“Ανένδοτος” με διαλείμματα από τον Καμμένο

Το περασμένο Σάββατο ο μέχρι στιγμής, υπουργός Άμυνας ξεκίνησε μέσω Twitter έναν “ανένδοτο” κατά κάποιων υποτιθέμενων αποστατών και συγκάλεσε και την Κοινοβουλευτική του Ομάδα ή ό,τι έχει απομείνει από αυτή για σήμερα Τετάρτη.

Στη συνέχεια, προγραμμάτισε τηλεοπτική συνέντευξη, την οποία ακύρωσε, επειδή σύμφωνα με την επίσημη εξήγηση θα δει τον πρωθυπουργό την Παρασκευή, μετά την επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ.

Στο ενδιάμεσο έφερε στη Βουλή τροπολογία για αντισταθμιστικά ύψους 230 εκατ. ευρώ, λόγος ακόμα πιο σοβαρός για να κάνει ένα διάλειμμα από τον “ανένδοτο” αγώνα που ξεκίνησε με στόχο την ηρωική και όπως φαίνεται αρκετά μοναχική του έξοδο από την κυβέρνηση.

Συνέπεσε μάλιστα χρονικά η συζήτηση για την τροπολογία με την ώρα σύγκλησης της ΚΟ των ΑΝΕΛ (που τελικά δεν έγινε ποτέ), πράγμα που αποδεικνύει προφανώς ότι ο νυν υπουργός Άμυνας μπορεί στην πιο κρίσιμη πολιτική του στιγμή, να φέρει εις πέρας και άλλες δύσκολες αποστολές. Προφανώς είναι τόσο ικανός, που είναι ικανός για όλα.

Ήδη έχει καταφέρει να μετατρέψει την επικείμενη έξοδό του από την κυβέρνηση σε φαρσοκωμωδία. Κάτι που σημαίνει πώς ό,τι και αν γίνει πλέον, δεν θα αποτελέσει έκπληξη για κανέναν.

Γράφαμε πριν λίγες μέρες πως ο Καμμένος δεν πρέπει να φύγει. Πρέπει να εκδιωχθεί με απόφαση του πρωθυπουργού.

Με δεδομένη την ικανότητα του πρωθυπουργού να παίρνει αποφάσεις στον σωστό χρόνο, ικανότητα που εκθείασε και ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, μιλώντας στον News 24/7 στους 88,6, είναι ανεξήγητη η ανοχή του στο θέατρο που στήνει ο υπ’ ατμόν υπουργός Άμυνας.

Διότι αν ο Πάνος Καμμένος είναι αρχηγός χωρίς κόμμα, ο πρωθυπουργός έχει και κυβέρνηση και κόμμα και επόμενη μέρα και άρα και την ευθύνη για το ό,τι επιτρέπει στον συνέταιρό του στην κυβέρνηση να φέρνει εκ των πραγμάτων τη λήξη αυτής της ετερόκλητης συμμαχίας στα μέτρα του.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος όμως, αυτός που πρέπει πραγματικά να απασχολεί έναν πολιτικό ηγέτη μακράς πνοής, είναι ότι οι πολίτες, αντιλαμβάνονται πλήρως τους ανούσιους πολιτικούς τακτικισμούς και ενισχύεται ο κυνισμός τους απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Η αίσθηση συναλλαγής, διευθετήσεων της τελευταίας στιγμής και ανοχής, δημιουργεί εικόνα απαξίωσης. Όχι μόνο της κυβέρνησης, όπως φωνάζει η αντιπολίτευση καθώς είναι το μόνο που την απασχολεί. Αλλά της πολιτικής γενικά, των Θεσμών και της Δημοκρατίας.

Η φαρσοκωμωδία πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα. Επαναλαμβάνουμε. Με πρωτοβουλία Τσίπρα. Αυτός έχει το μαχαίρι και το πεπόνι.

Πλησιάζουμε στο σημείο που οποιαδήποτε εξέλιξη, θα μοιάζει γελοία στα μάτια των πολιτών. Πρόκειται για μια πολιτική αυτοχειρία, που σίγουρα δεν πλήττει αυτόν που ήδη τα έχει χάσει όλα, εκτός από την ακόρεστη διάθεση να τελειώσει την πολιτική του καριέρα ως άλλος Σαμψών.