Γιατί το ‘Black Panther’ θα αφήσει το σημάδι του στο σινεμά της δεκαετίας

Στο αφρικάνικο βασίλειο της Γουακάντα ο βασιλιάς έχει μόλις πεθάνει κι ο γιος του, Τ’Τσάλα (Τσάντγουικ Μπόζμαν) ανεβαίνει στο θρόνο. Το στέμμα του όμως θα αμφισβητήσει ένας απειλητικός εχθρός με ριζοσπαστικές ιδέες για τη στάση της -προηγμένης τεχνολογικά- Γουακάντα απέναντι στον υπόλοιπο πλανήτη.

Δεν είναι εύκολο ένας νέος σκηνοθέτης (ο Ράιαν Κούγκλερ, του κοινωνικού «Fruitvale Station» αλλά και του θαυμάσιου «Creed», μια franchise ταινία γυρισμένη με απολύτως προσωπική ματιά) να μπορεί να λειτουργεί με τόση άνεση και προσωπικότητα μέσα στους χολιγουντιανούς περιορισμούς, αλλά με τον «Μαύρο Πάνθηρα» τα κατάφερε ξανά. Σχεδόν μάλιστα αποκόβοντάς τον ολοκληρωτικά από το υπόλοιπο σύμπαν ηρώων της Marvel (παρά τα μονίμως αβαρή εφέ και την γνώριμα κουραστική τρίτη πράξη των έργων του στούντιο). Ο Κούγκλερ στήνει ένα εντυπωσιακό μοτίβο αφροφουτουρισμού, συνδυάζοντας το χειροποίητο και το μηχανικό, την ωμή δύναμη του αρχέγονου με τη φαντασίωση ισχύος του μελλοντικού, καθώς σχεδιασμός παραγωγής, κουστούμια (της οσκαρικής Ρουθ Κάρτερ) και μουσική παραπέμπουν ευθέως στην αφρικάνικη κουλτούρα, σχηματίζοντας μια άμεσα εμβληματική αισθητική πρόταση.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον αναπτύσσει ένα βασιλικό οικογενειακό μελόδραμα γεμάτο προδοσία, παραδόσεις και εκδίκηση, αντιπαραβάλλοντας τη ρητορική αποκλεισμού με τον αγώνα για παγκόσμια ισότητα και πρόοδο. Ο βασικός ανταγωνιστής του Τ’ Τσάλα, παιγμένος με μαεστρική μανία από τον φοβερό Μάικλ Μπ. Τζόρνταν (πρωταγωνιστή όλων των ταινιών του Κούγκλερ), εντάσσεται σαφέστατα στο παραδοσιακό υπερηρωικό μοτίβο ενός κακού που είναι σκοτεινή αντανάκλαση του ήρωα, όμως στο πρόσωπό του διακρίνει κανείς τη δίψα και την αγωνία για τον τερματισμό της καταπίεσης και της κοινωνικής εκμετάλλευσης, φτάνοντας πίσω μέχρι τις ρίζες της σκλαβιάς και το κυνήγι της ελευθερίας. Διαμέσου του φιλμ έρχονται σε σύγκρουση διαφορετικές κοσμοθεωρίες πάνω στην ηθική της επανάκτησης της δύναμης. Ο ρόλος πληγώνεται από τους περιορισμούς του είδους (η ανάπτυξή του είναι σχηματική, απότομη) όμως οι ιδέες και ο Τζόρνταν ως εκφραστής τους, ξεπερνούν τα προβλήματα. Το απίστευτο καστ αρπάζει και την παραμικρή ευκαιρία,  Λετίσια Ράιτ κλέβει την παράσταση («Μην με τρομάζεις έτσι, αποικιοκράτη!») τo σάουντρακ-επέκταση του φιλμ από τον Κέντρικ Λαμάρ είναι το πρώτο σπουδαίο άλμπουμ της χρονιάς. Ταινία που θα αφήσει το σημάδι της στο εμπορικό σινεμά της δεκαετίας που διανύουμε.

Σκηνοθετεί: Ράιαν Κούγκλερ

Παίζουν: Τσάντγουικ Μπόζμαν, Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Λουπίτα Νιόνγκο, Λετίσια Ράιτ, Μάρτιν Φρίμαν

Δείτε το trailer:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ POPCODE:

3 ταινίες και 2 σειρές για το ΣΚ σου

10 πόστερ ΓΤΠ: Όταν το Χόλιγουντ κρύβει κάτι πονηρό (σε κοινή θέα)