Τα σενάρια που “καίει” το βιβλίο του Τσίπρα

Είναι… κοινό μυστικό πως στις λέξεις και φράσεις που απαρτίζουν τις 762 σελίδες της «Ιθάκης» του Αλέξη Τσίπρα πολλοί αναζητούν το «κλειδί» που θα τους αποκαλύψεις τις κινήσεις που θα κάνει στο άμεσο μέλλον ο πρώην πρωθυπουργός. Αυτό φαίνεται δύσκολο να εντοπιστεί.

Αντίθετα, όμως, οι αναφορές του βιβλίου μοιάζουν να «καίνε» τα σενάρια που έχουν γραφτεί τον τελευταίο 1,5 χρόνο σχετικά με το πώς ο Αλέξης Τσίπρας «θα κάνει κόμμα» και τα πρότυπα που σκέφτεται να ακολουθήσει σε συνδυασμό με τις τακτικές κινήσεις του συνολικά.

Το «κόμμα Ομπρέλα»

Ένα από τα «σενάρια» που έχουν κατά κόρον κυριαρχήσει στις πολιτικές και δημοσιογραφικές αναλύσεις ήταν ο Αλέξης Τσίπρας να κινηθεί στην κατεύθυνση της «επανένωσης» των τμημάτων που αποτέλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η εκδοχή αυτή προφανώς δεν ήταν συμβατή με την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να παραιτηθεί από βουλευτής στις 6 Οκτωβρίου. Διευκρινίζοντας μάλιστα πως «φιλοδοξώ να επιστρέψω στην ελπιδοφόρα ανασφάλεια της κοινωνικής δράσης. Όχι για να καθοδηγήσω από τα πάνω, αλλά για να αφουγκραστώ καλύτερα τη κοινωνία και τις ανάγκες της».

Οι αναφορές στην «Ιθάκη» ήρθαν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο. Ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε δριμύτατη κριτική για «προσωπικές στρατηγικές» στον Νίκο Παππά και τον Παύλο Πολάκη αναφορικά με  την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ υπό την ηγεσία του. Δύο στελέχη που αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα της «Κουμουνδούρου». Αντίστοιχα ήταν επικριτικός με αιχμές για ατολμία για τη στάση που τήρησαν κορυφαία στελέχη της Νέας Αριστεράς όπως η Έφη Αχτσιόγλου και ο Αλέξης Χαρίτσης στους οποίους καταλόγισε και αδυναμία να επικρατήσουν στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ έναντι του Στέφανου Κασσελάκη.

Για τον τελευταίο ήταν στον βιβλίο του απαξιωτικός. Αποκαλώντας τον «υπερφίαλο» και φιλοτεχνώντας την εικόνα ενός προσώπου που οι φιλοδοξίες του δεν είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Δεδομένο που προφανώς «κόβει τις γέφυρες» και με αυτόν τον χώρο.

Το «κόμμα τύπου ΕΛΙΑ»

«Τα κόμματα δημιουργούνται από τα κάτω. Αν καλύπτουν ανάγκες της κοινωνίας». Αυτό είχε δηλώσει στις 4 Οκτωβρίου, μιλώντας με φοιτητές κατά την επίσκεψή του στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, ο Αλέξης Τσίπρας. Από ό,τι φαίνεται στην άποψή αυτή επιμένει στα τελευταία κεφάλαια της «Ιθάκης» όπου αναφέρεται στα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να αποκτήσει ο ευρύτερος χώρος της κεντροαριστεράς προκειμένου να ανταπεξέλθει στις σύγχρονες προκλήσεις. Εκεί όπου περιλαμβάνει εμφατικά και την άνοδο της ακροδεξιάς τόσο στην Ευρώπη όσο και συνολικά στον δυτικό κόσμο.

Η προσέγγιση αυτή από μόνη της «καίει» τα σενάρια και τις προβλέψεις που έχουν καταγραφεί και ήθελαν τον πρώην πρωθυπουργό να οραματίζεται μία σύμπραξη των δυνάμεων και του κέντρου και της αριστεράς στα πρότυπα ενός σχηματισμού τύπου «Ελιάς». Για όσους δεν θυμούνται ή δεν γνωρίζουν, να αναφέρουμε ότι ο χαρακτηρισμός αυτός αποδίδεται σε κινήσεις που περιλαμβάνουν την λειτουργία ενός ενιαίου σχηματισμού κομμάτων του κεντροαριστερού χώρου που όμως το καθένα διατηρεί την αυτόνομη λειτουργία και παρεμβατικοτητά του. Έχει δοκιμαστεί τις προηγούμενες δεκαετίες στο εξωτερικό αλλά και στην Ελλάδα την περίοδο του 2012.

Ο εκλογικός «Συνασπισμός»

Από όλα τα παραπάνω συνάγεται σχεδόν αυτόματα ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν προκρίνει, ούτε στο βιβλίο του, ούτε συνολικά στην λογική του τη διαμόρφωση οποιουδήποτε είδους εγχειρήματος αφορά έναν πρόσκαιρο κι εκλογικού χαρακτήρα συνασπισμό. Στην «Ιθάκη», όπως και συνολικά στις δημόσιες παρεμβάσεις, έχει αναφερθεί στην αναγκαιότητα της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Είναι, όμως, προφανές ότι δεν αντιλαμβάνεται αυτή την προοπτική σε ευκαιριακή, προεκλογικού χαρακτήρα μορφή.

Ως εκ τούτου, τα όσα περιέχονται στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα δεν φαίνονται συμβατά με ανάλογες «προβλέψεις» που έχουν καταγραφεί στον  έντυπο, ηλεκτρονικό και ψηφιακό Τύπο (κατά κύριο λόγο τον κυβερνητικό). Μάλιστα, οι περισσότερες εξ’ αυτών καταλογίζουν στον πρώην πρωθυπουργό καιροσκοπισμό.

Άρα τι;

Ο Αλέξης Τσίπρας στο καταληκτικό κεφάλαιο της «Ιθάκης» δείχνει σαφέστατη διάθεση να αναζητήσει τρόπους να αλλάξει η υφιστάμενη πολιτική πραγματικότητα. Κάτι που οδηγεί εύλογα στο συμπέρασμα ότι ό πρώην πρωθυπουργός είτε διαμορφώνει, είτε έχει διαμορφώσει το… δικό του «σενάριο», που δεν το έχουμε δει σε καμία δημοσιογραφική καταγραφή η πολιτική ανάλυση.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, με τίτλο «η Αριστερά της Νέας Εποχής» ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρει πως «το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι αν μπορούμε και πώς να αντιστρέψουμε αυτή την πορεία. Η απάντησή μου είναι: Ναι, μπορούμε, αν δώσουμε σύγχρονο περιεχόμενο στις αξίες μας. Αν κατέβουμε από την αυτάρκεια των ωραίων διακηρύξεων στο έδαφος της σκληρής πραγματικότητας. Εκεί όπου δοκιμάζεται η ικανότητά μας να μεταφράσουμε τις αξίες σε συγκεκριμένες πολιτικές και δράσεις, ικανές να πείσουν και να εμπνεύσουν».

Σε άλλο σημείο του ίδιου κεφαλαίου τονίζει πως «πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός για μία νέα ανάγνωση της πραγματικότητας, με στόχο να την αλλάξουμε. Να γίνουμε καταλύτης σε ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό κύμα που θα συνενώσει αποτελεσματικά τα πολύχρωμα κινήματα αντίστασης και με πυξίδα τις ανάγκες της πατρίδας θα δώσει κίνητρο, έμπνευση, εναλλακτική στους κουρασμένους πολίτες».