Ιστορίες ελπίδας από τη Μεσόγειο

Όταν μια βάρκα ανατρέπεται στη Μεσόγειο, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα πρέπει να δράσει γρήγορα για να διασώσει τους ανθρώπους που βρίσκονται σε κίνδυνο.

Στις 16 Μαρτίου 2024, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα που επέβαιναν στο πλοίο έρευνας και διάσωσης Geo Barents διέσωσαν 249 άτομα από τρεις βάρκες που βρίσκονταν σε κίνδυνο στην Κεντρική Μεσόγειο. Μετά την πρώτη διάσωση 28 ατόμων από μια βάρκα από πλεξιγκλάς, η ομάδα των Γιατρών Χωρίς Σύνορα άρχισε να διασώζει 146 άτομα που βρίσκονταν σε κίνδυνο από μια ξύλινη βάρκα. Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης διάσωσης, η λιβυκή ακτοφυλακή παρενέβη και καθυστέρησε την ολοκλήρωση της διάσωσης για αρκετές ώρες. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα κατάφεραν τελικά να διασώσουν όλους τους ανθρώπους από την ξύλινη βάρκα και να τους υποδεχτούν στο σκάφος Geo Barents

Αργότερα το ίδιο βράδυ, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα διέσωσαν 75 άτομα από μια άλλη βάρκα από πλεξιγκλάς, συμπεριλαμβανομένων 45 ατόμων που βρέθηκαν στο νερό όταν η βάρκα ανατράπηκε. Και οι 249 επιζώντες, συμπεριλαμβανομένων πολλών παιδιών, αποβιβάστηκαν στις 20 Μαρτίου στη Μαρίνα Ντι Καράρα, στη βόρεια Ιταλία.

Ο υπεύθυνος επικοινωνίας πεδίου Stefan Pejovic που βρισκόταν στο σκάφος εκείνη τη νύχτα – μοιράζεται την ιστορία…

16 Μαρτίου 2024, γύρω στις 10 το βράδυ. Κάπου στην κεντρική Μεσόγειο

Οι κραυγές και οι εκκλήσεις για βοήθεια ήταν τρομακτικές. Μια βάρκα γεμάτη ανθρώπους ανατράπηκε μπροστά στα μάτια μας: επικρατούσε χάος, υστερία και ακουγόταν ο ήχος των ανθρώπων που πάλευαν για τη ζωή τους.

Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ξεκίνησαν γρήγορα με δύο σκάφη διάσωσης. Εξαιρετικά συγκεντρωμένοι και με την αδρεναλίνη στα ύψη, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φτάσουν και να ανασύρουν όλους όσους είχαν πέσει στο κρύο, σκοτεινό νερό.

Ο Idriss ήταν ένας από αυτούς.

«Υπήρχε ένας νεαρός άνδρας στη βάρκα μαζί μου, ένας φίλος, ο οποίος [μου είπε ότι] θέλει να πληρώσει για τον γάμο της κόρης του. Αλλά δεν ξέρει να κολυμπάει. Τότε είδα όλα αυτά τα παιδιά….. αυτές ήταν οι στιγμές που αισθάνθηκα ακραία συναισθήματα. Υπήρχε πολύς φόβος σε εκείνη τη βάρκα», δήλωσε ο Idriss, ένας 40χρονος οικοδόμος από το Μαρόκο, που θυμάται τις στιγμές πριν ανατραπεί η υπερπλήρης βάρκα.

Αφού ο Idriss διασώθηκε από το νερό μαζί με περίπου δώδεκα άλλους ανθρώπους, τον είδα να κάθεται στην άκρη του σκάφους διάσωσης, βοηθώντας μας να ανασύρουμε περισσότερους επιζώντες – να τους αρπάζει και να τους τραβάει πάνω στη βάρκα, προσπαθώντας να καθησυχάσει τους πάντες ότι τώρα είναι σε καλά χέρια και ότι δεν θα τους αφήναμε να φύγουν.

Ξαφνικά, ο Idriss πήδηξε στη θάλασσα.

Έμεινα έκπληκτος. Μέσα στη νύχτα και τις κραυγές, ο Idriss κολυμπούσε με τα ρούχα του στην κρύα θάλασσα χωρίς σωσίβιο. Έμοιαζε με μια μικρή γκριζογάλανη κουκκίδα. «Όταν βρέθηκα στο σκάφος διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, ένιωσα ότι μου είχε απομείνει λίγη ενέργεια και κουράγιο», είπε ο Idriss. «Άκουσα το όνομά μου-ήταν ο φίλος μου, αυτός που θέλει να οργανώσει τον γάμο της κόρης του- να με καλεί. Δεν μπορούσε να κολυμπήσει. Ήθελα να τον βοηθήσω».

Ο Idriss επέστρεψε κολυμπώντας στο σκάφος διάσωσης, αλλά όχι μόνος του. Έφερνε μαζί του τον φίλο του. Στη συνέχεια τον βοήθησε να ανέβει στο σκάφος – κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο απ’ ό,τι ακούγεται. Ένα άτομο ζυγίζει πολύ περισσότερο μέσα στο νερό λόγω των βρεγμένων ρούχων.

Αφού βεβαιώθηκε ότι ο φίλος του ήταν ασφαλής, συνέχισε να μας βοηθάει.

Από τη βάρκα διάσωσης, μπορούσαμε να δούμε μια νεαρή γυναίκα να καλεί σε βοήθεια από τα σκοτεινά νερά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις απελπισμένες φωνές της, το πρόσωπό της και τα μεγάλα της μάτια.

Το μωρό της είχε διασωθεί από τη βάρκα πριν αυτή ανατραπεί, μαζί με άλλες 25 γυναίκες και παιδιά. Αλλά όχι εκείνη. Μπορούσα μόνο να φανταστώ τι μπορεί να περνούσε από το μυαλό της, πώς το μωρό της θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του χωρίς μητέρα. Παρόλο που ήταν μόνη της στο νερό, είχα την αίσθηση ότι αυτή η γυναίκα πάλευε για δύο ζωές.

Ώσπου, τελικά, το δυνατό χέρι του Idriss την τράβηξε έξω από το νερό, στην ασφάλεια.

«Έκανα μόνο το καθήκον μου», δήλωσε ο Idriss όταν ρωτήθηκε για τις θαρραλέες ενέργειές του εκείνο το βράδυ.

Μετά από αρκετές ώρες αγωνίας, οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα κατάφεραν να βρουν και να ανασύρουν όλους τους ανθρώπους που είχαν πέσει στο νερό. Λίγο αργότερα, η νεαρή μητέρα και το μωρό της επανενώθηκαν στο πλοίο έρευνας και διάσωσης των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, το Geo Barents.

Οι ομάδες των Γιατρών Χωρίς Σύνορα είχαν ήδη πραγματοποιήσει δύο διασώσεις εκείνη την ημέρα και στο Geo Barents υπήρχαν ήδη 150 επιζώντες. Πολλοί από αυτούς μας βοήθησαν να περιθάλψουμε τους ανθρώπους από το αναποδογυρισμένο σκάφος, μερικοί από τους οποίους χρειάζονταν επείγουσα περίθαλψη, καθώς έπασχαν από υποθερμία και είχαν υποστεί σοβαρό σοκ.

Το επόμενο πρωί, όταν ο ήλιος ανέτειλε και πάλι πάνω από τη θάλασσα, όλοι αισθάνονταν ήδη καλύτερα, ανακάμπτοντας σταδιακά από τα τραυματικά γεγονότα της νύχτας.

Καθώς ξεκινούσαμε την καθημερινή μας ρουτίνα στο πλοίο, σκεφτόμουν τον Idriss και όλους τους διασωθέντες που είχαν εργαστεί για να βοηθήσουν τους άλλους, και για το πώς εκείνη τη σκοτεινή νύχτα στη Μεσόγειο Θάλασσα, η αλληλεγγύη και η ενσυναίσθηση δεν ήταν απλώς κενές λέξεις.