Στην ομοφοβία του κάθε Τσιάρτα δεν χωρά αδιαφορία

Όταν, μετά το 2010, τα μέλη της Χρυσής Αυγής άρχισαν να βγαίνουν από τα λαγούμια τους, η κυρίαρχη αντίδραση πρότεινε ως αντιφασιστικό φάρμακο την αδιαφορία. «Μην ασχολείστε μαζί τους, τους δίνετε αξία, αφήστε τους στην τύχη τους».

Μερικά χρόνια αργότερα, ξυπνήσαμε με τον Παύλο Φύσσα δολοφονημένο σ’ ένα σοκάκι του Κερατσινίου. Από χέρι Χρυσαυγίτη ο οποίος, αποθρασυμένος, δεν είχε κανένα πρόβλημα να σηκώσει το μαχαίρι και να το καρφώσει στην καρδιά του Παύλου. Εκτοτε, η αντιμετώπιση του νεοφασιστικού μορφώματος, ευτυχώς, άλλαξε. Αλλά πρώτα χρειάστηκε να δώσει τη ζωή και το αίμα του ένας νέος άνθρωπος.

Η περίπτωση του Βασίλη Τσιάρτα, προφανώς, δεν είναι ίδια. Μέσα στην αφέλειά του και ίσως στο ζήλο του να εξασφαλίσει μία θέση στα ψηφοδέλτια συντηρητικού κόμματος, όποιο και αν είναι αυτό (έχει ακουστεί πολλάκις, δεν έχει διαψευστεί) ο άλλοτε σταρ της Εθνικής ομάδας και της ΑΕΚ χύνει τόνους χολής, κυρίως για τους ομοφυλόφιλους. Δεν απειλεί, δεν μπορεί ούτε θέλει να σκοτώσει, γι’ αυτό και οι περισσότεροι προτείνουν ως μέθοδο απόκρουσής του την αδιαφορία. “Μην ασχολείστε, είναι γραφικός, το κάνει για να κερδίσει μερικά λεπτά δημοσιότητας και τίποτα άλλο”. Σας θυμίζει κάτι;

Με την ανοχή μας λοιπόν, αφού ο κάθε Τσιάρτας αντιμετωπίζεται απλά ως γραφικός, τα κηρύγματα μίσους, ομοφοβίας, μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, τα φασιστικά κηρύγματα σε τελική ανάλυση, αποκτούν μανδύα κανονικότητας και νομιμοποίησης. Οκ, ακραίος ο Τσιάρτας, αλλά να μην εκφράσει την άποψή του; Να την εκφράσει, δεν λέμε όχι. Οι υπόλοιποι, όμως, θα πρέπει να μείνουμε βουβοί και άβουλοι; Και τι ακριβώς θα καταφέρουμε μ’ αυτό;

Ισως να μην το αντιληφθήκατε αλλά τα like που συγκέντρωσε ο el mago για την άποψή του ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν να υιοθετήσουν παιδιά ήταν μερικές χιλιάδες! Υπάρχουν, άρα, εκεί έξω μερικές χιλιάδες ανθρώπων που πιστεύουν ότι ένα από τα κριτήρια για την υιοθεσία παιδιών (που “φυσιολογικά” ζευγάρια έχουν αφήσει στη μοίρα τους)  είναι τα σεξουαλικά γούστα των γονέων τους. Είσαι στρέιτ; Βεβαίως, να υιοθετήσεις! Είσαι gay; Ανωμαλία, μη φυσιολογικά ήθη, ντροπή!

Εκκωφαντική σιωπή

Το ημερολόγιο γράφει 2018. Και ζούμε, υποτίθεται, σε μία δυτικού τύπου δημοκρατία. Ακόμα και αν υπάρχουν ενστάσεις για το αν ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει φυσιολογικά με δύο γονείς του ίδιου φύλου (άνδρες, γυναίκες) οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι να συζητάμε μακριά από κραυγές και προκαταλήψεις που μας γυρίζουν μισό αιώνα πίσω.

Αφήνοντας όμως “αναπάντητες” τις φωνές τύπου Τσιάρτα (με τη δικαιολογία ότι έτσι ο ίδιος και οι ομοίοι του απομονώνονται) φέρνουμε αυτού του είδους τις απόψεις στο δημόσιο διάλογο απογυμνωμένες από το ρατστιστικό πυρήνα τους και τους επιτρέπουμε να μπαίνουν στο κάθε ελληνικό σπίτι χωρίς να επιστρατεύονται επιχειρήματα αντίκρουσης. Η ομοφοβία, κάπως έτσι, θεριεύει, όπως θέριεψε και ο νεοναζισμός -ως απάντηση στην κρίση-με την ανοχή που δείξαμε στα πρώτα μνημονιακά χρόνια.

Ας μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Ο Βασίλης Τσιάρτας, ως μέλος της Εθνικής ομάδα που κατέκτησε το Euro 2004, έχει αποκτήσει το δικαίωμα να απευθύνεται σε μεγάλα, λαϊκά ακροατήρια. Εχει τη δυνατότητα λοιπόν να “ακουμπά” τις απόψεις του σε διευρυμένο αριθμό πολιτών, πολλών ηλικιών, σε πολλά μήκη και πλάτη της χώρας. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που σκέφτονται ότι για να το λέει ο (κάθε) Τσιάρτας, έτσι θα είναι. Ε, δεν είναι!

Το πιο ανησυχητικό σημείο; Η οικογένεια του αθλητισμού, παίκτες, προπονητές, διοικήσεις ομάδων και ομοσπονδιών, λίγκες, δεν σπεύδουν να καταδικάσουν αλλά αδιαφορούν. Αποδεικνύουν άρα στην πράξη ότι το να παίρνουν μέρος στις εκάστοτε εκστρατείες της UEFA και της Superleague κατά των διακρίσεων είναι γι’ αυτούς μία ακόμη υποχρέωση στο πλαίσιο της δουλειάς και τίποτα άλλο.

Που είναι η ανακοίνωση του ΠΣΑΠ για παράδειγμα; Το σύνολο των ποδοσφαιριστών το εκφράζουν οι ομοφοβικές δηλώσεις του Τσιάρτα και των ομοίων του; Τι, ακριβώς, φοβούνται και γιατί, τέλος πάντων, διστάζουν να αντιδράσουν; Δεν θα μάθουμε ποτέ.

Για το τέλος: Τα παιδιά που παραμένουν στα ορφανοτροφεία αναζητούν ανθρώπους που να τα αγαπούν και να τα φροντίζουν. Γυναίκες, άνδρες, ζευγάρια ετερόφυλα ή ομόφυλα. Η αγάπη δεν καθορίζεται από τον τρόπο που κάνουμε έρωτα και το φύλο των παρτενέρ μας στο κρεβάτι αλλά την ποιότητα του χαρακτήρα μας, τα βιώματά μας, το dna μας, τον τρόπο που εμείς μεγαλώσαμε.

Καθημερινά χιλιάδες παιδιά κακοποιούνται σε “φυσιολογικές” οικογένειες ετερόφυλων ζευγαριών, σημαίνει, άραγε, κάτι αυτό για τους ετερόφυλους; Αφήστε την αγάπη να ανθίσει εκεί που πραγματικά μπορεί και αξίζει να ανθίσει. Και μην επιτρέπετε στο μίσος και την άγνοια να σας καθοδηγούν. Νιώστε χωρίς προαπαιτούμενα και αστερίσκους.