Κάνε focus: Ο Ρωμανός Μαρούδης παίζει “Κρυφτό” επί σκηνής

Ο νεαρός σκηνοθέτης Ρωμανός Μαρούδης συστήνει στο ελληνικό κοινό τον σημαντικό Αμερικανό συγγραφέα και σεναριογράφο, Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν, επιλέγοντας να ανεβάσει στη σκηνή του Altera Pars το υποψήφιο για Tony, The Little Dog Laughed, με τον ελληνικό τίτλο Κρυφτό.

Το Κρυφτό του Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν είναι ένα παιχνίδι, το παιχνίδι των σχέσεων αλλά και των καταπιεσμένων συναισθημάτων, της μοναξιάς αλλά και της ευτυχίας, της καταξίωσης αλλά και της προσωπικής ταυτότητας, των ευθυνών που αντιμετωπίζουμε αλλά και που αποφεύγουμε. Είναι ένα κρυφτό. Από τους άλλους… Από τον ίδιο τους τον εαυτό…

Εμείς μιλήσαμε μαζί με τον Ρωμανό Μαυρουδή σε μία προσπάθεια να  γνωρίσουμε λίγο καλύτερα και αυτόν και τη δουλειά του.

Συστηθείτε μας- Τι θα θέλατε να ξέρει για εσάς το θεατρόφιλο κοινό;

Λοιπόν… Ναι… Για να δούμε…
Γεννήθηκα στην Αθήνα και αγαπώ πολύ αυτή την πόλη και τους ρυθμούς της. Είμαι άνθρωπος που μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι έξω και με ανθρώπους γύρω μου. Αυτή η ανάγκη για συνύπαρξη και επικοινωνία είναι μάλλον ένας από τους λόγους που με έκαναν να ασχοληθώ με το θέατρο.

Θέλω με κάθε τι που ασχολούμαι να κάνω και ένα βήμα μπροστά. Ως άνθρωπος, ως τεχνίτης, ως συνεργάτης. Ασχολούμαι με το θέατρο από το 2010 ως ηθοποιός, βοηθός σκηνοθέτη και τα τελευταία δύο χρόνια ως σκηνοθέτης. Προηγούμενη σκηνοθετική δουλειά μου, και πρώτη, ήταν Ο Μίλτος της Ξένιας Καλογεροπούλου στο θέατρο Πόρτα. Έχω ανυπομονησία για το Κρυφτό μας και μεγάλη χαρά που συνεργάστηκα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους. Δεν κρατιέμαι να έρθετε να το δείτε.

Γιατί επιλέξατε να μεταφέρετε στο σανίδι ένα έργο του Ντάγκλας Κάρτερ Μπιν; Τι τον κάνει να ξεχωρίζει σαν συγγραφέα/σεναριογράφο;

Η μάχη του συγγραφέα με τον χρόνο μέσα στα έργα του είναι ένα στοιχείο που τον κάνει να ξεχωρίζει. Επίσης, η ικανότητα που έχει να γράφει με τόσο διαφορετικό ύφος αλλά και δομή από το ένα έργο στο άλλο. Ξεχωρίζει ακόμα, από την πολύ ωραία και ιδιαίτερη γραφή, με λεξιλόγιο όχι ακριβώς συνηθισμένο και με χαρακτήρες που συνδυάζουν κάτι οικείο αλλά και κάτι μακρινό ταυτόχρονα.

Ποια στοιχεία ξεχωρίσατε στο “The Little Dog Laughed” (στα ελληνικά Το Κρυφτό) που ήταν υποψήφιο και για βραβείο Tony; Είναι μία κωμωδία χαρακτήρων;

Γιατί αγάπησα το ότι οι ήρωές του ψάχνουν να καλύψουν ένα μεγάλο κενό και θέλουν να το κάνουν τώρα. Ενώ είναι σαφές, και οριακά αυτονόητο, πως ό,τι τους απασχολεί πηγάζει από το προβληματικό παρελθόν ή από την ανησυχία για το μέλλον, οι ήρωες αυτού του έργου δημιουργούν την αίσθηση πως δεν ζούσαν πριν και δεν θα ζήσουν μετά. Η κάθε στιγμή είναι σημαντικότερη από οποιαδήποτε άλλη.
Και ενώ πραγματεύεται θέματα σημαντικά και «βαριά» το κάνει με έναν ανάλαφρο σχεδόν χιουμοριστικό τρόπο. Εγώ θα χαρακτήριζα το έργο ως dramedy και συγχωρείστε μου τον αγγλικό τύπο. Θα μπορούσαμε παρ’ όλα αυτά να πούμε πως έχει αρκετά στοιχεία από μία κωμωδία χαρακτήρων και τις συγκρούσεις που φέρουν οι διαφορές τους.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας “ήρωας” στο Κρυφτό και γιατί;

Η βοηθός μου γιατί με αντέχει! (γελά)
Πέρα από την πλάκα, όσο και αν φαίνεται γραφικό τους αγαπάω όλους το ίδιο. Τον Μίτσελ γιατί προσπαθεί να εξελιχθεί, να βελτιωθεί και να έχει την προσωπική ζωή που θέλει. Την Νταϊάν γιατί είναι στοχοπροσηλωμένη, τηρεί όσα έχει συμφωνήσει και με τον δικό της περίεργο τρόπο φροντίζει τον Μίτσελ. Τον Άλεξ γιατί είναι γεμάτος απορία αλλά παρ’ όλα αυτά είναι έτοιμος να βουτήξει σε νέες καταστάσεις.Την Έλλεν γιατί είναι ένα τρυφερό «παιδί», που όμως αν χρειαστεί ξέρει να παίξει και τα παιχνίδια των «μεγάλων».

Τελικά οι ήρωες του έργου σταματούν το “Κρυφτό”;

Εμείς στη ζωή μας σταματάμε ποτέ εντελώς να κρυβόμαστε; Αφηνόμαστε ποτέ πραγματικά να είμαστε εκτεθειμένοι και ευάλωτοι; Και γιατί να το κάνουμε θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει. Τώρα σε σχέση με το έργο μας, προτιμώ να σας αφήσω να έρθετε και να το διαπιστώσετε μόνοι σας.