Η λογική της καντίνας

Η είδηση ότι αγρότης στην Ειδομένη, προσπάθησε να οργώσει το χωράφι του στο οποίο βρίσκονταν πρόσφυγες, προκαλεί οργή και έκπληξη αν κάποιος δεν ξέρει όλη την υπόθεση.

Ο αγρότης, που τη συγκεκριμένη περίοδο χάνει από την παρουσία των προσφύγων, την προηγούμενη κέρδιζε λειτουργώντας καντίνα. Επομένως, εφόσον εκμεταλλεύθηκε τους πρόσφυγες, τώρα που συμφέρει περισσότερο το όργωμα, αποφάσισε να οργώσει.

Θέλει τον πρόσφυγα, όσο κερδίζει, αλλά οργίζεται από την παρουσία του, όταν τα κέρδη περιορίζονται. Καμία έκπληξη λοιπόν.

Επειδή όμως υποτίθεται ότι ζούμε σε κράτος οργανωμένο, για να αντιμετωπίζεται και η απανθρωπιά και η δίψα για κέρδος, θα έπρεπε και σε αυτή και σε οποιαδήποτε ανάλογη περίπτωση, να υπάρχει παρέμβαση και εφαρμογή του νόμου.

Ο αγρότης λοιπόν ζητά να αποζημιωθεί, εφόσον δεν μπορεί να οργώσει το χωράφι του, λόγω της παρουσίας των προσφύγων. Βεβαίως και να αποζημιωθεί. Έχει δίκιο. Αφού όμως το κράτος επιβάλλει και τα ανάλογα πρόστιμα για την παράνομη λειτουργία της καντίνας και την αισχροκέρδεια σε βάρος απελπισμένων ανθρώπων.

Εκτός αν και το κράτος λειτουργεί με τη λογική του αγρότη. “Άστη καντίνα, πάει πέρασε. Τώρα το θέμα είναι το χωράφι” και πάμε παρακάτω.

Επειδή λοιπόν δεν μπορούμε να βασιστούμε στην καλοσυνάτη ανθρώπινη φύση, που πολλές φορές εκδηλώνεται με όργωμα ανθρώπων ή με παράνομες καντίνες, καλό είναι να βασιζόμαστε σε νόμους και κανόνες.

Και όταν λέμε νόμους και κανόνες, εννοούμε  την εφαρμογή τους και όχι απλώς την ψήφισή τους ή την επίκλησή τους.

Σε διαφορετική περίπτωση, θα εξευτελίζεται μια ολόκληρη χώρα, από οποιονδήποτε, επιδιώκει να μεγιστοποιεί το κέρδος του, με κάθε τρόπο. Ο αγρότης της ιστορίας μας είναι ένα παράδειγμα. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι σε άλλους τομείς και άλλα επαγγέλματα, που επιδιώκουν ακριβώς το ίδιο.

*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247