Ο θάνατος ενός βρέφους δεν έχει εθνικότητα. Ούτε και ο ρατσισμός

Ο θάνατος ενός βρέφους δεν έχει εθνικότητα. Ούτε και ο ρατσισμός
Γυναίκα πρόσφυγας περπατά έχοντας στην αγκαλιά της το μωρό παιδί της Eurokinissi

Η συστημική μόχλευση της ατζέντας προς τον "κακό ξένο", εξυπηρετεί ως προς τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα, η λύση των οποίων αναβάλλεται διαρκώς.

“Μικρό κοριτσάκι ήταν. Ακολουθούσε μία φαρμακευτική αγωγή. Είχαμε εντολές από τον γιατρό για το πώς θα δώσουμε το φάρμακο. Πώς να δώσουμε το υπόθετο. Την επόμενη μέρα, όταν σηκώθηκα να της δώσω γαλατάκι, την είδα νεκρή. Κατευθείαν ο άντρας μου πήρε το παιδάκι και το πήγε στο νοσοκομείο”. Το 11 μηνών βρέφος έχασε άδικα τη ζωή του, η μητέρα “κρεμάστηκε στα μανταλάκια”.

Το παιδί είχε πάει πολλές φορές στο Νοσοκομείο Παίδων, είχε νοσηλευτεί ξανά και έπαιρνε θεραπεία, μέχρι που η μητέρα ανακάλυψε το πρωί της Κυριακής πως το παιδί της δεν ανέπνεε πλέον και οι γονείς το μετέφεραν εσπευσμένα στο Παίδων, όπου δυστυχώς διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Οι Σύροι γονείς του 11 μηνών βρέφους βρέθηκαν για πολλές ώρες στη ΓΑΔΑ δίνοντας κατάθεση και αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι αφού υπήρξε ανατροπή στο αρχικό πόρισμα. Η επιστημονική έκθεση των ιατροδικαστών που εστάλη στον εισαγγελέα εξ αρχής δεν έκανε αναφορά σε σεξουαλική κακοποίηση, παρά μόνο σε κακοποίηση. Οι δε γιατροί ανέφεραν ότι οι αλλοιώσεις που παρατηρούνταν μπορεί να προέρχονται από την πάθηση από την οποία έπασχε το βρέφος.

Αναλυτικότερα, οι ιατροδικαστές, μετά την εξέταση που έκαναν στη σορό του βρέφους, ανέφεραν ότι το παιδί φέρει σημάδια κακοποίησης που “παραπέμπουν σε σεξουαλική κακοποίηση παρά φύσιν”.

Η αλήθεια είναι πως εν προκειμένω η αστυνομία ήταν ιδιαιτέρως προσεκτική στις τοποθετήσεις της μετά την ενημέρωση από τον ιατροδικαστή Σωτήρη Μπουζιάνη, ο οποίος μάλιστα από τη δική του μεριά πρόλαβε και έκανε δηλώσεις και στα media όντας λαλίστατος για την υπόθεση, και εκφράζοντας παραδειγματική σιγουριά ως προς το ενδεχόμενο κακοποίησης (χωρίς ωστόσο να μιλά για “σεξουαλική κακοποίηση).

Την ίδια ώρα, η όλη προανάκριση έγινε υπό την εποπτεία εισαγγελέα ο οποίος είχε στα χέρια του όλο το προανακριτικό υλικό. Εν τέλει, η ταλαιπωρία των ανθρώπων που έχασαν το παιδί τους τελείωσε μετά την εξέταση της επίσημης έκθεσης νεκροτομής, η οποία υποβλήθηκε γραπτώς το μεσημέρι της Τρίτης, στο Τμήμα Ανηλίκων της Ασφάλειας Αττικής.

Οι γονείς που συνεργάστηκαν εξ αρχής είδαν την πόρτα της εξόδου από τη ΓΑΔΑ, ωστόσο για ακόμη μια φορά η ζημιά έγινε. Τα γνωστά ακροδεξιά media πρόλαβαν να γράψουν για τους “κακούς μετανάστες”, αγαπημένο τους θέμα άλλωστε, διασύροντας ανθρώπους που θρηνούσαν, κυνηγώντας νέες “μάγισσες”.

Ο εμποτισμένος ρατσισμός ψάχνει ευκαιρία να εκφραστεί. Η αλήθεια όμως είναι πως ο θάνατος ενός βρέφους από γονική αμέλεια δεν έχει εθνικότητα και το τελευταίο διάστημα έχουμε δει πλείστα παραδείγματα “ελληνικής υφής”. Εν προκειμένω, δε μιλάμε καν για αμέλεια ή για κακοποίηση, αλλά αυτό -δυστυχώς- μικρή σημασία έχει.

Ενώ τα media διολισθαίνουν σε συνεχόμενες ιδεοληπτικές παρεκκλίσεις από το τι θα έπρεπε να θεωρείται “τήρηση δεοντολογίας”, ο εκάστοτε ιατροδικαστής θα έπρεπε να είναι πιο φειδωλός – προσεκτικός στις δηλώσεις του. Οι δημόσιες τοποθετήσεις δυναμιτίζουν τη δημόσια σφαίρα και δημιουργούν κλίμα.

Δυστυχώς, ο δημοσιογραφικός λόγος διέπεται ακόμη και σήμερα από ρατσιστική προδιάθεση σε αρκετές περιπτώσεις, χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογες κυρώσεις από την ΕΣΗΕΑ. Οι εσκεμμένες αναρτήσεις αποσκοπούν στο να προσεταιρισθούν το κοινό εκείνο που “διψά” για αίμα και την ίδια ώρα ψάχνει για έναν “αόρατο εχθρό”.

Τρομολαγνεία για τους νοικοκυραίους μαριναρισμένη με εθνικιστικές κορώνες και θεωρίες συνωμοσίας δηλαδή.

Τα δελτία ειδήσεων “λατρεύουν” κάτι τέτοια. Η συστημική μόχλευση της ατζέντας προς τον “κακό ξένο”, εξυπηρετεί ως προς τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης από τα πραγματικά προβλήματα, η λύση των οποίων αναβάλλεται διαρκώς.

Ο πολιτικός λόγος κρύβεται πίσω από την εκμετάλλευση των ελεγχόμενων από την εξουσία media, και η ιστορία καταλήγει σε ακόμη μεγαλύτερη απαξίωση των ΜΜΕ στη χώρα. Στο τέλος της ημέρας αυτό μένει όταν “κάθεται” η σκόνη.

Στην αρχή τα αντίπαλα στρατόπεδα ζωηρεύουν, οι εθνικιστές αλαλάζουν, οι ακραίοι ακούγονται, αλλά στο τέλος, όταν η αλήθεια αποκατασταθεί, οι πληγές της αξιοπιστίας είναι διάτριτες.

Τα πραγματικά θύματα των ρατσιστικών διαπομπεύσεων όμως δεν είναι τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που διαπομπεύονται, επώνυμοι και ανώνυμοι. Οι τρομολάγνοι θα περιμένουν την επόμενη αφορμή, οι σκοταδιστές θα φυλάξουν τις πέτρες τους για τον επόμενο λιθοβολισμό και οι νοικοκυραίοι θα αλλάξουν κανάλι μέχρι να εντοπίσουν κάποιο άλλο μαύρο πρόβατο.

Και στο μεσοδιάστημα η κοινωνία μας θα ψάχνει να δει τον πάτο του βαρελιού. Δύσκολα όμως θα τον εντοπίσει. Πάντα υπάρχει και πιο χαμηλά, ειδικά όταν δεν επιβάλλονται οι προβλεπόμενες κυρώσεις.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα