Από τι θα μας σώσει το… Σώσε;

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης σκηνοθετεί 40 χρόνια μετά το πρώτο της ανέβασμα στο Λονδίνο την εμβληματική, διάσημη κωμωδία του Michael Frayn, «Το Σώσε» (Noises Off) στο Θέατρο Παλλάς.

Το πρωτότυπο έργο «Noises Off», του πολυβραβευμένου Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Μάικλ Φρέιν (βραβεία Ολιβιέ 1976 & 1982, βραβείο Τόνυ 2000, βραβείο EMMY 1990 κ.α.) έκανε πρεμιέρα το 1982, στο Λονδίνο. Ωστόσο, η σπαρταριστή αυτή κωμωδία, γράφτηκε αρκετά χρόνια νωρίτερα, όταν ο Μάικλ Φρέιν, εν έτει 1970, όσο παρακολουθούσε από τις κουΐντες ενός λονδρέζικου θεάτρου μια θεατρική φάρσα εμπνεύστηκε «Το Σώσε» (Noises Off). Αργότερα, είπε: “ήταν πιο αστείο να το βλέπεις από την κουΐντα, παρά από την πλατεία του θεάτρου, και σκέφτηκα ότι μια μέρα πρέπει να γράψω μια θεατρική κωμωδία για όλα όσα γίνονται πίσω από την σκηνή”.

Μαζί του, στο οργανωμένο χάος αυτής της αριστοτεχνικά γραμμένης κωμικής φάρσας, πρωταγωνιστούν η Σμαράγδα Καρύδη, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, η Στεφανία Γουλιώτη, ο Γιώργος Χρυσοστόμου και η Λένα Παπαληγούρα. Την ομάδα συμπληρώνουν ο Γιώργος Ψυχογυιός, η Δάφνη Δαυίδ και ο Γιώργος Ζυγούρης.

Όλοι οι ηθοποιοί λίγο πριν η παράσταση κανει πρεμιέρα μάς δήλωναν ενθουσιασμένοι με αυτή τους τη θεατρική συνεύρεση. Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης μάλιστα τόνισε πως έκανε την συγκεκριμένη παράσταση για έναν λόγο ψυχικά ιδιοτελή: “Για να δουλέψω και να χαρώ τους φίλους μου. Είναι μία φοβερά αστεία παράσταση με καθαρή και διαυγή ματιά. Τα αστεία του Σώσε δεν κρύβονται τόσο στις ατάκες, όσο στους συγχρονισμούς των ηθοποιών. Και πιστέψτε με, είναι η πιο δυνατή μεταφάρσα που όλοι θα ήθελαν να αναμετρηθούν. Το πνευματικό αποτύπωμα που θέλω εγώ να αφήσω μέσω αυτής είναι το εξής: Ενώ η ζωή όλων μας είναι μία κατάσταση χαωτική, ένας τρόπος για να φτιαχτεί είναι το έργο τέχνης”.

Η Σμαράγδα Καρύδη, στην οποία ανήκει και η ιδέα του έργου αυτού, σημείωσε πως “πως είναι σαν να μπαίνουμε εδώ στο θέατρο σε μία κιβωτό, μακριά από τον πόλεμο και την πανδημία”, ενώ ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος τόνισε πως “πρόκειται για ένα έργο αποκαλυπτικό με έναν αδιανόητα ακέραιο μηχανισμό. Ενώ μοιάζει να μιλά για τοθέατρο, εγώ νιώθω πως στο βάθος μιλά για την απόπειρα των ανθρώπων να συνυπάρξουν με τρόπο συγκινητικό”.

Εμείς θέσαμε στους ηθοποιούς του “Σώσε” μία κοινή ερώτηση.

Τι είναι αυτό από το οποίο θα μας σώσει το… Σώσε;

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΥΛΑΚΗΣ

“Το Σώσε” ξεκίνησε καταρχάς για να ενώσει όλους εμάς που συμμετέχουμε σ’ αυτό, φίλους παλιούς και καινούργιους, να μας προσφέρει τη χαρά του ίδιου του έργου και τη χαρά της συνάντησης και να μας σώσει από την περσινή μελαγχολία των κλειστών θεάτρων.

Καθώς προχωρούσαν οι πρόβες, ξεκίνησε και ο πόλεμος στην Ουκρανία, κάνοντας τη δύσκολη πραγματικότητα ακόμα πιο ζοφερή. Η σκέψη μας ήταν και στους θεατές μας, στη δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι: το γέλιο και η χαρά, η ευδαιμονία της ζωντανής παρουσίας ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, είναι σ’ αυτούς τους καιρούς συναισθήματα επιτακτικής ανάγκης.

Εμείς, πάνω στη σκηνή, εισπράττουμε τη χαρά και το γέλιο που τόσο έχουμε ανάγκη. Κι ελπίζω πως την επιστρέφουμε απλόχερα στους θεατές.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΠΑΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ

“Το σώσε” θα μας σώσει από τον σοβαροφανη μας εαυτό.

ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΚΑΡΥΔΗ

“Το Σώσε” θέλει να μας σώσει από την αγωνία μην κάνουμε κάτι λάθος. Από το φόβο της αποτυχίας και του ρεζιλέματος. Από την ανάγκη μας να τα ελέγξουμε όλα και να τα κάνουμε όλα «όπως πρέπει». “Το Σώσε” μας αφήνει απόλυτα εκτεθειμένους με τις αδυναμίες μας που στη σκηνή μπορεί να γίνουν και η απόλυτη δύναμη μας.

Μας αναγκάζει απροετοίμαστους να αφεθούμε στην παρόρμηση και να βουτήξουμε στο ένστικτο μας. Να αγαπήσουμε τις εκπλήξεις ακόμα κι αν δεν είναι πάντα ευχάριστες. Μας επιτρέπει να ζήσουμε ρισκάροντας, δοκιμάζοντας κι αγκαλιάζοντας τα λάθη μας.

ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΓΟΥΛΙΩΤΗ

“Το Σώσε” σώζει απο την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας! Αποδεικνύει σε κάθε του στιγμή πως δεν είμαστε μόνο αυτό που ξέρουμε για μας, αλλά οι καταστάσεις μας οδηγούν σε τυφλές διαδρομές που ξαφνιάζουν. “Το Σώσε” είναι ένα μεγάλο ευτυχές Ατύχημα!!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Στη φάση ζωής που με πετυχαίνει το “Το Σώσε” και πιο ειδικά την ημέρα που με πετυχαίνει η ερώτηση αυτή, η απάντηση μου στην ερώτηση είναι ότι με(μας) “σώνει” από τη μοναξιά, τη γοητεία της μοναχικότητας,την ψευδαίσθηση του κλισέ οτι οι θίασοι “περνούν υπέροχα και αυτό βγαίνει προς τα έξω”, την απολυτότητα της τελειότητας και τέλος από τη βαρεμάρα.

ΛΕΝΑ ΠΑΠΑΛΗΓΟΥΡΑ

Σε μια εποχή που όλα γύρω μας μοιάζουν να γκρεμίζονται Νιώθω τύχη χαρά και ευγνωμοσύνη που βρίσκομαι στο “Σώσε”!!! Η συνύπαρξη με τόσο υπέροχους ανθρώπους η φανταστικη αυτή κωμωδία. Και όλη συνθήκη της πρόβας είναι βάλσαμο και παρηγοριά! “Το Σώσε” είναι ένα έργο για το θέατρο. Αλλά όχι μόνο. Είναι ένα έργο για τη συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων και για την προσπάθειά τους να φτιάξουν κάτι όλοι μαζί. Και ακόμα και όταν αποτυγχάνουν Δεν εγκαταλείπουν. Αυτό από μόνο του δεν είναι επιτυχία;

“Το Σώσε” είναι ένας ύμνος στο λάθος. Οι ηθοποιοί του έργου που παίζουμε κάνουν το ένα λάθος πάνω στο άλλο. Αναγκαζόμαστε, λοιπόν, κι εμείς να αγκαλιάσουμε τα λάθη τους, να αποδεχτούμε τα δικά μας λάθη και μαζί με το κοινό να τα διασκεδάσουμε. “Το Σώσε” λοιπόν μας λυτρώνει από τις μαύρες σκέψεις, Μας αναγκάζει να ξεφεύγουμε από την φρίκη του πολέμου και το φόβο της πανδημίας που διαρκως μας τρυπάνε το μυαλό, μας θυμίζει την σημασία του απρόσμενου και τη γοητεία του λάθους. Μας βοηθάει να ξεφεύγουμε από τους εαυτους μας κοιτάζοντας στην πραγματικότητα μέσα σε εμάς και μέσα στα μάτια τους διπλανούς μας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Να μας συμφιλιώσει με το λάθος, να μας εξοικειώσει μ’ αυτό κάνοντάς μας να γελάσουμε τρανταχτά ψυχοθεραπευτικά! Να ζεσταθεί λίγο η ψυχή μας απο τον φόβο του πολέμου, της απειλής, της πανδημίας και της κοινωνικής ευτέλειας.

ΔΑΦΝΗ ΔΑΥΙΔ

“Το Σώσε” από μόνο του δεν ξέρω αν θέλει ή μπορεί να μας “σώσει” από κάτι. Εμείς όμως, είτε παρακολουθώντας το, είτε δημιουργώντας το, είτε παίζοντας το, μπορουμε ίσως για λίγο να σωθουμε από τη θλίψη, τον φόβο και τη μοναξιά μας! Γιατί το χιουμορ, το γέλιο και ο αυτοσαρκασμός, ειδικα με ωραία παρέα, σταματάνε το χρόνο και απελευθερώνουν τα συναισθήματα!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΥΓΟΥΡΗΣ

Το “Σώσε” δεν νομίζω ότι μπορεί να μας σώσει από το οτιδήποτε. Είναι άλλωστε βαριά κουβέντα. Μπορεί όμως πολύ καλά να μας ξαλαφρώσει, βλέποντας ανθρώπους να παριστάνουν ότι όλα πάνε μια χαρά, βάσει σχεδίου και να αποτυγχάνουν παταγωδώς. Να βρίσκονται μπροστά στην καταστροφή και να προσποιούνται ότι έχουν τον έλεγχο. Να πρέπει να κρατήσουν το χαμόγελο στο πρόσωπο ενώ μέσα τους κλαίνε για αυτά που τους συμβαίνουν. Άτομα που διαφέρουν μεταξύ τους, αγωνιούν για τα δικά τους πάθη και έχουν τις δικές τους έγνοιες, αναπόφευκτα πρέπει να συνεργαστούν και να αφήσουν στην άκρη διαφορές, προσωπικές έχθρες, αντιζηλίες και να ενωθούν μπροστά στο χάος που συντελείται εκείνη την στιγμή και που τους βρίσκει πάντα απροετοίμαστους. Όπως όλους μας άλλωστε. Και κάπως έτσι, ξεκινώντας να γράψω δυο λέξεις για “Το Σώσε”, κατέληξα να νιώθω ότι ταυτίζεται η προσωπική μου ζωή με αυτές τις αράδες. Και ελπίζω και οι ζωές άλλων να νιώσουν το ίδιο.

Σκηνοθεσία – Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης/Σκηνικά: Πάρις Μέξης/Μουσική: Μίνως Μάτσας/Φωτισμοί: Δημήτρης Κουτάς/Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα/Κίνηση: Κική Μπάκα/Βοηθός Σκηνοθέτη: Χριστίνα Ματθαίου/Βοηθοί σκηνογράφου: Αλέγια Παπαγεωργίου, Εύη Ανδριανού/Βοηθός ενδυματολόγου: Κατερίνα Αριανούτσου/Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή/Πρωταγωνιστούν: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Σμαράγδα Καρύδη, Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Στεφανία Γουλιώτη, Γιώργος Χρυσοστόμου, Λένα Παπαληγούρα, Γιώργος Ψυχογυιός, Δάφνη Δαυίδ και Γιώργος Ζυγούρης

Θέατρο Παλλάς/ Τετάρτη στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 18:30, ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ από 15€ – 80€/