Βλέποντας τους ναζί να ξανάρχονται

Κυριακή, 26 Αυγούστου 2018. 74 χρόνια μετά τη σημαδιακή είσοδο του Σαρλ ντε Γκωλ στο Παρίσι κατά την απελευθέρωσή του από τους ναζί, 800 νοσταλγοί του Χίτλερ πραγματοποίησαν πορεία μίσους στους δρόμους του Κέμνιτς της Σαξονίας διαμηνύοντας ότι αρχίζουν “κυνήγι ξένων”.

Την επόμενη μέρα, 6.000 ακροδεξιοί συγκεντρώθηκαν στην ίδια πόλη χαιρετώντας ναζιστικά.

Αφορμή για όλα αυτά ήταν ο φόνος 35χρονου Γερμανού πολίτη σε καυγά που ξέσπασε στο περιθώριο τοπικής γιορτής την Κυριακή, ο οποίος διερευνάται. Η αστυνομία έχει συλλάβει δύο πρόσφυγες ως υπόπτους, ωστόσο το γεγονός ήταν αρκετό από μόνο του για να ξεσπάσει νέο πογκρόμ μίσους στην καρδιά της Ευρώπης.

Την Τετάρτη, ένας μετανάστης έγινε στόχος τυφλής ξενοφοβικής επίθεσης στο Βίσμαρ της Γερμανίας με τρεις Γερμανούς να τον στέλνουν στο νοσοκομείο επειδή είναι ξένος. Νέες διαδηλώσεις μίσους προγραμματίζονται να γίνουν το Σάββατο και η Μέρκελ βρίσκεται εν μέσω νέων προβλημάτων. Στην πορεία του Σαββάτου αναμένεται μάλιστα να κάνει την εμφάνισή του και το ακροδεξιό, αντιμεταναστευτικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο έχει δει τα ποσοστά του να ανεβαίνουν κατακόρυφα εκμεταλλευόμενο με προπαγάνδα ψευδών ειδήσεων την έλευση σχεδόν 1 εκ. μεταναστών και προσφύγων στη χώρα τους τελευταίους μήνες.

Την ώρα που η Αυστρία και η Ουγγαρία κρατούν τα σύνορά τους κλειστά με τον Όρμπαν να φτάνει στο σημείο μάλιστα να αρνείται ακόμη και τη σίτιση σε εκείνους των οποίων οι αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται, τα ξενοφοβικά επεισόδια πολλαπλασιάζονται και στη γειτονική Ιταλία.

Ακροδεξιοί Ιταλοί διαδήλωσαν το απόγευμα της Τετάρτης στη Ρόκα ντι Πάπα, κοντά στη Ρώμη, μπροστά στο κέντρο όπου φιλοξενούνται προσωρινά μετανάστες που αποβιβάστηκαν από το πλοίο Diciotti της ιταλικής ακτοφυλακής. Οι εν λόγω μετανάστες θα μεταφερθούν σε ιταλικές επισκοπές που προσφέρθηκαν να τους υποδεχθούν.

Αν στρέψουμε το βλέμμα μας νότια, εκτός Ευρώπης, στην εμπόλεμη Λιβύη, θα βρούμε εκατοντάδες μετανάστες που έχουν εγκαταλειφθεί χωρίς τροφή και νερό σε κέντρα κράτησης τα οποία τελούν υπό τον έλεγχο της διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης. Και στη Συρία, μαίνεται η εκστρατεία των συριακών δυνάμεων στη βορειοδυτική επαρχία Ιντλίμπ, η οποία μπορεί να οδηγήσει στο νέο εκτοπισμό έως και 800.000 αμάχων.

Όσοι νόμιζαν πως το προσφυγικό ζήτημα της Ευρώπης έχει λήξει εδώ, είναι γελασμένοι. Όσοι κάνουν πως δεν βλέπουν την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού ο οποίος λειτουργεί στην ουσία ως “κουρτίνα” για τους φασίστες, είναι βαθιά νυχτωμένοι ή εθελοτυφλούν. Ή βολεύονται εξυπηρετώντας τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα.

Τι κάνει η “ατμομηχανή” της ΕΕ, δηλαδή η Γερμανία, για να αντιμετωπίσει τα παραπάνω φαινόμενα; Η καγκελάριος Μέρκελ ξεκίνησε την Τετάρτη τριήμερη περιοδεία στην δυτική Αφρική για να ενισχύσει τις οικονομίες της Σενεγάλης, της Γκάνας και της Νιγηρίας με απώτερο ζητούμενο την αναχαίτιση περισσότερων προσφυγικών ροών από τις εν λόγω χώρες προς την Ευρώπη. Μια κίνηση που φαντάζει από μόνη της, “σταγόνα στον ωκεανό”, παρά τις όποιες καλές προθέσεις της ίδιας της καγκελαρίου.

Η δε Ιταλία θα εισηγηθεί από τη δική της μεριά στο άτυπο συμβούλιο των υπουργών Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ιδέα να γίνεται εκ περιτροπής υποδοχή στα λιμάνια διαφόρων χωρών των μεταναστών που διασώζονται στη Μεσόγειο. Κι αυτό για να “εξασφαλιστεί ότι η Ιταλία δεν θα είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει το πρόβλημα, αλλά (ότι θα συνδράμουν) και άλλα κράτη μέλη”, σύμφωνα πάντα με τη επίσημη ανακοίνωση της υπουργού Άμυνας Ελιζαμπέτα Τρέντα.

Κοινώς, η ΕΕ εξακολουθεί να είναι διχασμένη σε σχέση με την αντιμετώπιση του προσφυγικού, χωρίς κοινή – αρραγή γραμμή, χωρίς κυρώσεις για όσους δεν εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα σχετικά με την απορρόφηση μεταναστών, αντιμετωπίζοντας το διαρκές ανθρωπιστικό πρόβλημα με ημίμετρα, ευχολόγια και υποσχέσεις.

Στον αντίποδα, ο υπουργός Εσωτερικών της Ιταλίας, Ματέο Σαλβίνι, και ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν συγκροτούν αντιμεταναστευτική συμμαχία και ενισχύονται πολιτικά στις χώρες τους. Πριν λίγες μέρες άλλωστε ο Olivio Koc-sis Cake, ο πρώτος φιλελεύθερος μαύρος βουλευτής στην Ουγγαρία, δήλωνε χαρακτηριστικά:

“Είμαι ιστορικός και για χρόνια δεν μπορούσα να καταλάβω πώς ο Χίτλερ υφάρπαξε την εξουσία στη Γερμανία του ’30. Τώρα μπορώ να το καταλάβω απολύτως”.

Η μετατόπιση προς την Ακροδεξιά στην Ευρώπη δεν είναι όμως ένα αποτέλεσμα της πολιτικής για τους πρόσφυγες ακόμη κι αν αυτή είναι ανεπιτυχής. Είναι αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας της ΕΕ που εξακολουθούν να εφαρμόζονται από την “ηγεσία” προς τα κάτω.

Η ατζέντα της ΕΕ υπαγορεύεται από τους ακροδεξιούς, όπως ο Βαυαρός Χριστιανοκοινωνιστής Χορστ Ζέεχοφερ και ο Σεμπάστιαν Κουρτς οι οποίοι αποσκοπούν στη διάλυσή της ή στη ριζική αλλαγή της από Ευρώπη των “ανθρωπιστικών ιδεών” σε μια Ευρώπη κοντά στο δόγμα του Τραμπ. Από το 2016 έχει γίνει φανερό ότι η άκρα Δεξιά θα αξιοποιούσε το προσφυγικό θέμα, ωστόσο η Ένωση δεν δείχνει να αλλάζει τη νομισματική της πολιτική που προκαλεί ανισότητες. Η διαρκής λιτότητα στον Νότο, η ανισομερής υποδοχή προσφύγων και η τυφλή στοχοποίηση των μουσουλμάνων και όχι των υπαιτίων των πολεμικών συγκρούσεων στη Μέση Ανατολή, οδήγησε στα σημερινά φαινόμενα τα οποία αποτελούν μονάχα την κορυφή του παγόβουνου.

Η νεοφιλελεύθερη ηγεσία της ΕΕ δεν μοιάζει να μαθαίνει από τα “λάθη” της. Αντιθέτως, με τις κινήσεις της, υποθάλπτει η ίδια τον νεοφασισμό.

Η ΕΕ επιμένει σταθερά στο νεοφιλελεύθερο δόγμα της ότι “δεν υπάρχει εναλλακτική” αντί να αντιμετωπίσει με ενέσεις ουσιαστικής ανάπτυξης τα επείγοντα προβλήματα της κοινωνικής ανισότητας που αφορούν όλους τους ανθρώπους που ζουν στα εδάφη της, ευρωπαίους και μετανάστες, και επιτέλους να προχωρήσει σε ουσιαστικές κυρώσεις απέναντι σε όσους δεν εφαρμόζουν τα όσα έχουν υπογραφεί.