Ισραήλ – Γάζα: Θα ντρεπόταν ακόμη και ο Γεδεών

Ο Γεδεών ήταν βιβλικό θεόπεμπτο πρόσωπο που συνένωσε τις φυλές του Ισραήλ και με λίγους άνδρες τις οδήγησε σε νίκη απέναντι στον πολυάριθμο στρατό των Μαδιανιτών, οι οποίοι λήστευαν και καταπίεζαν τους Εβραίους και τους είχαν οδηγήσει σε απόγνωση.

Η σημερινή επιχείρηση του Ισραηλινού στρατού στη Γάζα ονομάστηκε «Αρματα του Γεδεών», αλλά δεν έχει απολύτως καμία σχέση με το ελευθερωτικό εγχείρημα του (Κριτή/δικαστή) Γεδεών έναντι των Μαριανιτών που κατοικούσαν κυρίως εκεί που βρίσκεται η Γάζα.

Τώρα, ολόκληρη η υφήλιος βλέπει οργισμένη να εξελίσσεται σταδιακά ένα σχέδιο εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, με αποκορύφωμα την εγκληματική επιλογή για λιμοκτονία του πληθυσμού της Γάζας και τελικό στόχο την εκδίωξή τους από την γενέτειρα γή.

Ναι, θα ντρεπόταν και ο Γεδεών αν μπορούσε να δεί τα ανθρωποκτόνα έργα του Νετανιάχου και τις φρικώδεις ημέρες που ζούν οι Παλαιστίνιοι. Όπως ντρέπονται, εξοργίζονται και καταγγέλλουν τον Νετανιάου ακόμη και σημαίνονται πρόσωπα του Ισραήλ. Ενδεικτικώς ορισμένες αντιδράσεις:

• Εχούντ Ολμέρτ, πρώην πρωθυπουργός(δηλώσεις στο BBC): «Αυτό που κάνει τώρα το Ισραήλ στη Γάζα είναι πολύ κοντά σε έγκλημα πολέμου».
• Γιαίρ Γκολάν, πρώην ανώτατος στρατηγός των Ισραηλινών Δυνάμεων και ηγέτης του αριστερού κόμματος Δημοκράτες: «Το Ισραήλ οδεύει προς το να γίνει ένα κράτος-παρίας μεταξύ των εθνών, η Νότια Αφρική του παρελθόντος, αν δεν αρχίσει και πάλι να συμπεριφέρεται σαν μια λογική χώρα. Μια λογική χώρα δεν εμπλέκεται σε μάχες εναντίον αμάχων, δεν σκοτώνει μωρά ως χόμπι και δεν θέτει την εκδίωξη ενός πληθυσμού ως στόχο».

Αντί ουσιαστικής απαντήσεως στην κριτική του Γκολάν, ο Νετανιάου και οι ακροδεξιοί συμμαχοί του στην κυβέρνηση τον κατηγόρησαν για…αντισημιτισμό(!). Όμως στήριξε τον Γκολάν ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ Εχούντ Μπαράκ, που τον χαρακτήρισε γενναίο και ευθύ.

Περί αντισημιτισμού

Συνέβαινε από παλιά: Οποιαδήποτε κριτική εναντίον κυβερνήσεων του Ισραήλ για τις απαράδεκτες αιματηρές επιλογές τους στο Παλαιστινιακό χαρακτηριζόταν από συγκεκριμένους κύκλους(κυβερνητικούς στο Ισραήλ, εβραϊκούς ανά την υφήλιο) ως αποτύπωμα αντισημιτισμού.

Πρόκειται για άσαρκη αιτίαση και για βολική ευκολία που κρύβει αμηχανία και αδυναμία απαντήσεως έναντι συντριπτικών επιχειρημάτων για ορισμένες εγκληματικές επιλογές του Ισραήλ.

Ετσι όπως επιστρατεύεται από τους συγκεκριμένους κύκλους ο ψόγος του αντισημιτισμού, θα μπορούσαν να θεωρηθούν αντισημίτες πλήθος επιφανών Εβραίων και Ισραηλινών(συγγραφέων, πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων κ.α.).

Από τον Γούντι Αλλεν μέχρι τον Εχούντ Αλμέρτ και τον Γιαίρ Γκολάν, τον οποίο όπως είπαμε εγκάλεσε για…αντισημιτισμό ο Νετανιάου.

Ο αντισημιτισμός είναι υπαρκτός σε πολλές χώρες του κόσμου-και στην Ελλάδα. Υπαρκτός και επίφοβος ως φαινόμενο που συνδυάζει συνωμοσιολογικές προσεγγίσεις, μύθους και μυθεύματα και λειτουργεί ρατσιστικά εναντίον των Εβραίων.

Ωστόσο, η απαράδεκτη αυτή δυναμική που εκφράζεται (και) με επιθέσεις σε συναγωγές και με δολοφονίες Εβραίων πολιτών, δεν έχει κανένα κοινό γνώρισμα με την αυτονόητη, στιβαρή κριτική στα πεπραγμένα και στα σχέδια των κυβερνήσεων του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων. Μα κανένα…

Οργή και αντιδράσεις

Η επιχείρηση «Αρματα του Γεγεών» προκάλεσε οργή και αντιδράσεις ακόμη και σε χώρες που μέχρι σήμερα αντιδρούσαν ήπια ή σφύριζαν αδιάφορες για την εθνοκτόνο συμπεριφορά του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων.

Τώρα, αυστηρές καταδικαστικές δηλώσεις, πάγωμα εμπορικών συναλλαγών (από Γαλλία, Βρετανία, Καναδά), πιθανότητα αναθεώρησης της Εμπορικής Συμφωνίας με το Ισραήλ από την Ευρωπαϊκή Ενωση κ.α.

Ακόμη και ο Τράμπ δείχνει εσχάτως να γυρίζει την πλάτη στον Νετανιάου και να τον αγνοεί στις συναντήσεις με την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ και στις επαφές με το Ιράν για τα πυρηνικά.

Το μείζον όμως είναι ότι σε παγκόσμια κλίμακα ο κόσμος καταφέρεται εναντίον του Ισραήλ καταδικάζοντας απερίφραστα την αποτρόπαιη συμπεριφορά του, η οποία πόρρω απέχει του δικαιώματος για άμυνα.

Παραφωνία

Μοναδική παραφωνία σε αυτό το οικουμενικό μπαράζ επικρίσεων είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Κάτι ανώδυνες γενικότητες, κάτι άσαρκες ειρηνιστικές εκκλήσεις και τίποτε άλλο.

Ναι, η χώρα μας στηρίζεται στο Ισραήλ(όπως και η Κύπρος) στο ακανθώδες θέμα της επιθετικής Τουρκίας, αλλά επ΄ουδενί επιτρέπεται να παραβλέπει και να παρακάμπτει το έγκλημα για το οποίο βοά ο κόσμος εν ονόματι οιασδήποτε φιλίας και οιουδήποτε εθνικού συμφέροντος.

Εξάλλου, ο εχθρός(Ισραήλ) του εχθρού μας(Τουρκία) δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρχει εσαεί ως σταθερό σημείο αρωγής και στήριξης, καθώς είναι ευμετάβλητες οι διακρατικές σχέσεις και ορίζονται βάσει της συγκυρίας και των συμφερόντων.

Ας μην ξεχνάμε ότι παρά τις σφοδρές επιθέσεις του Ερντογάν εναντίον του Ισραήλ, αντιπροσωπείες των δύο κρατών συναντήθηκαν πρίν από λίγο καιρό και συζήτησαν θέματα αμοιβαίου ενδιαφέροντος(π.χ. Συρία).

Επίσης, είναι πρόσφατη η απόφαση του Ισραήλ να μην συνεχίσει τις συζητήσεις για το καλώδιο Ελλάδος/Κύπρου/Ισραήλ και να προχωρήσει μονομερώς με την Κύπρο, αποκλείοντας τη χώρα μας.

Τελικά;

Όταν ο Γιασέρ Αραφάτ και ο Γιτζάκ Ράμπιν κατόρθωσαν να συμφωνήσουν στα στοιχειώδη(Συμφωνία του Οσλο, 1993), φάνηκε ακτίνα φωτός για την πολύπαθη περιοχή. Η Συμφωνία προέβλεπε αποχώρηση των Ισραηλινών δυνάμεων από τα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και αναγνώριση του Ισραήλ από την PLO.

H Συμφωνία τορπιλίστηκε εξ αρχής από τους Ακροδεξιούς του Ισραήλ(Νετανιάου κ.α.), καθώς και από την Χαμάς, ενώ οι πρωτεργάτες της ειρηνευτικής προσπάθειας είχαν άδοξο τέλος:

Ο Ράμπιν δολοφονήθηκε από Ισραηλινό Ακροδεξιό και ο Αραφάτ, αφού συκοφαντήθηκε και πολεμήθηκε από την Χαμάς, πέθανε μυστηριωδώς στο Παρίσι.

Τελικά, όσο εξακολουθεί το Ισραήλ –υπο την ανοχή της διεθνούς κοινότητας- όχι μονάχα να μην δέχεται την ίδρυση Παλαιστινιακού κράτους αλλά να έχει στόχο την εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων και την εκδίωξη από τις εστίες τους, και, φυσικά, όσο η Χαμάς, το Ιράν κ.α. δεν αναγνωρίζουν επίσημα το Ισραήλ και επιζητούν την εξαφάνισή του, ειρήνευση δεν πρόκειται να υπάρξει.