Ο πρύτανης της χοιροτροφίας και τα ιπτάμενα γουρουνάκια

Αυτά είναι λίγα από τα επίθετα που μπορούν να αποδοθούν στην πολύπλευρη προσωπικότητα του κ. Γιώργου Διδάγγελου, συνιδιοκτήτη της πρότυπης χοιροτροφικής μονάδας ΧΟΙΡΟΠΑΛ Ε.Π.Ε, με έδρα την κοινότητα Κοσκινά στον Παλαμά Καρδίτσας, και αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας. Ο Γιώργος Διδάγγελος γεννήθηκε στον Παλαμά και σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ. Στη συνέχεια κάνει το μεταπτυχιακό του στη Νάπολη της Ιταλίας στην ειδικότητα της αγροτικής οικονομίας και αμέσως μετά διορίζεται, με επετηρίδα στο δημόσιο, γεωπόνος. Όμως η θέση αυτή, για το νεαρό τότε Γιώργο Διδάγγελο δεν ήταν η επιθυμητή, αφού είχε ήδη προαποφασίσει να ιδιωτεύσει. ‘Έτσι, τη δεκαετία του 1970 μαζί με άλλους δύο κτηνιάτρους, τον αδελφό του Χριστόφορο και τον Αριστείδη Παπασίκα δοκιμάζουν την τύχη τους σε μια νέα επιχειρηματική κίνηση στην κτηνοτροφία και ειδικότερα στη χοιροτροφία.

Τα ιπτάμενα γουρουνάκια

Η έναρξη της λειτουργίας της χοιροτροφικής μονάδας του κ. Διδάγγελου έγινε με πολύ εντυπωσιακό τρόπο για την εποχή της. Ένα πρωτόλειο εγχείρημα που επιφύλαξε υποδοχή 250 γουρουνιών με… τιμές αρχηγού κράτους, όπως λέει ο ίδιος γελώντας. «Ήταν κάτι πρωτόφαντο για τα ελληνικά δεδομένα. Τα θηλυκά γουρουνάκια ήρθαν με αεροπορική πτήση από την Ολλανδία, συνοδευόμενα από δύο κτηνιάτρους. Μάλιστα πήραμε ειδική άδεια να προσγειωθεί το αεροπλάνο στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Λάρισας. Εκεί τα περιμέναμε 52 άτομα, από θεσμικούς φορείς έως και ανθρώπους που ήρθαν να δουν το εντυπωσιακό, για την εποχή, θέαμα της προσγείωσης των «ιπτάμενων» γουρουνιών. Όπως τονίζει η εισαγωγή των χοίρων, ήταν μια εμπειρία που έμεινε βαθιά χαραγμένη στη μνήμη όσων ασχολήθηκαν με τη συγκεκριμένη διαδικασία. «Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να αυτοσχεδιάσουμε αφού οι χοιροτροφικές μονάδες στην Ελλάδα ήταν ελάχιστες και δεν υπήρχαν αντίστοιχες εμπειρίες» αναφέρει ο κ. Διδάγγελος συμπληρώνοντας πως με το μεράκι και τον νεανικό ενθουσιασμό αλλά και την επαφή με άλλες μονάδες σε προηγμένες χώρες της Ευρώπης, όπως τη Δανία, κατάφεραν να δημιουργήσουν μια αξιόλογη μονάδα 500 χοιρομητέρων η οποία από τότε μέχρι σήμερα λειτουργεί αδιαλείπτως, παράγοντας κατά μέσο όρο, ετησίως 16.000 χοίρους.

Οι ελληνοποιήσεις και οι προκλήσεις για τη χοιροτροφία

Η μονάδα διαθέτει φυλές και ράτσες που έχουν προσαρμοστεί απόλυτα στις εγχώριες συνθήκες και η ποιότητα των χοιρινών που παράγεται είναι πολύ υψηλή. Το τελικό προϊόν που διατίθεται στην αγορά έχει ανώτερα standards και αποτελεί διασταύρωση των φυλών Duroc με Hampshire) με γενετικό υλικό που έχει έρθει εδώ και αρκετές δεκαετίες από το εξωτερικό. Εκσυγχρονίζονται σε εξοπλισμούς και σε κτιριακές εγκαταστάσεις και αξιοποιούν τις φυλές που διαθέτουν και με τις νέες ράτσες προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Παράλληλα με τη μονάδα έχουν ιδρύσει ένα σφαγείο και ένα από τα παιδιά του κ. Διδάγγελου άνοιξε κρεοπωλείο το οποίο διακινεί παραγωγή της μονάδας και άλλα ελληνικής προέλευσης κρέατα. «Αυτό είναι και το ζητούμενο» τονίζει ο κ. Διδάγγελος «Γίνεται μεγάλη κομπίνα στο θέμα αυτό και ο καταναλωτής είναι θύμα των ελληνοποιήσεων αφού κάποιοι ασυνείδητοι παίρνουν ως βιτρίνα έναν ελάχιστο αριθμό εγχώριας προέλευσης χοιρινών και το υπόλοιπο το σερβίρουν ως ντόπιο, εξαπατώντας τον καταναλωτή». Όπως σημειώνει επειδή η παραγωγή που έχουμε ως χώρα καλύπτει μόνον το 30% της εγχώριας παραγωγής και το άλλο είναι εισαγόμενο «σερβίρουν» κρέατα ως ντόπια. Οι ελάχιστοι έλεγχοι, η ανυπαρξία ιχνηλασιμότητας, η έλλειψη ισοζυγίου προκαλούν αυτές τις ανισορροπίες στην ελληνική αγορά. Αν και δεν έχουν ληφθεί ουσιώδη μέτρα ωστόσο μετά από παρεμβάσεις των χοιροτρόφων παρατηρείται κινητικότητα στο θέμα, με την αναγραφή στις ταμειακές μηχανές της προέλευσης του κρέατος. Οι προκλήσεις για την ελληνική κτηνοτροφία, όπως σημειώνει ο κ. Διδάγγελος είναι πολλές και με τις κατάλληλες και στοχευμένες παρεμβάσεις εκτιμά πως μέσα σε δύο χρόνια, το 30% της εγχώριας ζήτησης θα μπορούσε να φτάσει σχεδόν στο 50%. «Μέσω διαφόρων ευρωπαϊκών προγραμμάτων και του ΕΣΠΑ, αλλά και ρυθμίσεων για τα λεγόμενα κόκκινα δάνεια, αφού σχεδόν στο σύνολό τους οι μονάδες είναι υπερχρεωμένες και προσπαθεί ο καθένας από εμάς έχοντας τη δαμόκλεια σπάθη ακόμη και ποινικών διώξεων να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις απαιτήσεις που εμφανίζουν κάθε φορά και με ασφυκτικό τρόπο μας έχουν μπλοκάρει. Ως κλάδος βιώνουμε ακραίες συνθήκες» καταλήγει.

Η συμμετοχή στα κοινά και συνδικαλισμός

Η πολιτική και ο συνδικαλισμός ήταν ζητήματα που απασχολούσαν το Γιώργο Διδάγγελο από τα φοιτητικά ακόμη χρόνια. Δίνει τη δική του μάχη από τα μετερίζια αυτά ακολουθώντας πιστά το ρητό του αρχαίου φιλοσόφου Αριστοτέλη ότι όποιος δεν ασχολείται με τα κοινά «άτιμος έστω». Μετά τη δημιουργία της μονάδας οι συντοπίτες του έκαναν την τιμή να τον εκλέξουν δήμαρχο, στην πορεία να γίνει πρόεδρος στο Δίκτυο Τροφίμων και Ποτών Καρδίτσας, νομάρχης στη Μαγνησία και στα Ιωάννινα και σήμερα αντιπρόεδρος στο Σύνδεσμο Ελληνικής Κτηνοτροφίας. «Τουλάχιστον μπορώ να λέω στα παιδιά και στα εγγόνια μου ότι κάτι προσπάθησα να κάνω σε αυτή τη χώρα. Σήμερα ο βερμπαλισμός είναι η αρνητική πεμπτουσία της πολιτικής» υπογραμμίζει στοχαστικά ο κ. Διδάγγελος προτρέποντας τους νέους να μη βιώνουν τη ζωή μέσα από μια θερμοκοιτίδα αλλά να γίνουν σκαπανείς της, δημιουργικοί και μαχητικοί και κυρίως να τολμούν να ενδώσουν στον… φτερωτό θεό του έρωτα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ AGROPOST

Ψαλίδι 1,2 δισ. για τους Έλληνες αγρότες φέρνει η νέα ΚΑΠ

ΚΕΟΣΟΕ: Όχι στην εκπροσώπηση των αγροτών από Α.Ε

Τι θα γίνει με τα μακεδονικά προϊόντα ΠΟΠ / ΠΓΕ;