6 ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΟΣΟ ΚΑΚΕΣ ΠΟΥ ΚΟΠΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ

Δεν είναι και ό, τι καλύτερο όταν μια σειρά που παρακολουθείς ακυρώνεται και δεν μαθαίνεις ποτέ το τέλος, τι συνέβη στους χαρακτήρες που είχες αγαπήσει ή μισήσει. Υπάρχουν όμως και χειρότερα -απ’ ό, τι συνέβη τώρα στο “1899” του Netflix για παράδειγμα. Υπάρχουν σειρές που δεν κόπηκαν μετά από μία ή δύο σεζόν, αλλά μετά από μόλις ένα επεισόδιο.

Και για να ακυρωθεί μία σειρά τόσο γρήγορα, το πρόβλημα δεν πρέπει να είναι τα χαμηλά νούμερα. Ακολουθούν έξι παραδείγματα για να καταλάβουμε τι μπορεί να εξοργίσει ένα κανάλι ή χιλιάδες τηλεθεατές, φέρνοντας πρόωρο τέλος σε μια σειρά.

Heil Honey, I’m Home!

Μόνο από τον τίτλο, είναι πολύ εύκολο να μαντέψει κανείς γιατί ακυρώθηκε αυτή η σειρά. Αν και πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι μπορεί κάποιος να κάνει πλάκα με τα πάντα, ωστόσο στην πράξη αυτό δεν λειτουργεί και τόσο καλά.

Αυτή η τεράστια αποτυχία των ‘90s είναι σίγουρα ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα sitcoms όλων των εποχών. Η μορφή του σόου έμοιαζε με τα sitcoms της δεκαετίας του ’50, μόνο που εδώ αφορούσε τον Αδόλφο Χίτλερ και την Εύα Μπράουν που προσπαθούσαν να “συνυπάρξουν” με τους Εβραίους τους γείτονες. Αυτή η συνθήκη προφανώς προκάλεσε τεράστιες αντιδράσεις και κριτική.

Το Συμβούλιο των Αντιπροσώπων των Βρετανών Εβραίων μίλησε εναντίον της σειράς με πολύ σκληρά λόγια -και γενικά δεν βρέθηκε καμία ψυχή πάνω στον πλανήτη που να τη βρήκε και πολύ αστεία.

Το κανάλι BSB το πήρε γρήγορα το μήνυμα και δεν άργησε να ακυρώσει το “Χάιλ αγάπη μου, γύρισα”.

Australia’s Naughtiest Home Videos

Αυτή ίσως και να είναι η πιο γνωστή -για τους λάθος λόγους φυσικά- εκπομπή της λίστας. Βγήκε στον αέρα της αυστραλιανής τηλεόρασης το 1992 και κόπηκε προτού καν τελειώσει το πρώτο επεισόδιο. Όπως συνέβη και πολλά χρόνια αργότερα, το 2019, με την εκπομπή Videos After Dark (η οποία επίσης κόπηκε μετά από μόλις ένα επεισόδιο), έτσι και το Australia’s Naughtiest Home Videos προοριζόταν να είναι μια πιο “άσεμνη” και “χυδαία” εκδοχή του America’s Funniest Home Videos. Και ήταν όντως εντελώς αηδιαστικό.

Ανάμεσα στα κλιπ που προβλήθηκαν περιλαμβανόταν ένα αγοράκι που έτρωγε σκουλήκια και ένας άνδρας που έκανε περιστροφή μίας μπάλας του μπάσκετ πάνω στο πέος του. Προφανώς, κανείς δεν ήθελε να δει τίποτα από όλα αυτά κι έτσι μετά από μόλις 34 λεπτά, η εκπομπή κόπηκε οριστικά μετά από απαιτήσεις του κοινού. Μια επανάληψη της σειράς Cheers πήρε τη θέση της, και πιθανώς, το κοινό να έμεινε αρκετά ευχαριστημένο με αυτήν την αλλαγή.

Τελικά, το επεισόδιο προβλήθηκε ολόκληρο το 2008 και σήμερα μπορεί να το δει κανείς πια ελεύθερο -πού αλλού;- στο ίντερνετ.

Who’s Your Daddy?

Γενικά τα ριάλιτι δεν είναι και τόσο γνωστά για το επίπεδό τους. Συχνά θεωρούνται ένα μάτσο γελοιότητες που μουδιάζουν το μυαλό και στην καλύτερη περίπτωση, μερικά απ’ αυτά να αντιμετωπίζονται ως μία ένοχη απόλαυση. Το “Who’s Your Daddy?” όμως ήταν τόσο άθλιο που ούτε στην κατηγορία της ένοχης απόλαυσης δεν μπόρεσε να μπει.

Αυτό το ριάλιτι που βγήκε στον αέρα το 2002 επικεντρωνόταν γύρω από ένα δύσκολο θέμα: αυτό της υιοθεσίας. Έβαζε μια υιοθετημένη γυναίκα σε ένα δωμάτιο με αρκετούς άντρες και αν εκείνη κατάφερνε να βρει ποιος ήταν ο βιολογικός της πατέρας, τότε θα κέρδιζε ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο. Στην περίπτωση που επέλεγε τον λάθος άντρα, τότε θα ήταν αυτός που θα κέρδιζε το χρηματικό έπαθλο. Σίγουρα είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αυτό το ριάλιτι μύριζε σκουπιδίλα από χιλιόμετρα.

Μετά το πρώτο 90λεπτο σπέσιαλ επεισόδιο, οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε ήταν κάτι παραπάνω από έντονες. Οι οργανώσεις υιοθεσίας και οι θετοί γονείς μίσησαν ακραία αυτό το σόου που έντυσε με χρήματα και κάμερες μια τόσο εξαιρετικά προσωπική και ευαίσθητη διαδικασία και η εκπομπή ακυρώθηκε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Και ευτυχώς.

Co-Ed Fever

Στις αρχές του 1979, το ABC πρόβαλε το Delta House, το οποίο ήταν spinoff της θρυλικής κωμωδίας Animal House. Αν και η σειρά δεν ήταν κακή, το “άσεμνο” περιεχόμενο της ταινίας δεν ήταν κάτι που ακόμα μπορούσε να γίνει αποδεκτό απ’ την τηλεόραση. Έτσι, μετά από μια σεζόν, σταμάτησε.

Την ίδια χρονιά, το CBS προσπάθησε να κάνει κάτι αντίστοιχο με τη σειρά Co-Ed Fever. Η “μοναδική” διαφορά στην πλοκή της σειράς ήταν ότι αφορούσε ένα κολέγιο θηλέων που άρχισε να δέχεται άνδρες για πρώτη φορά. Και πάνω σε αυτήν την ιδέα ξεκίνησαν να γράφουν χονδροειδή αστεία, γελοιότητες, χαζομάρες όπως θα λέγαμε σήμερα.

Αυτή η σειρά, όπως και το Delta House, αντιμετώπισε προβλήματα με το τι είδους ιστορίες θα μπορούσαν να μεταδοθούν απ’ την τηλεόραση της εποχής -άσε που και η τηλεθέαση τα πήγε χάλια. Έτσι, κόπηκε αμέσως μετά το πρώτο επεισόδιο και όσα είχαν γυριστεί δεν προβλήθηκαν ποτέ στην Αμερική.

Emily’s Reasons Why Not

Το Emily’s Reasons Why Not φαινόταν αρκετά αθώο. Προβλήθηκε το 2006 και ήταν απλώς μια κωμική σειρά για μια γυναίκα με το όνομα Έμιλυ που προσπαθούσε να περιηγηθεί στον κόσμο των ραντεβού. Στο μυαλό της έχει πάντα έναν χρυσό κανόνα: ότι θα χωρίσει με έναν άντρα αν μπορεί να σκεφτεί πέντε λόγους.

Η εκπομπή συγκρίθηκε σε μεγάλο βαθμό με το Sex and the City που εκείνα τα χρόνια ήταν στην κορυφή, και διαφημίστηκε σαν τρελή. Δυστυχώς, όμως δεν ανταποκρίθηκε στα χρήματα που δόθηκαν για χάρη της. Οι περισσότεροι τη βρήκαν πολύ βαρετή και το κανάλι την έκοψε μετά το πρώτο επεισόδιο. Τα υπόλοιπα επεισόδια δεν προβλήθηκαν ποτέ στην αμερικανική τηλεόραση, αν και κυκλοφόρησαν σε DVD κάποια χρόνια αργότερα.

The Melting Pot

Άλλη μία περίπτωση μεγάλου κωμικού, που αντί να κάνει μία αστεία σειρά, του βγήκε κάτι εντελώς προσβλητικό. Μιλάμε για τον Spike Milligan των The Goon Show και Q, ο οποίος έμαθε με σκληρό τρόπο ότι είναι άλλο πράγμα να παρουσιάζεις ένα παιχνίδι με μπερδεμένους διαγωνιζόμενους, και άλλο το να δημιουργείς ένα σόου όπου πρωταγωνιστείς με blackface.

Το Comedy Playhouse: The Melting Pot προβλήθηκε μόνο μία φορά το 1975 και ποτέ ξανά. Η σειρά έδειχνε τον Milligan να υποδύεται έναν Πακιστανό μετανάστη που έφτασε παράνομα στη Βρετανία μαζί με τον γιο του και οι οποίοι ζούσαν σε ένα σπίτι στο Λονδίνο, μαζί με ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων.

Κάτι τέτοιο, ακόμα και για εκείνη την εποχή, θεωρούταν εξαιρετικά αμφιλεγόμενο και η σειρά θεωρήθηκε ρατσιστική. Το BBC γρήγορα κατάλαβε ότι είχε κάνει ένα φρικτό λάθος και την απέσυρε αμέσως μετά το πρώτο επεισόδιο. Ποτέ κανείς δεν είδε κανένα απ’ τα υπόλοιπα.