ΕΙΔΑΜΕ ΤΗ ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ ΣΤΟ VOX – ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΑΜΕ ΤΙΣ ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΗΤΤΕΣ ΜΑΣ
Ο Θέμης Καραμουρατίδης, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και η Νατάσσα Μποφίλιου για άλλη μία φορά “φρεσκάρουν” τη ματιά τους στα πράγματα, στη ζωή και στα τραγούδια τους.
Τα φώτα χαμηλώνουν και η Νατάσσα βγαίνει στη σκηνή του VOX μαζί με τη ομάδα της. Στέκουν ενωμένοι απέναντι από το κοινό, με βλέμμα καθαρό και ακίνητο, σαν μία παράξενη αδελφότητα που αναδύεται από τα έγκατα της Γης και διεκδικεί να ακουστεί η φωνή της. “Μια φυλή χαμένων ονειροπόλων, ευαίσθητων τρελών, ερωτευμένων, τρυφερών και θυμωμένων”, αυτά είναι τα 12 άτομα πάνω στη σκηνή με μπροστάρισσα τη Νατάσσα Μποφίλιου.
Ο Θέμης Καραμουρατίδης, ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος και η “μούσα” τους για άλλη μία φορά “φρεσκάρουν” τη ματιά τους στα πράγματα και τη ζωή και μας παρουσιάζουν μια διαφορετική πρόταση με μπόλικη ονειροπόληση, αλλά και προβληματισμό.
Τραγούδια που έχουν αφήσει το στίγμα τους στην τελευταία εικοσαετία, τα ακούμε στο VOX με νέες “δυνατές” ενορχηστρώσεις. Δίπλα τους και άλλα που ίσως δεν περιμέναμε. Όλα τοποθετημένα με μαεστρία για να διηγηθούν μία ιστορία ενσυναίσθησης, που ίσως λειτουργεί σαν αντίδοτο στη γενικότερη θολούρα που βιώνουμε τελευταία.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η βραδιά του Σαββάτου (18/2) είχε μία ιδιαίτερη φόρτιση λόγω των διευρυμένων κινητοποιήσεων των καλλιτεχνών για την κατάργηση του ΠΔ. Αγώνες στους οποίους έχει επανειλημμένως εκφράσει την αλληλεγγύη της η Νατάσσα Μποφίλιου.
Τραγούδια για τις νίκες και τις ήττες μας
“Απόψε θα ακούσετε τραγούδια για τις ήττες και για τις νίκες μας – ίσως οι ήττες να είναι λίγο περισσότερες” είπε η ερμηνεύτρια και ζήτησε να χειροκροτήσουμε δυνατά όλους τους “γενναίους καλλιτέχνες που τήρησαν την απεργία της Παρασκευής (17/2) με όλες τις πιθανές συνέπειες“.
Ο στίχος “χορτάσαμε από ψέματα, ας αρχίσει λίγο να φυσάει, να μυρίσει λίγο θάλασσα” ήταν το καλύτερο σήκωμα αυλαίας για μία παράσταση που αν μη τι άλλο “επαναστατεί” ενάντια στην απάθεια. Την “Άπνοια” διαδέχθηκε η “Εποχή του θερισμού” – σε νέα ενορχήστρωση – και την Μποφίλιου να διανύει περίπου τρεις ημιμαραθώνιους στη σκηνή, από άκρη σε άκρη, με απίστευτη ενέργεια.
Οι τόνοι πέφτουν όταν κάθεται χαλαρά στα σκαλιά, σαν μια φίλη που ήρθε απόψε από τα παλιά, για να μας τραγουδήσει “Το όνομά μου” σε μουσική και ενορχήστρωση Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου.
Η σκηνή του VOX είναι πολύ μικρή για να χωρέσει τη Νατάσσα. Τελικά φάνηκε να ψιλοσυμβιβάζεται, αν και συχνά έμοιαζε σαν να “ψάχνει” μια νοητή αλάνα μπροστά της, με χώρο ελεύθερο για να απλωθούν τα νοήματα. Η λέξη “αδέρφια” – η αγαπημένη της – λιτή και περιεκτική εμπεριέχει το συναίσθημα όλου του live, στο οποίο συχνά τίναζε απότομα τις πτυχές του φορέματός της, ανάλογα με τους στίχους. “Είμαστε ευτυχισμένοι που μέσα σε αυτή τη συνθήκη έχουμε φτιάξει ένα καταφύγιο, έναν κόσμο μέσα στον οποίο ονειρευόμαστε”, είπε στο κοινό λίγο πριν τραγουδήσει τις “Μέρες του φωτός”, τον “Λύκο” και τα “Τσιγάρα Βαριά”.
Οι τόνοι πέφτουν όταν κάθεται χαλαρά στα σκαλιά, σαν μια φίλη που ήρθε απόψε απ’ τα παλιά, για να μας τραγουδήσει “Το όνομά μου” σε μουσική και ενορχήστρωση Θέμη Καραμουρατίδη και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου.
“Μας φάγανε όλα μας τα χρήματα, αλλά μας έμεινε η ροκιά”
Η Νατάσσα αφιέρωσε στους καλλιτέχνες και στον αγώνα τους το τραγούδι “Συναυλία”, το οποίο έχει ερμηνεύσει υπέροχα μαζί με την Χάρις Αλεξίου (η Αλεξίου πρωτοτραγούδησε το κομμάτι, σε μουσική του Νίκου Αντύπα, το 1992).
“Το επόμενο ξέρετε που πάει; Στα παιδιά που είναι πάνω στα μπαλκόνια και σας εύχομαι και εσείς (προς το κοινό) να πέσετε σε αυτή τη δίνη μια μέρα” είπε και όλοι τραγουδήσαμε απνευστί τους στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου “Μας φάγανε όλα μας τα χρήματα, αλλά μας έμεινε η ροκιά” σκεπτόμενοι, πού να φανταζόταν η στιχουργός με τι τρόπο θα ταυτιστούν οι μελλοντικοί ακροατές του, 30 χρόνια αργότερα.
Ανατριχίλες έφερε η “Περσεφόνη” (της Μάρθας Φριντζήλα) που έδωσε άλλη μία ευκαιρία στην Μποφίλιου να ξεδιπλώσει το ερμηνευτικό της χάρισμα. Κατόπιν, ενώθηκε με δύο τραγουδίστριες από την ομάδα της και ερμήνευσε το “Δεμένη” σε μία πολύ υποβλητική σκηνική στιγμή. Ένα τραγούδι αφιερωμένο σε γυναίκες και άνδρες που θέλουν να ουρλιάξουν “ανήκω μόνο στον εαυτό μου”.
Στο “Εκατοστό” ο στίχος “δεν θα σκύψω ούτε λεπτό, να ‘στε καλά ευχαριστώ” ήταν και πάλι αφιερωμένος σε όσους αγωνίζονται για τα αυτονόητα, ενώ στη “Βαβέλ” έδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι τελείως χαλαρή και ακομπλεξάριστη, διακόπτοντας το πρόγραμμα γιατί έκανε ένα λαθάκι στα λόγια. “Χρειάζομαι να εκτονωθώ, αλλά με τα σωστά λόγια” είπε και έβαλε τους μουσικούς να το πάρουν ξανά από την αρχή.
Καλωσήρθες Lady Gaga
Το δεύτερο μισό μετά το διάλειμμα ήταν μια κατάδυση στον βαθύτερο εαυτό με τα τραγούδια που περιμένεις ότι θα ακούσεις οπωσδήποτε σε ένα live της Νατάσσας. “Φολέγανδρος”, “Για Πάντα”, “Σ’ έχω βρει και σε χάνω”, “Άνω Τελεία”, “Το Μέτρημα”, “Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει”,” Εν λευκώ”, “Ασπιρίνη”.
Η έκπληξη της βραδιάς όμως δεν ήταν του… ελληνικού ρεπερτορίου. Τα φώτα χαμήλωσαν και η Νατάσσα έκατσε στο πιάνο για να μας πει μια τυχαία – όπως νομίζαμε αρχικά – ιστορία για την Lady Gaga, την οποία κάποιος απέρριψε ερωτικά και εκείνη του έγραψε ένα τραγούδι. Το τραγούδι ήταν το “Million Reasons” (υποψήφιο για Grammy με τη “σαρωτική” Gaga να το ερμηνεύει με ένα πιάνο στο Super Bowl το 2017).
Οι νεαρές θαυμάστριές της βέβαια – που σήκωσαν και πανό λατρείας στο VOX – δεκάρα δεν έδωσαν για την Lady Gaga και αποθέωσαν το ατμοσφαιρικό “Κοίτα εγώ” (έλειπε ένας Χαρούλης) τραγουδώντας: “Του το κρατάω αυτού του κόσμου που δεν μου ανήκει ο εαυτός μου”.
“Αν ήταν όλα δίκαια” δεν θα βαδίζαμε τόσο γρήγορα στο … τέλος της παράστασης, αλλά λίγο πριν από το φινάλε η Μποφίλιου, μοιράστηκε μαζί μας μια ανάμνηση. Δείχνοντας στο βάθος του VOX μας είπε: “κάπου εκεί πίσω καθόμουν και έβλεπα τη Γαλάνη και έλεγα ‘θα ανέβω ποτέ και εγώ εδώ μπροστά;’”. Και ανέβηκε!
Συμπέρασμα
Μια παράσταση φτιαγμένη με όραμα και αγάπη. Αν θέλεις να τραγουδήσεις και να πιεις το ποτό σου χορεύοντας στην καρέκλα, μπορείς. Αν θέλεις με την ησυχία σου να βυθιστείς στα λόγια των τραγουδιών, επίσης μπορείς, γιατί η Μποφίλιου καταλαβαίνει απόλυτα τι τραγουδάει και σε παρασύρει βήμα-βήμα στο σύμπαν κάθε κομματιού.
Δεν διστάζει να χορέψει ντίσκο αν αυτό αισθάνεται, να ερμηνεύσει Lady Gaga αν έτσι νιώθει και να σταματήσει επιτόπου τους μουσικούς αν κάπου έχει μπερδέψει τα λόγια της. Η Νατάσσα θα τραγουδήσει όπως γουστάρει και… “κοίτα τη να φλέγεται”.
Και αν ο στόχος της παράστασης είναι να δημιουργήσει έναν “ενδιάμεσο” χώρο, στον οποίο καλλιτέχνες και θεατές γίνονται “ένα”, ώστε κανένας να μη νιώθει μόνος, τότε νιώσαμε ότι το κατάφερε.
