Κιβωτός του Κόσμου: Γιατί είναι συχνή η ανάκληση κατάθεσης στη σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων

Από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο 16χρονος και η μητέρα του άλλαξαν τις καταθέσεις τους σχετικά με το τεράστιο ζήτημα της Κιβωτού του Κόσμου δεν ήταν λίγα τα ΜΜΕ που επιχείρησαν να πείσουν ότι υπάρχει “ανατροπή” στην πολύκροτη υπόθεση.

Ο ίδιος ο πάτερ Αντώνιος και η πρεσβυτέρα έσπευσαν να δώσουν… συγχώρεση στο παιδί και τη μητέρα του για τα “ψέματα” που είχαν αρχικά καταθέσει ενώ είναι σαφές ότι δημιουργείται μιντιακά ένα κλίμα που λίγο απέχει από το να μιλήσει για πλήρη δικαίωση του Ελληνα ιερωμένου.

Το κυρίως ερώτημα που προκύπτει όμως είναι το εξής: Έχουν, πράγματι, έτσι τα πράγματα;

Ας καταγράψουμε εδώ τα γεγονότα και τα πορίσματα της διεθνούς βιβλιογραφίας:

Μετά τη δημοσίευση της είδησης περί ανάκλησης των αρχικών καταθέσεων, έγινε γνωστό ότι η μάνα αρνείται ότι άλλαξε την κατάθεσή της. Αλλά αυτό, προσώρας, ας το αφήσουμε. Κρατάμε όμως το ότι η ανάκληση αμφισβητείται.

Είναι σύνηθες, την αποκάλυψη της κακοποίησης του θύματος να ακολουθεί η ανάκληση; Πόσο συχνά τα παιδιά θύματα ανακαλούν την πρώτη τους κατάθεση;

Απάντηση: Οι διεθνείς έρευνες επιβεβαιώνουν ότι η ανάκληση αυτής της κατάθεσης είναι πολύ συχνή. Ηδη από τη δεκαετία του 80 έχει αποδεχθεί ότι η ανάκληση αποτελεί το τελικό στάδιο της αποκάλυψης της θυματοποίησης. Σύγχρονες έρευνες επισημαίνουν ότι το θύμα ανακαλεί για μία σειρά από λόγους. Σύμφωνα με τον ειδικό στο πεδίο στη δικανική συνέντευξης (Summit) η ανάκληση αποτελεί το πέμπτο στάδιο της δυναμικής διαδικασίας αποκάλυψης.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Το βίωμα έντονων συνασθημάτων φόβου για το τι ακολουθήσει, η εκτόξευση απειλών από το θύτη, η ανασφάλεια για τα αντίποινα, το στίγμα, η διαπόμπευση αποτελούν συνήθεις λόγους. Ιδιαίτερα αν η πρώτη κατάθεση δεν έχει παρθεί κάτω από τις συνθήκες που προβλέπουν τα διεθνή πρωτόκολλα, το στρες για το παιδί-θύμα αυξάνεται ακόμα πιο πολύ.

Είναι πολύ φυσιολογικό για ένα παιδί να μην επιθυμεί να υποστούν την οποιαδήποτε συνέπεια άτομα του στενού του οικογενειακού περιβάλλοντος. Η πίεση, δε, που δημιουργείται σε τέτοιου είδους υποθέσεις, πολλές φορές και λόγω της δημοσιότητας είναι συχνά τέτοια που τα παιδιά δεν μπορούν να την διαχειριστούν, ιδιαίτερα όταν δεν υπάρχει η απαραίτητη προστασία από τους κρατικούς φορείς.

Εν προκειμένω, στην υπόθεση του 16χρονου, συντρέχουν δύο τουλάχιστον λόγοι ανησυχίας. Η ιδιαίτερη ευαλωτότητα της οικογένειας και ο τεράστιος αντίκτυπος της υπόθεσης στην κοινή γνώμη.

Ερωτηματικά για το timing

Στο νομικό πεδίο, πριν από λίγο καιρό είχε ληφθεί η απόφαση της μη προφυλάκισης και της επιβολής περιοριστικών όρων. Μετά τη θετική εισήγηση του Εισαγγελέα αναμένεται πλέον απόφαση του δικαστικού συμβουλίου. Τέλος, στις 11 Δεκεμβρίου αρχίζει η δίκη για το κομμάτι των σωματικών τιμωριών. Αρα προκύπτουν ερωτήματα και το χρόνο της ανάκλησης των πρώτων καταθέσεων.

Εν τω μεταξύ, από τη στιγμή που η υπόθεση ήρθε στο φως της δημοσιότητας μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές το παιδί (ο 16χρονος που κατέθεσε) παραμένει στη δομή της Κιβωτού σε πόλη της Θεσσαλίας. Η νέα διοίκηση της δομής από την πλευρά της έχει στείλει στη δικαιοσύνη πολλές καταγγελίες στις οποίες οι καταγγέλλοντες είχαν μιλήσει “για πολύ έντονη πίεση”.

Απειλές στα παιδιά-θύματα αλλά και σε άλλα είχαμε καταγράψει ρεπορταζιακά και από το NEWS 24/7 χωρίς ποτέ να διαψευστούμε. Αλλωστε για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της υπόθεσης τα γεγονότα αυτά παραβίαζαν… ανοιχτές θύρες.

Συμπέρασμα: Η ανάκληση της αρχικής κατάθεσης ενός σεξουαλικά κακοποιημένου παιδιού σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία δεν το καθιστά σε καμία περίπτωση αναξιόπιστο. Αντιθέτως, ισχυροποιεί την αλήθεια των ισχυρισμών του. Ουδείς όμως γνωρίζει αν στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει πράγματι ανάκληση με ό,τι αυτό συνεπάγεται…