Χάρις Αλεξίου: Όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος μου, είπα “τι είναι αυτό τώρα;”

Μια εξομολογητική συνέντευξη, για το παρελθόν της, τη μητέρα της, αλλά και την περιπέτεια της υγείας της, παραχώρησε η Χάρις Αλεξίου στην εκπομπή “MEGA Stories”, η οποία  η οποία πρόσφατα μίλησε στο NEWS 24/7.

Ενθυμούμενη τα πρώτα της χρόνια, η αγαπημένη ερμηνεύτρια, είπε: «Ήρθαμε από τη Θήβα το ’59 με τον πατέρα μου άρρωστο, τη μητέρα μου και τον αδελφό μου. Υποχρεωθήκαμε να έρθουμε εδώ, γιατί ζούσε η γιαγιά μου εδώ, η μητέρα της μητέρας μου. Και δεν ξαναγυρίσαμε ποτέ στη Θήβα».

«Ήρθαμε σε μία νέα κατάσταση εδώ. Η μητέρα μου άνοιξε ένα μπακάλικο. Πήρε ένα δωμάτιο, το χώρισε στη μέση, στο μισό δωμάτιο μέναμε και στο άλλο μισό ήταν μπακάλικο να φανταστείς. Είχε δύο παιδιά να μεγαλώσει, έπρεπε να αποδείξει στην οικογένεια του πατέρα μου ότι μπορεί να τα καταφέρει, γιατί το πρώτο πράγμα που της είπαν ήταν: πού πας χωρίς δουλειά στην Αθήνα;», περιέγραψε η σπουδαία ερμηνεύτρια στη Δώρα Αναγνωστοπούλου.

Η Χάρις Αλεξίου για τη μητέρα της

«Ήταν ένα πνεύμα ανήσυχο, ήξερε ότι δεν θα κατάφερνε να ζήσει την αγροτική ζωή του πατέρα μου. Ήταν όλα τα πράγματα μαζί. Ήταν πολύ γλυκιά, τρυφερή, την αγαπούσαν όλοι αλλά ήταν και πολύ σκληρή ταυτόχρονα. Υπήρχε από τη μία αυτή η λατρεία και ο έρωτας και από την άλλη μπορούσε με μια της κουβέντα να σε σκοτώσει μέσα μου», εξομολογήθηκε για τη μητέρα της η Χάρις Αλεξίου.

Όπως παραδέχτηκε: «Τώρα μιλάω για αυτό. Η μητέρα μας είναι η Παναγία μας, το ιερό μας πρόσωπο. Ό,τι και να μας έχει κάνει είναι εκείνη που μας μεγάλωσε, μας τάισε, μας έντυσε, μας ζέστανε. Αλλά το κουβαλάμε πολύ το κομμάτι αυτής της θυσίας, θα ήθελα να μην το είχαμε. Αυτό το κομμάτι της ευτυχισμένης μητέρας μου δεν το είχα ποτέ».

«Ο αδελφός μου, ο Γιώργος, δεν έγινε ο πατέρας της οικογένειας, έκανε το αντίθετο: έκανε εμένα μάνα του. Με όσα άκουγε για μένα, ετοιμαζόταν από μικρός να γίνω μάνα του. Η μητέρα μας πέθανε πολύ νέα. Αναγκάστηκα να δουλέψω από πολύ μικρή, πήγαινα σχολείο ακόμα. Αυτό σε βγάζει στη ζωή, ξεθαρρεύεις. Σου κλέβει κομμάτια της ανέμελης ζωής σου και σου μαθαίνει να διαχειρίζεσαι τη ζωή μου. Δεν ξέρω τι θα ήταν καλύτερο, αλλά χρειάστηκε να τη διαχειριστώ τη ζωή μου από πολύ μικρή», καταλήγει συγκινημένη η Χάρις Αλεξίου.

«Ήμουν τρελή για να ανακαλύψω αυτούς τους ανθρώπους κι αυτούς τους δρόμους. Το «Όλα δε θυμίζουν» το τραγουδούσα στη μητέρα μου μέσα στο νοσοκομείο και της κρατούσα το χέρι. Τον αγαπούσε τον Μάνο, τον είχε φιλοξενήσει. Αυτό το τραγούδι έχει μια στάμπα «Χαρούλα», είναι η στάμπα μου» είπε αναφερόμενη στις μεγάλες συναντήσεις που είχε στη ζωή της

Η εξομολόγηση για τον καρκίνο

Αναφερόμενη στην περιπέτεια της υγείας της, η Χαρούλα Αλεξίου είπε:

«Είναι σαν να μην υπάρχουμε χωρίς το παρελθόν μας. Τι να πετάξω από το παρελθόν; Αυτό που με έχει σχηματίσει, αυτό που είμαι είναι γιατί υπάρχει αυτό, υπάρχει το παρελθόν. Υπάρχει ο τρόπος που μεγάλωσα, υπάρχουν τα βιώματά μου, η σχέση μου με τη μάνα μου, η έλλειψη του πατέρα μου, το ότι μπήκα στη ζωή από πολύ μικρή και έπρεπε να φροντίσω τον εαυτό μου και τους άλλους. Αυτό με έκανε να μη μασάω!

Και αυτό έχω να πω σαν μήνυμα, ότι στη ζωή αγωνίζεσαι μέχρι το τέλος. Και πρέπει να αγωνίζεσαι μέχρι το τέλος γιατί αλλιώς έχεις πνιγεί, έχεις χαθεί, έχεις πεθάνει. Κι εγώ δεν ήθελα να πεθάνω. Ακόμα και όταν διαγνώστηκε ο καρκίνος μου, είπα “τι είναι αυτό τώρα;”»,

«Αγωνίζομαι ακόμα. Δεν γίνεται να σταματήσεις να αγωνίζεσαι στη ζωή σου, για να τη δικαιώνεις. Ξέρω ότι τώρα ακούγομαι σαν σοφή, αλλά στη ζωή πρέπει να ανακαλύπτεις, να έχεις όρεξη να ανακαλύπτεις πράγματα» κατέληξε η αγαπημένη τραγουδίστρια.