Συναντήσαμε τον Δημήτρη Καραβέλλα, γενικό διευθυντή της WWF Ελλάς, και συζητήσαμε για την κλιματική κρίση, για τον πρώτο κλιματικό νόμο που ψηφίστηκε στην Ελλάδα και τις αντιδράσεις που προκάλεσε, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την ξεχωριστή φύση της χώρας μας.
Ο ψυχίατρος Σάββας Σαββόπουλος μιλάει στο OW για την εντολή να είναι σφραγισμένα τα φέρετρα των θυμάτων των Τεμπών, για το συλλογικό τραύμα, για την οργή που ξεχειλίζει, για τον ψυχισμό που σκίζεται.
Κάτι σάπιο ενδημεί στο σκονισμένο κράτος. Κάτι καθηλωτικό που συντηρεί τα παθογενή και διατηρεί τη χώρα σιδηροδέσμια σε καθεστώς υστέρησης και υπανάπτυξης. Το επιβεβαιώνει οδυνηρά και τραγικά το δυστύχημα στα Τέμπη.
Προσπαθούμε να βάλουμε σε λέξεις τα ανείπωτα, να δώσουμε πρακτικές συμβουλές, όταν κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο. Μια μεγάλη τραγωδία, ένα εθνικό πένθος και το συλλογικό τραύμα που αυτό αφήνει πίσω του είναι πράγματα δυσεπίλυτα. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να διαχειριστούμε τη ζοφερή πραγματικότητα των ημερών.
Η Εύη Αλεξοπούλου-Βραχνού, τ. Διευθύντρια Αναισθησιολογικής Κλινικής & Ιατρείου Πόνου και Παρηγορικής Φροντίδας στο Νοσοκομείο «Άγιος Σάββας», αγωνίζεται για τον πόνο των άλλων.
Το κτίριο Τσίλλερ τελεί υπό κατάληψη. Οι συναυλίες αλληλεγγύης έξω από τον χώρο του Εθνικού Θεάτρου μαζεύουν χιλιάδες ανθρώπους που επαναλαμβάνουν το σύνθημα «Δεν θα φύγουμε. Τώρα θα μας ακούσετε». Ο Γιάννης Νταλιάνης, ένας από τους καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου που υπέγραψαν την παραίτησή τους, μίλησε στο OW.
Η Ζωή Σαντά, Ψυχίατρος, Επιμελήτρια Α΄ και Υπεύθυνη Ειδικού Ιατρείου Ψυχοογκολογίας στο Γ.Ν.Ν.Θ.Α. «Η Σωτηρία», μας μιλάει για το ψυχικό τραύμα και τη μετατραυματική ανάπτυξη στον ογκολογικό ασθενή. Κι εμείς κατανοούμε τη σημασία του να είσαι ο επιστήμονας-συνοδοιπόρος στην πορεία επιβίωσης του ατόμου με καρκίνο.
Η ιδιωτικότητα –που με τόση ευκολία απεμπολούμε για να πλοηγηθούμε άμεσα κι απρόσκοπτα στον κυβερνοχώρο, ενώ συνήθως την ξεχνάμε στον κόσμο των social media– είναι ένα δικαίωμα.
Τι είναι η αλγοριθμική τέχνη και πώς σχετίζεται με την τεχνητή νοημοσύνη; Πώς συνδέεται η επιστημονική φαντασία με ένα ψηφιακό έργο τέχνης και ένα ποίημα;
Τι γίνεται σε περιπτώσεις σεξουαλικών αδικημάτων, όπου το θύμα καλείται να εξεταστεί από το δικαστήριο ενώπιον του κακοποιητή του, κινδυνεύοντας να επανατραυματιστεί ψυχικά; Ποιοι είναι οι εναλλακτικοί τρόποι κατάθεσης και πότε προβλέπονται; Ποια είναι η πραγματικότητα στα ελληνικά δικαστήρια; Η δικηγόρος Ιωάννα Στεντούμη, που ασχολείται με θέματα παιδικής προστασίας και θύματα έμφυλης σεξουαλικής βίας, δίνει απαντήσεις.
Το πρόβλημα με τις ελλείψεις σε φάρμακα είναι μεν παγκόσμιο, ωστόσο στην Ελλάδα η κατάσταση φαίνεται να καθορίζεται από έναν βασικό παράγοντα: το κέρδος.
Για να αλλάξει κάτι σ' αυτόν τον πλανήτη χρειάζεται η πολιτική επικοινωνίας να έχει υπηρεσιακό ήθος, συμμετοχικότητα και ενσυναίσθηση. Αυτές είναι οι αρχές που απαντούν στις προκλήσεις του σήμερα.
Το ΕΣΥ που χάνεται, κι εμείς, οι πολίτες, που ψάχνουμε την υγεία μας. Αυτό είναι το θέμα συζήτησης με τρεις γιατρούς που υπηρετούν στη γραμμή του πυρός, δηλαδή σε αυτό που μέχρι την ψήφιση του πρόσφατου νομοσχεδίου για την υγεία οριζόταν ως: Εθνικό –και αμιγώς δημόσιο– Σύστημα Υγείας.
Η συζήτηση ξεκίνησε και πάλι με αφορμή άλλο ένα σκάνδαλο. Αυτή τη φορά στο επίκεντρο βρίσκεται η Κιβωτός του Κόσμου. Αν και μερίδιο ευθύνης έχουμε κι εμείς, που δεχόμαστε την τοξική φιλανθρωπία, πρωτίστως η ευθύνη βαραίνει την Πολιτεία, που για άλλη μια φορά τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις.
Καθώς τα περιστατικά παιδικής κακοποίησης «ακούγονται» όλο και περισσότερο, ψάχνουμε να βρούμε αν υπάρχει ελπίδα να συνέλθουν ποτέ τα παιδιά από το ψυχικό τραύμα της κακοποίησης. Πώς μεριμνά το κράτος; Φροντίζει για την ψυχολογική τους στήριξη;
«Είμαι ο διπολικός, αλκοολικός γιος μιας διπολικής, αλκοολικής μάνας», λέει χωρίς περιστροφές ο Αύγουστος Κορτώ, σε μια συνέντευξη που ξεκινάει από την προσωπική του απόφαση να μιλάει ανοιχτά για ό,τι αντιμετωπίζει, με ένα βασικό ζητούμενο: να καταπολεμηθεί το στίγμα που περιβάλλει τα ψυχικά νοσήματα στην Ελλάδα.
Ο ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής Διονύσης Σακκάς επιχειρεί να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα σχετικά με τους τοξικούς ανθρώπους και τις τοξικές σχέσεις, που μας απασχολούν όλους.
Για πολλά χρόνια δεν ήξερα από τι έπασχα. Σήμερα, καταλαβαίνω ότι είχα ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή πολύ πριν αρχίσει να μου δυσκολεύει τη ζωή. Και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να αρχίσω να πιστεύω ότι μπορεί κάποια στιγμή να την έχω ξεπεράσει ολοκληρωτικά.
Η Θεανώ Κόντα, μία από τις ηθοποιούς της εκπληκτικής παράστασης «Ερωτευμένα άλογα», μιλάει για το πώς είναι να ζει στην Ελλάδα ένα άτομο με κινητική αναπηρία και για το δικαίωμα των ανθρώπων με αναπηρίες στη σεξουαλικότητα.
Σε ένα ζήτημα όπως οι υποκλοπές, πού ξεκινά και πού τελειώνει η ευθύνη ενός πρωθυπουργού ο οποίος κόπτεται ακόμα και για την «ολιστική ζωή» των πολιτών;
Μία νέα έρευνα φωτίζει την κοινωνική διάσταση που μπορεί να έχει η υγεία. Γυναίκες και άντρες δεν μοιράζονται την ίδια βιολογία, ούτε έχουν την ίδια υγεία. Κατά πόσο το τελευταίο οφείλεται μόνο σε βιολογικούς παράγοντες και όχι και στην ανισότητα των φύλων;
Η εφηβεία είναι μία ρευστή περίοδος που σηματοδοτεί τη μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή. Οι έφηβοι που πέφτουν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης και βιασμού μπορεί να υποφέρουν από σημαντικές και έντονες ψυχοσυναισθηματικές, ψυχολογικές αλλά και σωματικές διαταραχές και προβλήματα υγείας.
Ένας αιμόφυρτος φοιτητής στο ΑΠΘ, ένας διαδηλωτής που ξυλοκοπείται από τα ΜΑΤ, ένας άνθρωπος με κινητικά προβλήματα που δέχεται χημικά κατά τη διάρκεια μιας πορείας αλληλεγγύης. Τα περιστατικά της αστυνομικής καταστολής από την Ελλάδα του 2022 δεν σοκάρουν απλώς, αλλά θέτουν το κρίσιμο ερώτημα: Μέχρι πότε;
Η Νίκη Καλογήρου έχασε το σπίτι της στην πυρκαγιά στο Μάτι, το 2018. Στις πλημμύρες του 2020 πήγε στην Εύβοια για να βοηθήσει. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο Ντράφι. Με αφορμή μια ακόμα φωτιά που δεν μας άφησε να κλείσουμε μάτι, μιλάμε για ατομική ευθύνη, για τη μοναξιά που νιώθουμε μπροστά σε οποιαδήποτε καταστροφή, για την οργή που μας κατακλύζει κάθε φορά που το ίδιο σενάριο παίζει στη λούπα...
Η stand up comedian Κατερίνα Βρανά, μετά από μια πρωτοφανή περιπέτεια με την υγεία της, ζει με κάποιες αναπηρίες. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη ζωή με τα νέα δεδομένα μόνο έμπνευση μπορεί να μας δώσει.
Η σεξουαλική βία είναι μία από τις πιο τραυματικές εμπειρίες που μπορεί να υποστεί ένα παιδί στην εφηβεία, πόσο μάλλον στο πλαίσιο του σχολείου. Μόνο ασφάλεια και εμπιστοσύνη πρέπει να νιώθει ένα θύμα βιασμού ή απόπειρας, ώστε να μιλήσει και να υποστηριχθεί να καταγγείλει.
