Εκλογές στην Ιταλία: Ο Μπέπε Γκρίλλο ‘έραψε’ τα κοστούμια των υπουργών του

Το κίνημα Πέντε Αστέρων παρουσίασε σήμερα στη Ρώμη όλους τους υποψήφιους υπουργούς του.

Πρόκειται για ομάδα δεκαοκτώ υποψήφιων υπουργών, μεταξύ των οποίων και τρεις γυναίκες, σε θέσεις- κλειδί. Τα στελέχη των «πεντάστερων» είναι μόνον δυο, όλοι οι υπόλοιποι προέρχονται από την κοινωνία των πολιτών και ιδίως από πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα.

«Μας χλεύασαν για την πρωτοβουλία αυτή, την ερχόμενη Δευτέρα, όμως, θα γελάσουμε εμείς», δήλωσε ο υποψήφιος πρωθυπουργός του κινήματος, Λουίτζι Ντι Μάιο. Πρόσθεσε, δε, ότι «θα είναι δύσκολο, η λίστα αυτή να αντικατασταθεί με κομματικά στελέχη και κριτήρια». Ο υποψήφιος πρωθυπουργός του κινήματος του Γκρίλλο, τόνισε ότι «οι υπουργοί αυτοί θα είναι έτοιμοι να αναλάβουν καθήκοντά, ήδη από τις 5 Μαρτίου».

Οι σχολιαστές υπογραμμίζουν, πάντως, ότι οι υποψήφιοι υπουργοί παιδείας και εσωτερικών, στο παρελθόν, είχαν εκφραστεί θετικά, και σχετικά με πρωτοβουλίες της κυβέρνησης του Ματτέο Ρέντσι. Πηγές των Πέντε Αστέρων, απαντούν ότι αυτό ακριβώς αποδεικνύει ότι πρόκειται για ελεύθερους και σκεπτόμενους ανθρώπους, οι οποίοι επελέγησαν μόνον για τις ικανότητες και την αξία τους.

Τα κόμματα και η προεκλογική ατζέντα

Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων (M5S) ως «αντι-συστημικό» κόμμα, το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα (PD) που ηγήθηκε του κυβερνητικού συνασπισμού από το 2013 έως το 2018 και το οποίο πλήττεται σήμερα, από τη δεξιά στροφή, το κεντροδεξιό Forza Italia (FI) του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και η ευρωσκεπτικιστική δεξιά Λέγκα του Βορρά (LN), ως ενιαίος συνασπισμός με τους ακροδεξιούς Αδελφούς Ιταλούς, καθώς και η Αριστερή Συμμαχία (Ελεύθεροι και Ίσοι/ LeU) συνιστούν τα πολιτικά στρατόπεδα που αντιμάχονται για το μετεκλογικό τοπίο στην Ιταλία.

Η επανεμφάνιση Μπερλουσκόνι από το 2011, δεν είναι έκπληξη καθώς μπορεί να απείχε από το πολιτικό προσκήνιο λόγω των «σχέσεών» του με την ιταλική δικαιοσύνη, ωστόσο κάθε άλλο παρά ανενεργός υπήρξε στο εσωτερικό του κόμματός του. Δημοσκοπικά, τουλάχιστον προς ώρας, οι Ιταλοί δεν απορρίπτουν την ακροδεξιά φασιστική ρητορική με το (ακρο)δεξιό συνασπισμό να υπερβαίνει σε πολιτική ακρότητα, φυλετικό μίσος και ιδεολογική οπισθοδρομικότητα, ακόμη και τον Αμερικανό Τράμπ.

Η εκδήλωση ρατσιστικών επιθέσεων στη Γαλλία, όπως παρατηρείται και στην Ιταλία, μόνο τυχαία, δεν είναι προκειμένου να προωθηθεί το «μεταναστευτικό» στην κορυφή της προεκλογικής ατζέντας. Όσο πιο δραστήριο είναι το Κίνημα του Γκρίλο στο πεδίο αυτό, άλλο τόσο συμπιέζονται τα όποια παθητικά αντανακλαστικά απομένουν στην Forza Italia και το συνεργάτη της, τη Λέγκα του Βορρά. Αυτό, όμως είναι το προφανές. Το ερώτημα είναι πως, ο 81χρονος πρώην Πρωθυπουργός θα λύσει στη συνείδηση των Ιταλών εκλογέων μια πρακτική εξίσωση. Αναζητώντας τη χρυσή τομή ανάμεσα στην επιθετική στάση για το θέμα και στην υπογραφή της Συνθήκης του Δουβλίνο που φέρει το όνομά του κι από την οποία γεννήθηκαν σοβαρές υποχρεώσεις για το Ιταλικό κράτος.

Στον πλειοδοτικό διαγωνισμό έναντι των μεταναστών πρωταγωνιστεί κι ο Ματέο Σαλβίνι (Λέγκα του Βορρά). 600.000 απελάσεις μεταναστών (όσους δηλ. έφτασαν στην Ιταλία την τελευταία 4ετία) υποσχέθηκε ο Μπερλουσκόνι, την εκδίωξη 100.000 μεταναστών ετησίως, έσπευσε να δεσμευτεί ο Σαλβίνι, κατηγορώντας τους παράλληλα για εμπόριο ναρκωτικών, κλοπές, βιασμούς κ.ο.κ..

Στο πλαίσιο αυτό, η Αριστερά θα μπορούσε να εμφανιστεί ένας πλουραλιστικός πόλος προοδευτικών ιδεών και ριζοσπαστικών προτάσεων με ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας τόσο «μεταξύ» της, όσο και με τις ευρύτερες κοινωνικές δυνάμεις, επιταχύνοντας τις διεκδικήσεις στο επίπεδο της κοινωνικής συναίνεσης και των δικαιωμάτων.