρώτο εκείνο βράδυ, πήραν μαζικά χαρακτηριστικά και βιαιότερο χαρακτήρα τις μέρες που ακολούθησαν. Πρώτα το Μέμφις και το Λος Άντζελες και σταδιακά μία μετά την άλλη μεγαλουπόλεις των ΗΠΑ αποτέλεσαν πεδίο έκφρασης της οργής μίας γενιάς που έβλεπε τα όνειρα της να συνθλίβονται ανάμεσα σε φοιτητικά δάνεια και βασικούς μισθούς πείνας. Που έβλεπε τους φίλους της να δολοφονούνται εν ψυχρώ από όργανα της τάξης, χωρίς τιμωρία.

Η δολοφονία του Φλόιντ, όπως και εκείνη της Μπριόνα Τέηλορ, ή λίγο νωρίτερα του Άχμεντ Άρμπερι, δεν ήταν η αιτία. Ήταν η αφορμή. Το “δεν μπορώ να αναπνεύσω” του Τζορτζ Φλόιντ έγινε το σύνθημα στο στόμα εκατομμυρίων διαδηλωτών που μέχρι τις 28 Μαΐου είχαν κατακλύσει τους δρόμους σε περισσότερες από 200 πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Έγινε το “δεν μπορώ να αναπνεύσω” όλων εκείνων που επί χρόνια υπήρξαν θύματα ενός συστήματος που στο στόχαστρό του έχει θέσει τους πιο αδύναμους, τους προερχόμενους από μειονότητες, εκείνους που δεν χωράνε στο “American dream”. Ενός συστήματος, τις ανισότητες του οποίου βλέπουν κάθε μέρα να οξύνονται προς όφελος ελάχιστων.

Black Lives Matter

To 2019 στις ΗΠΑ σκοτώθηκαν από αστυνομικούς 1010 άνθρωποι. Οι μισοί από αυτούς είναι λευκοί, ο αριθμός, όμως, των μαύρων που καταλήγουν νεκροί από αστυνομικές πρακτικές είναι δυσανάλογα μεγάλος. Σύμφωνα με στοιχεία της Washington Post, αν και οι αφροαμερικανοί αποτελούν περίπου το 13% του πληθυσμού, σε αναλογία με τους λευκούς μετρούν υπερδιπλάσια θύματα. Συγκεκριμένα, η μαύρη κοινότητα των ΗΠΑ μετρά 34 νεκρούς ανά εκατομμύριο πληθυσμού για το 2019, έναντι 14 ανά εκατομμύριο του λευκού πληθυσμού.

Η δυσαναλογία αυτή, αντίστοιχη και τα προηγούμενα χρόνια, αναδεικνύει μία μεγάλη παθογένεια στην κοινωνική ζωή των ΗΠΑ. Σε μία χώρα που περηφανεύεται για τις δημοκρατικές αξίες, που εμφανίζεται ως υπερασπιστής της ελευθερίας παγκοσμίως, καθίσταται σαφές, ότι κάποιες ζωές έχουν περισσότερη αξία από κάποιες άλλες, όχι για κάποιους μισαλλόδοξους περιθωριακούς του αμερικανικού Νότου, αλλά για το ίδιο το αμερικανικό κράτος.

Αυτή η παθογένεια υπήρξε η ανάγκη να ακουστεί παντού ότι οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία. Από το χάσταγκ του 2013 και τις διαδηλώσεις του 2014, πάλι με αφορμή τις δολοφονίες μαύρων πολιτών από αστυνομικούς, το κίνημα Black Lives Matter ήταν έτοιμο το 2020 να θέσει δυνατά και στέρεα τα αιτήματά του και ο κόσμος ήταν πιο έτοιμος από ποτέ να ακούσει.

Η δολοφονία του Φλόιντ ήταν αυτή που φανέρωσε τόσο ξεκάθαρα την ανάγκη να ακουστεί εκ νέου ότι οι ζωές των μαύρων μετράνε. Μία τόσο απλή δήλωση, ένα γεγονός που για την Αμερική-και όχι μόνο- δεν αποτελεί πραγματικότητα, καταφέρνει να αναδείξει την θεσμική, την συστημική βαρβαρότητα που βιώνουν οι μαύροι πολίτες από τις απαρχές του αμερικανικού κράτους. Η δήλωση αυτή θα γίνει σύνθημα, το σύνθημα θα δώσει όνομα σε δρόμους και πλατείες.

Ο βάναυσος θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ και η καταγραφή του θα έχουν τόσο μεγάλο αντίκτυπο σε παγκόσμιο επίπεδο, που το κίνημα Black Lives Matter θα ξεπεράσει τα όρια των ΗΠΑ. Από το Λονδίνο ως την Αθήνα και από το Παρίσι στο Όκλαντ, εκατομμύρια κόσμου θα βγουν στους δρόμους για να ζητήσουν να δοθεί ένα τέλος στην αστυνομική βία και τις φυλετικές ανισότητες.

Το νομοσχέδιο “Τζορτζ Φλόιντ” για την αστυνομία

Την ώρα που οι κυβερνήτες κατέβαζαν την εθνοφρουρά στους δρόμους για να αντιμετωπίσουν το τεράστιο ποτάμι οργής, την ώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ σε ένα κρεσέντο alt-right ρητορικής έχριζε “τρομοκρατική οργάνωση” το αντιφασιστικό κίνημα, οι διαδηλωτές ζητούσαν, μεταξύ άλλων, να δοθεί ένα τέλος στην ασυλία που νομικά απολαμβάνουν οι αστυνομικοί και οι κρατικοί πόροι που κατευθύνονται στην αστυνομία να δοθούν για την στήριξη των μαύρων κοινοτήτων σε όλη τη χώρα.

Κάποια από τα αιτήματα των διαδηλωτών μετουσιώθηκαν σε ένα νομοσχέδιο, το οποίο υπερψηφίστηκε στα τέλη Ιουνίου από την -ελεγχόμενη από τους Δημοκρατικούς- Βουλή των Αντιπροσώπων. Το νομοσχέδιο αυτό, πήρε το όνομα του Τζορτζ Φλόιντ και περιλαμβάνει μία σειρά από προβλέψεις, όπως τον περιορισμό της ασυλίας των αστυνομικών, την απαγόρευση της χρήση κεφαλοκλειδώματος όπως αυτό που οδήγησε στον θάνατο του Φλόιντ, την τοποθέτηση καμερών στις στολές των αστυνομικών, την αποστρατικοποίηση της αστυνομίας κ.α.

Μέχρι αυτή την στιγμή, το Κολοράντο είναι η μόνη πολιτεία που έχει νομοθετήσει την άρση της ασυλίας των αστυνομικών, ενώ το νομοσχέδιο μπλοκάρεται προς το παρόν, στην Γερουσία, όπου την πλειοψηφία έχουν οι Ρεπουμπλικάνοι. Η τύχη του εξαρτάται εν πολλοίς από τις εκλογές στην Τζόρτζια της 5ης Ιανουαρίου, που θα κρίνουν τους συσχετισμούς στο σώμα για το επόμενο διάστημα.

Και τώρα;

Στις 7 Οκτωβρίου ο δολοφόνος του Φλόιντ, Ντέρεκ Σόβιν αφέθηκε ελεύθερος με εγγύηση. Η δίκη του εκκρεμεί. Από τον Ιανουάριο μέχρι την ημέρα της δολοφονίας, οι μαύροι πολίτες των ΗΠΑ ήταν 3 φορές πιθανότερο να δολοφονηθούν από αστυνομικούς. Το νούμερο αυτό, ανέβηκε στο 3,3 το επόμενο διάστημα, με την αστυνομία των ΗΠΑ να είναι υπεύθυνη για τον θάνατο ενός μαύρου ανθρώπου κάθε εβδομάδα.

Με τους μαύρους, όμως να αποτελούν σχεδόν το 50% των έγκλειστων στις αμερικανικές φυλακές, έχοντας περιορισμένη πρόσβαση στο σύστημα Υγείας, υπερδιπλάσια ποσοστά φτώχειας από τους λευκούς και με αυξανόμενη ανεργία σε μία χρονιά με ιστορικό χαμηλό για τις ΗΠΑ σε αυτό τον τομέα, είναι προφανές ότι το ζήτημα ξεπερνά τα στενά όρια της φυλετικής βίας.

Άσχετα από την κατάληξη του νομοσχεδίου για την αστυνομία ή από το αν ο Τζο Μπάιντεν υποστηρίξει μετεκλογικά την προοδευτική του προεκλογική ρητορική, εάν δεν εκλείψουν τα βαθύτερα αίτια του προβλήματος, οι κοινωνικές ανισότητες που το ανατροφοδοτούν, οι ζωές των μαύρων θα συνεχίσουν να μην μετράνε σε μία Αμερική που θα επαγγέλλεται μία ελευθερία προς όφελος λίγων.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.