Μέρκελ: Γιατί φοβάται τον Ερντογάν – Τα κρυφά όπλα του ”Σουλτάνου”

Το τελευταίο διάστημα οι τόνοι μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας έχουν ανέβει, καθώς εξετάζεται το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων προς τη γειτονική χώρα. Όσο μάλιστα πλησιάζουμε στη Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τόσο πιο πιθανό είναι να υπάρξουν πολλές δημόσιες αλλά και παρασκηνιακές επαφές, μεταξύ των δύο χωρών.

Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση στις ευρωτουρκικές σχέσεις δεν έχει βελτιωθεί καθόλου σε σχέση με την προηγούμενη φορά που οι ‘’27’’ ασχολήθηκαν με το ζήτημα.

Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα συνεχίζει την παραβατική της συμπεριφορά στην ανατολική Μεσόγειο με τις έρευνες του «Oruc Reis», ενώ προχώρησε και στο άνοιγμα των Βαρωσίων στην Κύπρο.

Από την πλευρά της, η καγκελάριος Μέρκελ χαρακτήρισε «επιθετικά» και «προκλητικά» τα όσα συμβαίνουν στην Μεσόγειο από την πλευρά της Τουρκίας.

Παρ΄ όλα αυτά, γνωρίζει (καλύτερα ίσως από τον καθένα) ότι όσους βαρείς χαρακτηρισμούς και να χρησιμοποιήσει το ‘’αφτί του Ερντογάν δεν ιδρώνει’’. Και οι λόγοι είναι περισσότεροι από ένας.

Εξάλλου, ο πολυεπίπεδος χαρακτήρας των γερμανοτουρκικών σχέσεων, που δεν επιτρέπουν στο Βερολίνο να έχει μια στάση αντίστοιχη με εκείνη του Παρισιού, εξηγεί το γεγονός γιατί μετά τη ρητή αναφορά της Μέρκελ εναντίον της πρακτικής Ερντογάν στην ανατολική Μεσόγειο, ο Τούρκος πρόεδρος επιμένει να τα βάζει με Ελλάδα και Γαλλία.

Ίσως γιατί ξέρει και ο ίδιος ότι οι δεσμοί Τουρκίας-Γερμανίας είναι τόσο ισχυροί και αμφίδρομοι που οι απειλές της Μέρκελ θα μείνουν μόνο στα λόγια.

Η γερμανική αστική τάξη διατηρεί διαχρονικά, ισχυρούς πολιτικούς και οικονομικούς δεσμούς με την αντίστοιχη της Τουρκίας. Αποτελεί τον σημαντικότερο εταίρο της Τουρκίας και έχει τεράστιες επενδύσεις σε βασικούς τομείς της τουρκικής οικονομίας, όπως η βιομηχανία και ο τουρισμός.

Σημαντικά εξοπλιστικά προγράμματα της Τουρκίας φέρουν τη σφραγίδα του γερμανικού κράτους. Γερμανικά άρματα μάχης έχουν χρησιμοποιηθεί στις εισβολές των τουρκικών στρατευμάτων στα γειτονικά κράτη, όπως και στην κατεχόμενη Κύπρο.

Η Τουρκία δεν περιορίζεται μόνο στην αγορά οπλικών συστημάτων αλλά έχει συμβάσεις με γερμανικές εταιρείες για συμπαραγωγές και αγορά τεχνογνωσίας με την οποία αναπτύσσει δικά της όπλα.

Τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων καθορίζουν και τις αποφάσεις της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας. Γι’ αυτό και με τις παρεμβάσεις της, με την υποστήριξη και άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών κρατών, επιδιώκει να αποφευχθεί η επιβολή κυρώσεων της ΕΕ κατά της Τουρκίας.

Όταν μιλούν οι αριθμοί…

Η στάση αυτή της Γερμανίας έχει την εξήγησή της και οι αριθμοί το αποδεικνύουν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, η Τουρκία κατατάσσεται πρώτη σε εισαγωγές γερμανικών όπλων.

Οι εξαγωγές όπλων και στρατιωτικού υλικού από τη Γερμανία στην Τουρκία τους πρώτους 8 μήνες του 2019 είχαν αξία πάνω από 250 εκατ. ευρώ, η μεγαλύτερη σε ετήσια βάση από το 2005.

Επίσης, σε εξέλιξη είναι η από κοινού κατασκευή 6 υποβρυχίων τύπου 214. Τα υποβρύχια αυτά που υπολογίζεται να ετοιμαστούν μέχρι το 2027 είναι απολύτως απαραίτητα για το Τουρκικό ναυτικό.

Σύμφωνα και με το dailysabah.com το 2018, οι γερμανικές εξαγωγές στρατιωτικού υλικού στην Τουρκία ανήλθαν σε 242,8 εκατ. ευρώ, αντιπροσωπεύοντας σχεδόν το 1/3 του τζίρου της γερμανικής βιομηχανίας. Έτσι, δεν προκαλεί καθόλου εντύπωση, η κυνική απάντηση της Τουρκίας πως η απόφαση των ΥΠΕΞ της ΕΕ «θα έχει ελάχιστα αποτελέσματα».

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μιλώντας πρόσφατα στη γερμανική Βουλή, η καγκελάριος Μέρκελ αναγνώρισε τα «συμφέροντα ασφαλείας της Τουρκίας» στα σύνορα με τη Συρία εκφράζοντας την πεποίθηση ότι αυτά «μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω διπλωματικών οδών».

Είναι φανερό επομένως ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ανοιχτές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, τα κράτη – μέλη της οποίας, στο σύνολό τους και το καθένα χωριστά, διατηρούν ισχυρά συμφέροντα στην περιοχή και με βάση αυτά διαμορφώνουν τη στάση τους.

Η επιρροή των Τούρκων στη Γερμανία

Την ίδια στιγμή, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σήμερα ζουν στη Γερμανία περισσότεροι από 3 εκατ. πολίτες τουρκικής καταγωγής και η επιρροή, που ασκεί σε αυτούς η Άγκυρα είναι ένας παράγοντας, που δεν μπορεί να αγνοήσει και συχνά προβληματίζει το Βερολίνο.

Σε γερμανικό έδαφος συναντά κανείς 80.000 τουρκο-γερμανικές επιχειρήσεις, που απασχολούν πάνω από 500.000 εργαζομένους σε 50 διαφορετικούς κλάδους και εμφανίζουν ετήσιο τζίρο 52 δισ. ευρώ, αναφέρει το dailysabah.com.

Ενώ τα 22 δισεκατομμύρια δολάρια φτάνουν οι Γερμανικές εξαγωγές προς την Τουρκία, σύμφωνα με τη βάση δεδομένων των Ηνωμένων Εθνών COMTRADE για το διεθνές εμπόριο.

Χαρακτηριστικό των όσων αναφέρθηκαν παραπάνω είναι ότι τους πρώτους μήνες του 2020, η Γερμανία ήταν πρώτη χώρα παγκοσμίως, που απορρόφησε τις περισσότερες εξαγωγές της Τουρκίας.

Και όλα αυτά εν μέσω πανδημίας.

Το παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο

Η Γερμανία θεωρεί ότι η Γαλλία προσπαθεί να γίνει η κυρίαρχη ευρωπαϊκή δύναμη στη Μεσόγειο. Άξιο αναφοράς είναι ότι οποιαδήποτε πρωτοβουλία δεν ξεκίνησε με γερμανικές ευλογίες, καταδικάστηκε από το Βερολίνο. Μην ξεχνάμε άλλωστε πως η Γερμανία έχει έλλειψη μεγάλης ακτογραμμής, αλλά και φυσικών πόρων.

Επομένως, ο έλεγχος της Μεσογείου για τη Γερμανία είναι βασική προτεραιότητα. Με άλλα λόγια, προσπαθεί να παρέμβει στις εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσω των γνωστών “ειρηνικών πρωτοβουλιών”.

Στο πλαίσιο αυτό ανέλαβε και την αποτυχημένη πρωτοβουλία για τη Λιβύη στις αρχές του 2020. Σε όλο αυτό τον σχεδιασμό η Τουρκία αποτελεί τον παίκτη, με τον οποίο μπορεί να συνεργαστεί.

Επιπλέον, ο Ερντογάν ορμώμενος από τη σχέση του με τη Μέρκελ θεωρεί ότι θα έχει το ‘’πράσινο φως ‘’ για να κάνει ότι θέλει με την Ελλάδα. Η Μέρκελ όμως, δεν μπορεί να μην υπερασπιστεί τη νομιμότητα και την Ελλάδα στην ΕΕ.

Η Γερμανία επιχειρεί εδώ και αρκετό καιρό να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο βάρκες: Η μία είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη που όμως θα κρατήσει ζωντανή και την ενιαία αγορά από την οποία η Γερμανία αποκομίζει τεράστια οφέλη κι η άλλη είναι οι εξαιρετικές εμπορικές σχέσεις που έχει η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης με την Τουρκία.

Όπως τονίζει και το dw.com, η Μέρκελ με τη σειρά της δέχεται τον Ερντογάν όπως είναι, χωρίς να εθελοτυφλεί για όλα όσα συμβαίνουν στην Τουρκία.

Η σχέση της απέναντι στον Ερντογάν είναι ουδέτερη ή τουλάχιστον προσπαθεί να είναι. Γνωρίζει τη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας, όχι μόνο όσον αφορά τους πρόσφυγες, αλλά και ως μιας χώρας που βρίσκεται στην πιο σημαντική περιοχή αναταραχών στον κόσμο τα τελευταία χρόνια.

Κάτι που αποδείχθηκε περίτρανα και στην περίπτωση του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.