Μπριζίτ Μπαρντό: Η πολυτάραχη ζωή και το ταραγμένο τέλος ενός sex symbol

Η Μπριζίτ Μπαρντό, η θρυλική Γαλλίδα ηθοποιός, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 91 ετών, αφήνοντας πίσω της μια ανεξίτηλη κληρονομιά στον κινηματογράφο και την κουλτούρα του 20ού αιώνα. Από τα πρώτα της βήματα στην οθόνη, κατάφερε να συνδυάσει μια ακαταμάχητη γοητεία με έναν έντονο αισθησιασμό, δημιουργώντας την εικόνα της δυναμικής, ανεξάρτητης γυναίκας που αψηφά τα στερεότυπα και επαναπροσδιορίζει τον ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία.

Με την εμβληματική της παρουσία, η Μπαρντό έγινε σύμβολο μιας νέας εποχής σεξουαλικής απελευθέρωσης, αλλά ταυτόχρονα προκάλεσε αντιδράσεις για τις επιλογές της στην προσωπική ζωή και τις δημόσιες απόψεις της. Η καριέρα της στον κινηματογράφο, την κατέστησε παγκοσμίως γνωστή, ενώ η ζωή της εκτός οθόνης, με αγώνες για τα δικαιώματα των ζώων αλλά και προκλητικές δηλώσεις, την έκανε μια προσωπικότητα αμφιλεγόμενη.

Παρά τις αντιφάσεις της, η Μπριζίτ Μπαρντό κατάφερε να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στον κινηματογράφο και στη γαλλική κουλτούρα, θέτοντας νέα πρότυπα για τη γυναικεία παρουσία, τη σεξουαλικότητα και την ελευθερία προσωπικής έκφρασης. Η κληρονομιά της παραμένει ζωντανή μέσα από τις ταινίες, τις φωτογραφίες και την αδιαμφισβήτητη δύναμη του χαρακτήρα της.

Μπριζίτ Μπαρντό: Η μπαλαρίνα που έγινε μοντέλο

Η Μπριζίτ Αν-Μαρί Μπαρντό γεννήθηκε στο Παρίσι στις 28 Σεπτεμβρίου 1934.

Αυτή και η αδερφή της, Μαρί-Ζαν, μεγάλωσαν σε ένα πολυτελές διαμέρισμα. Οι καθολικοί γονείς της ήταν πλούσιοι και ευσεβείς και απαιτούσαν υψηλά πρότυπα από τα παιδιά τους.

Οι φιλίες των κοριτσιών παρακολουθούνταν στενά. Όταν έσπαγαν το αγαπημένο βάζο των γονιών τους, τις μαστίγωναν ως τιμωρία.

Καθώς τα γερμανικά στρατεύματα κατείχαν το Παρίσι κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μπαρντό περνούσε τον περισσότερο χρόνο της στο σπίτι, χορεύοντας με δίσκους.

Η μητέρα της ενθάρρυνε το ενδιαφέρον της και την έγραψε σε μαθήματα μπαλέτου από την ηλικία των επτά ετών.

Ο δάσκαλός της στο Ωδείο του Παρισιού την περιέγραψε ως εξαιρετική μαθήτρια, και συνέχισε να κερδίζει βραβεία.

Αλλά η Μπαρντό ένιωθε πως περιοριζόταν στην ζωή που ζούσε. Όπως θα πει αργότερα: «Αναζητούσα κάτι, ίσως μια εκπλήρωση του εαυτού μου».

Ένας οικογενειακός φίλος την έπεισε να ποζάρει για το εξώφυλλο του Elle, του κορυφαίου γυναικείου περιοδικού στη Γαλλία, και οι φωτογραφίες προκάλεσαν αίσθηση.

Εκείνη την εποχή, οι μοντέρνες γυναίκες είχαν κοντά μαλλιά, συνδύαζαν προσεκτικά τα αξεσουάρ τους και φορούσαν σακάκια και μεταξωτά βραδινά ρούχα.

Τα μαλλιά της Brigitte έπεφταν γύρω από τους ώμους της. Με το λεπτό, αθλητικό σώμα της μπαλαρίνας, δεν έμοιαζε καθόλου με τα άλλα μοντέλα.

Φορώντας μια σειρά από νεανικά, μοντέρνα ρούχα, έγινε η προσωποποίηση ενός νέου στυλ “jeune fille”.

Στην ηλικία των 16 ετών, βρέθηκε να είναι το πιο διάσημο κορίτσι εξωφύλλου στο Παρίσι.

Ο έρωτας με τον Roger Vadim που της άνοιξε την πόρτα του κινηματογράφου

Οι φωτογραφίες της τράβηξαν την προσοχή του σκηνοθέτη Marc Allegret, ο οποίος ανέθεσε στον βοηθό του, Roger Vadim, να την εντοπίσει.

Τα δοκιμαστικά της δεν ήταν επιτυχημένα, αλλά ο Vadim – που ήταν έξι χρόνια μεγαλύτερος – την προσέλαβε ως προστατευόμενή του και στη συνέχεια την αρραβωνιάστηκε.

Ξεκίνησαν μια έντονη σχέση, αλλά όταν οι γονείς της Bardot το έμαθαν, την απείλησαν να την στείλουν μακριά στην Αγγλία.

Σε αντίποινα, προσπάθησε να αυτοκτονήσει, αλλά την σταμάτησαν την κατάλληλη στιγμή.

Η Μπριζίτ ήταν ξετρελαμένη με τον επίδοξο σκηνοθέτη. Της φαινόταν σαν «άγριος λύκος».

«Με κοίταζε, με τρόμαζε, με τράβηξε και δεν ήξερα πια πού ήμουν», εξήγησε αργότερα.

Υπό τέτοια πίεση, οι γονείς της υποχώρησαν, αλλά απαγόρευσαν στο ζευγάρι να παντρευτεί μέχρι η Μπριζίτ να γίνει 18 ετών.

Ο Βαντίμ άρχισε να διαμορφώνει την Μπαρντό στην σταρ που πίστευε ότι θα μπορούσε να είναι.

Πούλησε τις φωτογραφίες του γάμου τους στην Paris-Match και της δίδαξε πώς να εμφανίζεται δημόσια.

Βοήθησε τη νέα του σύζυγο να βρει μικρούς ρόλους σε δώδεκα μικρές ταινίες.

Αλλά, μέχρι το 1956, ήταν κυρίως διάσημη για τις πόζες της με μπικίνι – μέχρι τότε ένα ένδυμα απαγορευμένο στην Ισπανία, την Ιταλία και μεγάλο μέρος της Αμερικής επειδή ήταν στην κόψη του ξυραφιού της ευπρέπειας – και για τη διάδοση του χτενίσματος σε σχήμα κυψέλης.

Έπειτα ήρθε ο ρόλος που την έκανε σταρ. Εκείνη τη χρονιά, η πρώτη ταινία του Βαντίμ, “Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα”, έκανε πρεμιέρα στο Παρίσι. Δεν κατάφερε να βγάλει χρήματα στη Γαλλία, αλλά προκάλεσε αναταραχή στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα: Ο πρώτος μεγάλος ρόλος που προκάλεσε αίσθηση

Σε μια χώρα που ήταν συνηθισμένη στην Ντόρις Ντέι, η Μπαρντό έκανε αίσθηση.

Ο χαρακτήρας της επιδιώκει τις σεξουαλικές της ορέξεις, χωρίς ντροπή, όπως κάνουν οι άνδρες. Χορεύει ξυπόλητη σε έκσταση, το δέρμα της λάμπει από τον ιδρώτα, με τα μαλλιά της χτενισμένα άγρια ​​και χαλαρά.

Η έλλειψη αναστολών της προκαλεί την κατάρρευση της κοινωνικής τάξης. Εκτός του κινηματογράφου, η αντίδραση ήταν εξίσου έντονη.

Η υπαρξίστρια Σιμόν ντε Μποβουάρ την χαιρέτισε ως σύμβολο της «απόλυτης ελευθερίας». Αλλά αρκετοί άλλοι κινητοποιήθηκαν. Η ταινία απαγορεύτηκε σε ορισμένες πολιτείες και οι εφημερίδες κατήγγειλαν το περιεχόμενό της.

Για το κοινό, η Μπαρντό έγινε δυσδιάκριτη από τον χαρακτήρα που υποδύθηκε. Το Paris-Match την χαρακτήρισε «ανήθικη από την κορυφή ως τα νύχια».

Και όταν η Μπαρντό έφυγε τρέχοντας με τον συμπρωταγωνιστή της, Ζαν-Λουί Τρεντινιάν, η εικόνα της ως “ακόλαστης” ήταν αναπόφευκτη.

Χώρισε τον Βαντίμ, ο οποίος αντέδρασε όπως μόνο ένας Γάλλος θα μπορούσε. «Προτιμώ να έχω αυτό το είδος συζύγου», είπε, «γνωρίζοντας ότι είναι άπιστη, παρά να έχω μια γυναίκα που απλώς αγαπούσε εμένα και κανέναν άλλον».

Συνέχισε να συνεργάζεται ξανά με την Μπαρντό και αργότερα έζησε με την Κατρίν Ντενέβ και παντρεύτηκε την Τζέιν Φόντα.

Ο ρόλος της μητέρας

Το 1959, η Μπριζίτ – μετά από αρκετούς θυελλώδεις έρωτες – παντρεύτηκε τον ηθοποιό Ζακ Σαριέ, με τον οποίο πρωταγωνίστησε στην ταινία “Η Μπαμπέτ Πάει στον Πόλεμο”.

Το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Νικολά, αλλά η Μπαρντό δεν ήθελε την εγκυμοσύνη της: χτυπούσε επανειλημμένα τον εαυτό της στο στομάχι και παρακαλούσε έναν γιατρό να της δώσει μορφίνη για να προκαλέσει αποβολή.

«Κοίταζα την επίπεδη, λεπτή κοιλιά μου στον καθρέφτη σαν μια αγαπημένη φίλη πάνω στην οποία επρόκειτο να κλείσω το καπάκι ενός φέρετρου», θυμήθηκε αργότερα.

Μετά το αναπόφευκτο διαζύγιο, ο Νικολά δεν είδε τη μητέρα του για δεκαετίες.

Μήνυσε την Μπαρντό για συναισθηματική βλάβη όταν δημοσίευσε μια αυτοβιογραφία στην οποία δήλωσε ότι θα προτιμούσε να «γεννήσει ένα μικρό σκυλάκι».

“Δεν είχα πολλές ευκαιρίες να παίξω, ως επί το πλείστον έπρεπε να γδύνομαι”

Η Μπριζίτ ήταν πλέον η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στη Γαλλία. Αλλά ήθελε να την παίρνουν στα σοβαρά ως προς τις υποκριτικές της δυνατότητες. «Δεν είχα πολλές ευκαιρίες να παίξω», παραπονέθηκε, «ως επί το πλείστον έπρεπε να γδύνομαι».

Άρχισε να τραβάει την προσοχή σημαντικών ευρωπαίων σκηνοθετών, κερδίζοντας την αναγνώριση των κριτικών στο δυνατό δράμα του Νέου Κύματος του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ, Le Mépris (Περιφρόνηση).

Αλλά η συνολική ποιότητα της παραγωγής της ήταν ανάμεικτη, ειδικά όταν τόλμησε να βγει εκτός Γαλλίας και στο Χόλιγουντ.

Ένας τρίτος γάμος, με έναν εκατομμυριούχο Γερμανό πλέιμποϊ, ακολουθήθηκε από μια σειρά εραστών – αν και απέρριψε τον Σον Κόνερι.

Έκανε δεκάδες δίσκους, μαζί με τους Serge Gainsbourg και Sacha Distel.

Με τον Gainsbourg, ηχογράφησε το Je T’aime… Moi Non Plus, αν και τον παρακάλεσε να μην το κυκλοφορήσει.

Ένα χρόνο αργότερα, ηχογράφησε ξανά το τραγούδι με τη Βρετανίδα ηθοποιό Jane Birkin. Έγινε τεράστια επιτυχία σε όλη την Ευρώπη, με την εκδοχή της Bardot να παραμένει μυστική για 20 χρόνια.

Η απομάκρυνση από τον χώρο του θεάματος και η αφοσίωση στην προστασία των δικαιωμάτων των ζώων

Μετά από σχεδόν 50 ταινίες, το 1973 ανακοίνωσε ότι αποσύρεται για να αφιερώσει τη ζωή της στην ευημερία των ζώων.

«Έδωσα την ομορφιά και τη νεότητά μου στους ανθρώπους», είπε. «Θα δώσω τη σοφία και την εμπειρία μου στα ζώα».

Συγκεντρώθηκε 3 εκατομμύρια φράγκα για να ιδρύσει το Ίδρυμα Brigitte Bardot, δημοπρατώντας τα κοσμήματά της και τα αναμνηστικά της από ταινίες.

Η Bardot – ή B.B. όπως ήταν γνωστή στη Γαλλία – έκανε εκστρατεία κατά της ετήσιας θανάτωσης φώκιας στον Καναδά και εξόργισε ορισμένους από τους συμπατριώτες της καταγγέλλοντας την κατανάλωση κρέατος αλόγου.

Έγινε χορτοφάγος, επιτέθηκε στην κινεζική κυβέρνηση για «βασανισμό» αρκούδων και ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες σε ένα πρόγραμμα στείρωσης ρουμανικών αδέσποτων σκύλων.

Ένα ταραγμένο τέλος σε μια πολυτάραχη ζωή

Στα τελευταία της χρόνια, διώχθηκε πολλές φορές για φυλετικό μίσος. Είχε αντιρρήσεις για τον τρόπο με τον οποίο οι ισλαμικές και εβραϊκές θρησκείες σφάζουν ζώα για τροφή.

Αλλά ο τρόπος που εξέφρασε την κριτική της ήταν ασυγχώρητος και – μάλιστα – παράνομος.

Το 1999, έγραψε ότι “η πατρίδα μου έχει προσβληθεί από υπερπληθυσμό ξένων, ιδίως Μουσουλμάνων“. Συνέχισε επικρίνοντας τους διαφυλετικούς γάμους και προσβάλλοντας τους ομοφυλόφιλους άνδρες που, κατά τα λεγόμενά της, «κουνάνε τα οπίσθιά τους, σηκώνουν τα μικρά τους δάχτυλα στον αέρα και με τις φωνές τους γκρινιάζουν για όσα τους έκαναν αυτοί οι φρικιαστικοί ετεροφυλόφιλοι».

Η Μπαρντό βρισκόταν τόσο συχνά στο δικαστήριο που, το 2008, ο εισαγγελέας δήλωσε ότι είχε «κουραστεί» να της απαγγείλει κατηγορίες.