Αγνή Χιώτη – Βασιλική Βλάχου ενώνουν τις δυνάμεις τους στην “Κέλλυ”

Η Αγνή Χιώτη και η Βασιλική Βλάχου ενώνουν θεατρικά τις δυνάμεις τους με αφορμή την «Κέλλυ». Πρόκειται για το πρώτο θεατρικό έργο της Βασιλικής Βλάχου, σεναριογράφο και πρωταγωνίστρια της βραβευμένης βρετανικής ταινίας ‘Το Κάλεσμα του Σπουργιτιού’.

Η Κέλλυ είναι μια σύγχρονη, αυτοσαρκαστική και συγκινητική ιστορία ενηλικίωσης που ακολουθεί την πορεία μιας γυναίκας από την παιδική της ηλικία έως την ενήλικη ζωή της.

Η Βασιλική Βλάχου αναφέρει τι ήταν αυτό που την ώθησε να μεταφέρει την ιστορία αυτή στη σκηνή λέγοντας: “Είχα την ανάγκη να βρω τον πιο ευφάνταστο τρόπο για να πω την ιστορία μιας γυναίκας -και κατ’ επέκταση οποιουδήποτε ανθρώπου- που προσπαθεί να πετύχει κάτι, παρά τις αντιξοότητες και την τυχαιότητα της ζωής. Που πέφτει και ξανασηκώνεται, αν όχι με τον ίδιο ενθουσιασμό, τότε τουλάχιστον με μια απτόητη όρεξη για να ζήσει και να σταθεί στα πόδια της. Το έργο είναι εμπνευσμένο από προσωπικά βιώματα, αλλά δομημένο μυθοπλαστικά. Στόχος του είναι όχι μόνο να ψυχαγωγήσει και να συγκινήσει, αλλά και να λειτουργήσει σαν καθρέφτης για τον θεατή, θίγοντας διακριτικά κάποιες από τις τάσεις της εποχής μας”.

Και συνεχίζει σκιαγραφώντας τους χαρακτήρες: “Η Κέλλυ, στο παρελθόν Καλλιόπη και στο μέλλον Kay, είναι μια δυναμική -με όλες τις ανασφάλειές της- γυναίκα που ουσιαστικά προσπαθεί να κρατήσει τον παιδικό ενθουσιασμό και να βρει τη θέση της σε αυτόν τον κόσμο.

Στην πορεία της ζωής της σημαντικοί άνθρωποι αφήνουν ανεξίτηλα το στίγμα τους:  Οι γονείς της (Μάνθος και Μάρθα) που – ως πρότυπο μιας ελληνικής οικογένειας της δεκαετίας του ’80 – κάνουν ό,τι πιστεύουν ότι είναι καλύτερο για το παιδί τους. Η Μάρθα, με την αγάπη, την εξυπνάδα, αλλά και την καπατσοσύνη μιας μητέρας που θέλει να βοηθήσει και ασυνείδητα να κατευθύνει την κόρη της όπως κρίνει ότι είναι καλύτερα, κρατά πάντα την ισορροπία στο σπιτικό της.

Ο πατέρας Μάνθος, πιο συντηρητικός και αγχώδης που δεν καταλαβαίνει ακριβώς όλα όσα εκτυλίσσονται, αλλά είναι πάντα εκεί, προσφέρει συμβουλές και βοήθεια όπως μπορεί και όπως του επιτρέπει ο τρόπος που μεγάλωσε. Ο Σπύρος, ο σύντροφος της Κέλλυ, επιδιώκει να φτιάξουν μαζί την ιδανική -σύμφωνα με τον ίδιο- σχέση και να κρατήσει τον έλεγχο της ζωής τους όπως την έχει σχεδιάσει.

Υπάρχουν και πολλοί δευτερεύοντες χαρακτήρες που αντικατοπτρίζουν τα κοινωνικά συστήματα μέσα στη διάρκεια τεσσάρων δεκαετιών, την ελληνική επαρχία, τη βρετανική αντιμετώπιση των μεταναστών, τα στερεότυπα ανδρών, καθώς και ανθρώπων σε θέσεις οποιασδήποτε μικρής ή μεγάλης εξουσίας”.

Η Αγνή Χιώτη λέει χαρακτηριστικά πως “από την πρώτη ανάγνωση ένιωσα ότι το έργο με αφορά προσωπικά. Δεν το προσέγγισα ως θεατής ή ως δημιουργός, αλλά ως άνθρωπος. Με γοήτευσε η αφοπλιστική του ειλικρίνεια και ο τρόπος που μια βαθιά προσωπική διαδρομή ξεδιπλώνεται με χιούμορ, αυτοσαρκασμό και ευαισθησία. Είναι ένα κείμενο που τολμά να εκτεθεί και, ακριβώς γι’ αυτό, καταφέρνει να γίνει συλλογικό”.

Και συνεχίζει μιλώντας για τις σκηνοθετικές προκλήσεις: “Η βασική πρόκληση και ο σωστός χειρισμός να αφήσω χώρο τόσο στο γέλιο, όσο και στις πιο μοναχικές στιγμές του έργου. Να βρεθεί η λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και στη σκοτεινή πλευρά της εμπειρίας, χωρίς το ένα να ακυρώνει το άλλο. Παράλληλα, οι συνεχείς μεταβάσεις σε χρόνους, ρόλους και συναισθηματικές καταστάσεις απαιτούν ακρίβεια, καθαρότητα και απόλυτη εμπιστοσύνη στη δύναμη της απλότητας”.

Η παράσταση πραγματεύεται θέματα όπως η “γυναικεία χειραφέτηση, η μετανάστευση και η πολιτισμική ταυτότητα, η ελληνική κοινωνία από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και σήμερα, η εσωτερική μεταμόρφωση μέσα από τον πόνο και την αποτυχία, καθώς και την αναζήτηση νοήματος ζωής και ύπαρξης” λέει η Βασιλική Βλάχου και συνεχίζει: “θέλουμε να προβάλλουμε τον ενθουσιασμό με τον οποίο ξεκινάμε στη ζωή και την κούραση ή/και τον κυνισμό που αναπόφευκτα εμφανίζονται μεγαλώνοντας. Την εκμετάλλευση του αδύναμου, τις κοινωνικές πιέσεις, το χάσμα των γενεών, καθώς και τη δυσκολία των ανθρώπινων σχέσεων. Και πάνω απ’ όλα, το πανανθρώπινο ταλέντο να σηκώνεσαι για μια άλλη φορά, αφού έχεις πέσει και να συνεχίζεις γιατί… η ζωή συνεχίζεται”.

Και η Αγνή Χιώτη τονίζει: “Με ενδιαφέρει να φωτιστεί η ανάγκη μας για αποδοχή και ο αγώνας για αυτοπροσδιορισμό μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς τους κανόνες. Η εμπειρία της μοναξιάς, της μετανάστευσης, της εργασιακής επισφάλειας και της αόρατης βίας που συχνά συνοδεύει την εξουσία. Οι χαρακτήρες δεν λειτουργούν ως στερεότυπα, αλλά ως φορείς βιωμάτων· κομμάτια μιας διαδρομής που παλεύει, αποτυγχάνει, γελά και συνεχίζει”.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Βασιλική Βλάχου
Σκηνοθεσία: Αγνή Χιώτη
Σχεδιασμός φωτισμών: Χάρης Χιώτης
Κίνηση: Χριστίνα Φωτεινάκη
Μουσική επιμέλεια: Αναστασία Μανιάτη
Παίζουν οι ηθοποιοί: Βασιλική Βλάχου, Γιώργος Ιωσηφίδης, Αγνή Χιώτη