Οι τραπεζίτες δεν “μυρίζουν” εκλογές, “μυρίζουν” μόνο τα κέρδη τους

Οι τράπεζες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα ώστε να ενδιαφέρονται για τις ανάγκες των πελατών τους. Είναι επιχειρήσεις και ενδιαφέρονται μόνο για την κερδοφορία τους.

Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτή η κερδοφορία επιδιώκεται με αθέμιτες πρακτικές, με υιοθέτηση μεθόδων καρτέλ και χωρίς σεβασμό στους κανόνες του (υποτίθεται υγιούς) ανταγωνισμού; Θα μπορούσε να μη συμβεί τίποτα και χιλιάδες άνθρωποι, που αναγκάζονται να συναλλάσσονται μαζί τους, να συνεχίσουν να πληρώνουν «κερατιάτικα» και κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους.

Αυτό, όμως, δεν μπορεί να συνεχιστεί, διότι έρχονται εκλογές. Και η κυβέρνηση τα έχει μεν καλά με τους τραπεζίτες, αλλά θέλει να τα έχει καλύτερα με τους ψηφοφόρους, οι οποίοι εξοργίζονται βλέποντας την κυβερνητική αδράνεια.

Το πρόβλημα αρχίζει να γίνεται οξύ, αφού αφορά πολλές χιλιάδες δανειολήπτες, που βλέπουν τα ποσά των δόσεων των δανείων τους να αυξάνονται συνεχώς και εκατομμύρια άλλους που πληρώνουν υπερβολικές χρεώσεις στις (υποχρεωτικές) ηλεκτρονικές συναλλαγές τους.

Το πρόβλημα δεν είναι σημερινό. Λίγους μήνες μετά το σχηματισμό της σημερινής κυβέρνησης, το 2019, ο πρωθυπουργός είχε καλέσει τους επικεφαλής των τραπεζών και τους είχε ζητήσει να μειώσουν τις χρεώσεις προς τους πελάτες τους. Μάλιστα, ο πρωθυπουργός τους είχε πει τότε, πολύ σωστά, ότι δεν είναι δυνατόν οι τράπεζες να «σπρώχνουν» τους πολίτες στις ηλεκτρονικές συναλλαγές και, ταυτόχρονα, να το εκμεταλλεύονται αυξάνοντας τις χρεώσεις τους.

Έχουν περάσει τρία χρόνια και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Οι τραπεζίτες έγραψαν τον πρωθυπουργό εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους και συνεχίζουν τη γνωστή τακτική τους. Οι χρεώσεις εξακολουθούν να είναι στα ύψη, τα επιτόκια χορηγήσεων να έχουν πάρει την ανηφόρα και τα επιτόκια καταθέσεων να είναι σχεδόν μηδενικά.

Είναι η επιτομή της πρόκλησης και της κοροϊδίας προς τους πολίτες, αλλά και προς την κυβέρνηση. Η οποία, μέχρι στιγμής, περιορίζεται σε προτροπές και ευχολόγια.

Δεν αρκεί ο πρωθυπουργός να λέει ότι οι τράπεζες «πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους» και ο υπουργός Οικονομικών να τους στέλνει «τελεσίγραφα». Διότι και οι δυο γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν μπορούν να στηρίζονται στην καλή πρόθεση των επικεφαλής τους. Διότι η όποια πρόθεσή τους είναι συνδεδεμένη με τα κέρδη τους, από τα οποία εξαρτώνται και τα δικά τους μπόνους.

Αν πρωθυπουργός και οι υπουργοί του μείνουν στις παροτρύνσεις και στις ευχές, οι τραπεζίτες θα τους γράψουν ξανά εκεί που ξέρουν. Όμως, δεν έχουν πλέον τέτοια περιθώρια. Διότι στις εκλογές που πλησιάζουν δεν θα ψηφίσουν τραπεζικά κέρδη. Θα ψηφίσουν όσοι βλέπουν τις δόσεις των δανείων τους να «πετάνε» και τις καταθέσεις τους να μην αποδίδουν τίποτα και όσοι βλέπουν να τους «γδέρνουν» στις πιο απλές συναλλαγές τους.

Και αν αυτό δεν αλλάξει αμέσως, μπορεί στις κάλπες να έχουμε (εκτός προγράμματος) εκπλήξεις…