Ο “ανόητος Πούτιν” και το “βουνό πτωμάτων”: Ρώσοι στρατιώτες αποκαλύπτουν την ωμή πραγματικότητα στην Ουκρανία

Όταν ξεκίνησε η εισβολή στην Ουκρανία, οι Ρώσοι εκτιμούσαν ότι το Κίεβο θα έπεφτε στα χέρια τους μέσα σε λίγες μέρες. Τα λάθη τακτικής και η ουκρανική αντίσταση όμως, “βάλτωσαν” την καταστροφική προέλαση του Βλαντίμιρ Πούτιν, με τις δυνάμεις του να μένουν στάσιμες στα περίχωρα της ουκρανικής πρωτεύουσας το μεγαλύτερο μέρος του Μαρτίου.

Μέσα σε αυτό το κλίμα σύγχυσης, υπήρξαν Ρώσοι στρατιώτες που δεν υπάκουσαν στις εντολές που τους είχαν δοθεί για κλήσεις από τα κινητά τους στα δικά τους πρόσωπα πίσω στην πατρίδα τους, επικοινωνώντας μαζί τους είτε από τα χαρακώματα είτε από κατεχόμενα σπίτια στην Μπούτσα. Ωστόσο, υπήρχε και κάποιος άλλος που άκουγε και αυτός ήταν η ουκρανική κυβέρνηση.

Οι New York Times έλαβαν αποκλειστικά ηχογραφήσεις χιλιάδων κλήσεων που έγιναν όλο τον Μάρτιο, οι οποίες υποκλάπηκαν από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου της Ουκρανίας και επαλήθευσαν την αυθεντικότητά τους.

Οι κλήσεις, που έγιναν από δεκάδες στρατιώτες από αερομεταφερόμενες μονάδες και την Εθνική Φρουρά της Ρωσίας, δεν έχουν δημοσιοποιηθεί προηγουμένως και δίνουν μια άποψη εκ των έσω για έναν στρατό που βρίσκεται σε αταξία μόλις λίγες εβδομάδες μετά την εκστρατεία. Οι στρατιώτες περιγράφουν κρίση στο ηθικό και την έλλειψη εξοπλισμού και λένε ότι τους είπαν ψέματα για την αποστολή στην οποία βρίσκονταν.

Οι συνομιλίες περιλαμβάνουν ωμή κριτική στον Πούτιν και τους στρατιωτικούς διοικητές, παρατηρήσεις που μπορεί να τιμωρηθούν σύμφωνα με τη ρωσική νομοθεσία, εάν εκφραζόντουσαν δημόσια στην πατρίδα τους.

Οι στρατιώτες διαμαρτύρονται για στρατηγικές γκάφες και τρομερή έλλειψη προμηθειών. Ομολογούν ότι συνέλαβαν και σκότωσαν άτομα που δεν ήταν πολεμιστές και παραδέχονται ανοιχτά ότι λεηλάτησαν σπίτια και επιχειρήσεις της Ουκρανίας. Πολλοί λένε ότι θέλουν να καταγγείλουν τις στρατιωτικές τους συμβάσεις και αντικρούουν την προπαγάνδα που μεταδίδουν τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης στην πατρίδα τους με την έντονη πραγματικότητα του πολέμου γύρω τους.

“Αυτή είναι η πιο ανόητη απόφαση που έλαβε ποτέ η κυβέρνησή μας” λέει ένας στρατιώτης στη μητέρα του, με έναν άλλον να αναφέρει στη σύντροφό του “απλώς θέλουν να κοροϊδεύουν τους ανθρώπους στην τηλεόραση, ότι όλα είναι εντάξει, δεν υπάρχει πόλεμος, απλώς μια ειδική επιχείρηση. Τα πράγματα δεν πάνε καλά εδώ“.

“Χάνουμε”

Μέσα σε δύο εβδομάδες από την εισβολή, οι στρατιώτες φαίνεται να συνειδητοποιούν ότι το Κίεβο είναι απρόσιτο. Αφού οι ουκρανικές δυνάμεις οργανώνουν ενέδρες και κόβουν τη βασική οδό πρόσβασης στην πρωτεύουσα, Ρώσοι στρατιώτες λένε στους συγγενείς τους ότι η στρατιωτική στρατηγική αποτυγχάνει. Εκφράζουν την έκπληξή τους για τις “επαγγελματικές” ουκρανικές δυνάμεις και συχνά χρησιμοποιούν τον όρο «khokhol», μια προσβολή που απευθύνεται στους Ουκρανούς. Ένας λέει ωμά: “Χάνουμε“.

Οι στρατιώτες περιγράφουν λάθη τακτικής και παραπονιούνται για την έλλειψη όπλων και βασικού εξοπλισμού, όπως συσκευές νυχτερινής όρασης και κατάλληλα αλεξίσφαιρα γιλέκα. Μέχρι τα μέσα Μαρτίου, τρεις εβδομάδες μετά την εισβολή, αναφέρουν μεγάλες απώλειες.

Ο Νικίτα, ένας στρατιώτης του 656ου Συντάγματος της Εθνικής Φρουράς, λέει στην σύντροφό του ότι 90 άνδρες σκοτώθηκαν γύρω του όταν έπεσαν σε ενέδρα ενώ οδηγούσαν. Σε ένα τηλέφωνο που μοιράζονται τα μέλη του 331ου Αερομεταφερόμενου Συντάγματος, ένας στρατιώτης ονόματι Semyon εκτιμά ότι το 1/3 του συντάγματος του σκοτώθηκε. Ένας άλλος περιγράφει σειρές από φέρετρα που περιείχαν τα πτώματα 400 νεαρών αλεξιπτωτιστών που περίμεναν να επιστρέψουν στο σπίτι από ένα υπόστεγο αεροδρομίου.

Στρατιώτες του 331ου Αερομεταφερόμενου Συντάγματος αναφέρουν ότι ολόκληρο το Δεύτερο Τάγμα των 600 στρατιωτών έχει αφανιστεί. Ένας στρατιώτης ονόματι Αντρέι λέει στον πατέρα του ότι περισσότερο από το μισό σύνταγμά του “έφυγε”. Λένε ότι ο διοικητής του συντάγματός τους, Σεργκέι Σουχάρεφ, σκοτώθηκε στις μάχες, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από τις ειδήσεις.

Πίσω στη Ρωσία, τα τηλεφωνήματα αποκαλύπτουν ότι οι αυξανόμενοι θάνατοι αρχίζουν να γίνονται αισθητοί, με κοινότητες και οικογένειες να ανταλλάσσουν νέα για θύματα. Συγγενείς περιγράφουν σειρές από πτώματα και φέρετρα που φτάνουν στις πόλεις τους, καθώς οι στρατιώτες προειδοποιούν ότι ακόμη περισσότερα πτώματα θα επιστρέψουν σύντομα. Μια γυναίκα λέει στον σύζυγό της ότι μια στρατιωτική κηδεία γινόταν κάθε μέρα εκείνη την εβδομάδα. Σοκαρισμένες, ορισμένες οικογένειες λένε ότι έχουν αρχίσει να επισκέπτονται ψυχολόγους.

“Άμαχοι κείτονται παντού”

Ακόμη και όταν τα πτώματα των νεκρών Ρώσων στρατιωτών επιστρέφουν στα σπίτια τους, αυτά των Ουκρανών αμάχων κείτονται στους δρόμους και στα δάση γύρω από την Μπούτσα.

Όταν οι εικόνες αυτών των νεκρών οδήγησαν σε παγκόσμια κατακραυγή στις αρχές Απριλίου, ο Πούτιν και άλλοι υψηλόβαθμοι Ρώσοι αξιωματούχοι αρνήθηκαν επανειλημμένα ότι υπέπεσαν σε αδίκημα και περιέγραψαν τις φρικαλεότητες ως “προκλητικές και ψεύτικες”.

Αλλά κατά τη διάρκεια της κατοχής αυτών των περιοχών τον Μάρτιο, οι δυνάμεις του Πούτιν εξιστόρησαν με τρόμο αυτό που είχαν δει.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Αλεξάντερ προς συγγενή του: “Οδηγούσαμε προς την πόλη, επιστρέφοντας στη θέση μας. Σώματα κείτονταν στο δρόμο, κανένας δεν τα είχε μαζέψει. Υπάρχουν μέλη σώματος διάσπαρτα, είναι πολίτες“.

Σε κάτι που μπορεί να ισοδυναμεί με στοιχεία εγκλημάτων πολέμου, ένας στρατιώτης ονόματι Σεργκέι ομολογεί στη φίλη του ότι ο λοχαγός του διέταξε την εκτέλεση τριών ανδρών που “περνούσαν μπροστά από την αποθήκη μας” και ότι έχει γίνει “δολοφόνος”.

Καθώς περνάει η εβδομάδα, ο Σεργκέι λέει στη μητέρα του για το “βουνό πτωμάτων” στο δάσος.

Ένας στρατιώτης με το 331ο Αερομεταφερόμενο Σύνταγμα ονόματι Αντρέι λέει στη γυναίκα του ότι απείλησε να σκοτώσει έναν μεθυσμένο Ουκρανό και να πετάξει το σώμα του στο δάσος όπου κανείς δεν θα το βρει. Αργότερα, ο Σεργκέι λέει ότι ένας διοικητής τους διέταξε να κάνουν το ίδιο.

Όταν οι ρωσικές δυνάμεις υποχώρησαν στα τέλη Μαρτίου, οι Ουκρανοί αξιωματούχοι ανακάλυψαν πάνω από 1.100 πτώματα στην περιοχή Μπούτσα, σε δρόμους και σε κήπους, κρυμμένα σε πηγάδια και κελάρια και θαμμένα σε αυτοσχέδιους τάφους. Κάποιοι απανθρακώθηκαν ή είχαν δεμένα τα χέρια τους. Περίπου 617 από αυτούς τους ανθρώπους έχασαν τη ζωή τους ως αποτέλεσμα τραυματισμών από πυροβολισμούς, δήλωσε στους Times ο Andriy Nebytov, αρχηγός της περιφερειακής αστυνομίας του Κιέβου.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αδιέξοδης επίθεσης – και προτού οι ρωσικές δυνάμεις τελικά υποχωρήσουν στα τέλη Μαρτίου – τα τηλεφωνήματα αποκαλύπτουν μια κρίση στο ηθικό. Η ανυπομονησία, ο φόβος και η κούραση επικρατούν καθώς οι στρατιώτες περιγράφουν έναν στρατό σε αταξία. “Ειλικρινά, κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί πρέπει να κάνουμε αυτόν τον πόλεμο“, λέει ο Σεργκέι στην κοπέλα του.

Άλλοι στρατιώτες παραπονιούνται για χαμηλές θερμοκρασίες και κρυοπαγήματα, σκληρές συνθήκες ύπνου και υλικοτεχνικές αποτυχίες. Στρατιώτες λένε ότι έκαναν έφοδο σε ένα κρεοπωλείο και σκότωσαν κοτόπουλα, γουρουνάκια και μια στρουθοκάμηλο για φαγητό.

Πολλοί από τους στρατιώτες εκφράζουν περιφρόνηση για τους διοικητές τους, τους οποίους θεωρούν υπεύθυνους για την όλη κατάσταση. Και κάποιοι επικρίνουν ευθαρσώς τον πρόεδρο Πούτιν.

“Τα παρατάω”

Απογοητευμένοι από τις συνεχείς αποτυχίες και φοβούμενοι για τη ζωή τους, οι Ρώσοι στρατιώτες λένε ότι έχουν βαρεθεί τον στρατό. Σκέφτονται να κόψουν τα συμβόλαιά τους.

Αρκετοί στρατιώτες φοβούνται τις συνέπειες, λέγοντας ότι τους έχουν πει – μερικές φορές οι διοικητές τους – ότι θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν δίωξη και φυλάκιση.

Η τακτική τρομοκράτησης δεν είχε νομική βάση εκείνη την εποχή, είπε στους Times ο Σεργκέι Κριβένκο, Ρώσος δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όμως, τον Σεπτέμβριο, μέρες πριν ο Πούτιν ανακοινώσει μια κινητοποίηση για να στρατολογήσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, οι Ρώσοι νομοθέτες ενέκριναν αυστηρότερες ποινές για λιποταξία, ανυποταξία και αποφυγή στρατιωτικής θητείας.

Πολλοί έχουν κίνητρο να μείνουν για έναν άλλο λόγο: Χρειάζονται την αμοιβή. Εκτός από τους μηνιαίους μισθούς τους, οι στρατιώτες λένε ότι κερδίζουν 53 δολάρια την ημέρα σε μισθό μάχης, που είναι τριπλάσιος από τον μέσο μισθό στις πατρίδες τους, όπως το Pskov, από όπου προέρχονται πολλά από τα αερομεταφερόμενα στρατεύματα που στάλθηκαν για να καταλάβουν το Κίεβο.

Τα αγαπημένα πρόσωπα των στρατιωτών απαντούν με διάφορους τρόπους. Κάποιοι τους ενθαρρύνουν να φύγουν, άλλοι τους ζητούν να παραμείνουν δυνατοί. Μια σύζυγος λέει: “Δεν χρειάζομαι τα λεφτά σου. Απλώς χρειάζομαι τον άντρα μου πίσω“.

“Τι τηλεόραση θέλεις; LG ή Samsung;”

Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας, οι στρατιώτες καυχιούνται για αυτό που μπορεί να ισοδυναμεί με περισσότερα εγκλήματα πολέμου: λεηλασίες. Καταλαμβάνουν σπίτια πολιτών, κοιμούνται στα κρεβάτια τους και παίρνουν τα ρούχα τους. Όταν ανακαλύπτουν μετρητά, τα κλέβουν.

Ο Αλεξάντρ, ένας γιατρός στο 237ο Αερομεταφερόμενο Σύνταγμα, θαυμάζει τον πλούτο των Ουκρανών. Αρκετοί στρατιώτες υπόσχονται να φέρουν “τρόπαια” πίσω στο σπίτι στις οικογένειές τους, οι οποίες είναι πολύ ευχαριστημένες αλλά και απογοητευμένες από τη λεηλασία.

Τίποτα δεν φαινόταν πολύ μεγάλο ή πολύ μικρό για να αρπαχτεί, συμπεριλαμβανομένων καλωδίων επέκτασης και χριστουγεννιάτικων λαμπτήρων, μπλέντερ και αλιευτικών εργαλείων. Ακόμη και οδοντόβουρτσας.

“Τι λένε στις ειδήσεις;”

Αποκομμένοι από τον έξω κόσμο και απογοητευμένοι από διοικητές που οι στρατιώτες λένε ότι τους κρατούν στο σκοτάδι, οι στρατιώτες βασίζονται στις κλήσεις στο σπίτι για ενημερώσεις σχετικά με τον πόλεμο που διεξάγουν. Αλλά αυτό που ακούνε από τις οικογένειές τους – μια ρόδινη εικόνα που διαδίδεται από τα ρωσικά κρατικά μέσα ενημέρωσης – συχνά έρχεται σε αντίθεση με την πραγματικότητά τους.

Οι οικογένειες μοιράζονται πώς αισθάνονται για τις επιπτώσεις των κυρώσεων και πώς αυξάνεται η τιμή των βασικών ειδών. Διαμαρτύρονται για το κλείσιμο εμπορικών σημάτων όπως τα McDonald’s, H&M και Ikea.

“Δεν είναι πια πρόβλημά μας”

Το απόγευμα της 30ης Μαρτίου, σχεδόν πέντε εβδομάδες μετά την εισβολή του Πούτιν, στρατιώτες που μοιράζονται το ίδιο κινητό κάνουν επτά διαδοχικές κλήσεις σε μόλις 15 λεπτά. Καθένας από τους στρατιώτες μοιράζεται μια τελευταία είδηση.

“Αυτό είναι, είμαι στη Λευκορωσία. Περάσαμε τα σύνορα” λέει ο Εβγκένι στη σύζυγό του και ο Αλεξάντερ προς τη μητέρα του “Διασχίσαμε τα σύνορα. Λοιπόν, δεν είναι πια πρόβλημά μας“.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις