Γιατί ο Μητσοτάκης φτιάχνει τον δικό του “εκσυγχρονισμό”

Τον όρο “εκσυγχρονισμός” χρησιμοποίησε συνολικά οκτώ φορές στη χθεσινή του ομιλία κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης στη Βουλή ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά, καθώς και προεκλογικά μιλούσε για το “δημιουργικό εκσυγχρονισμό”, κάθε φορά που έκανε άνοιγμα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Στις προεκλογικές του ομιλίες όμως ο όρος “εκσυγχρονισμός” ήταν μία υποσημείωση, ενώ στην πρώτη του κοινοβουλευτική ομιλία μετά τη διπλή εκλογική νίκη, ήταν ο κεντρικός άξονας.

Πρόκειται φυσικά για έναν όρο ο οποίος έχει ταυτιστεί με τον Κώστα Σημίτη, τον οποίο μάλιστα ο πρωθυπουργός και πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας μνημόνευσε, μαζί με τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά και τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο κ. Μητσοτάκης θέλησε έτσι να εμφανίσει εαυτόν ως τον πρωθυπουργό που παίρνει μία αόραατη σκυτάλη από τους συγκεκριμένους πολιτικούς και να διεκδικήσει για τη “δική του νέα ΝΔ” το χώρο από την κεντροδεξιά έως και τις παρυφές της κεντροαριστεράς.

Σημειωτέον πάντως ότι ο πρωθυπουργός, αφού αναφέρθηκε πρώτα στον “αστικό εκσυγχρονισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου”, έκανε λόγο για “ανορθωτικό εκσυγχρονισμό των δεκαετιών του ’50 και του ’60”, υποβαθμίζοντας τις μετεμφυλιακές διώξεις σε μία αναφορά στις “ατέλειες της Δημοκρατίας μας εκείνη την εποχή”. Ενώ χρέωσε τον “πολιτικό εκσυγχρονισμό της μεταπολίτευσης”, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή αλλά και στον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, αναγνωρίζοντας την εθνική συμφιλίωση, την ίδρυση του ΕΣΥ (το οποίο πάντως ο ίδιος κατηγορείται τώρα ότι θέλει να “ξηλώσει”), την ένταξη στην ΟΝΕ.

“Έχοντας, λοιπόν, αυτή την βαριά παράδοση η γενιά μας καλείται να δώσει περιεχόμενο στο δικό της εθνικό στόχο, θα τον ονόμαζα ένα «Πολυδιάστατο Εκσυγχρονισμό» και με αυτόν τον όρο εννοώ τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει η χώρα μας, να αντιμετωπίσει πολλές παθογένειες σε πολλά μέτωπα”, δήλωσε στη συνέχεια ο κ. Μητσοτάκης. Έκανε επίσης λόγο για “έναν δυναμικό εκσυγχρονισμό της ευρωπαϊκής μας πατρίδας”. Αλλά και για “ένα μεγάλο εκσυγχρονιστικό άλμα” και για “πολυδύναμο εκσυγχρονισμό”.

Ο πρωθυπουργός δεν επανέλαβε μεν την πρόθεση του να ανοίξει τη συζήτηση για το γάμο ομόφυλων ζευγαριών, όπως προανήγγειλε στο Bloomberg, αλλά δήλωσε ότι: “Δεν υπάρχει εκσυγχρονισμός ο οποίος να μην είναι συμπεριληπτικός” και διαβεβαίωσε ότι θα εφαρμόσει σχέδια για τα άτομα με αναπηρία, για την ισότητα των φύλων, για το παιδί, καθώς και για την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα.

Στόχος ο πλήρης διεμβολισμός του ΠΑΣΟΚ

Το τι σημαίνει ο κατά Μητσοτάκη “εκσυγχρονισμός” στην οικονομία, το δημόσιο, την υγεία και την παιδεία, είναι βεβαίως σαφές, με τον πρωθυπουργό να δηλώνει μεταξύ άλλων την πίστη του σε μία ανοιχτή οικονομία. Ο κ. Μητσοτάκης επίσης πέταξε το μπαλάκι στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ.

Εξέφρασε ειδικότερα την προσδοκία αυτή τη φορά το ΠΑΣΟΚ να συμφωνήσει στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Προανήγγειλε ότι η διαδικασία θα ξεκινήσει το 2025 και έθεσε ως στόχο να βρεθούν στην πρώτη κοινοβουλευτική της φάση 180 ψήφοι, ώστε η επόμενη Βουλή να το αλλάξει με 150. Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα δήλωσε ότι ούτως ή άλλως θα αξιοποιήσει το άρθρο 28 του Συντάγματος, ώστε να υπάρξει αναγνώριση ξένων πανεπιστημίων που θα ανοίξουν παραρτήματα στην Ελλάδα και να ανοίξει ο δρόμος για την αναθεώρηση του άρθρου 16.

Με τον τρόπο αυτό ο πρωθυπουργός θέλει – πέραν του πρακτικού στόχου ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ – να πιέσει το ΠΑΣΟΚ και άλλο, απευθυνόμενος σε ένα κεντρώο κοινό που ούτως ή άλλως μικρή σχέση έχει πια με το… παλιό ΠΑΣΟΚ το ορθόδοξο. Άλλωστε φαίνεται πως μετά την επ- άνοδο της ακροδεξιάς στη Βουλή και την ύπαρξη πλέον τριών κομμάτων εκ δεξιών της ΝΔ με ακραίες θέσεις, αλλά και με το ΣΥΡΙΖΑ σε ομφαλοσκόπηση μετά την ήττα και το ΠΑΣΟΚ να διεκδικεί ακόμη την ηγεμονία στο χώρο της κεντροαριστεράς, ο κ. Μητσοτάκης κάνει μία συγκεκριμένη πολιτική επιλογή με το βλέμμα στο μέλλον.

Η Γαλλία ήταν εξάλλου η χώρα που ήρθε στο μυαλό πολλών μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της 25ης Ιουνίου: Ένα φιλελεύθερο (ή νεοφιλελεύθερο κατά τους επικριτές) κεντροδεξιό κόμμα, κατακερματισμένη κεντρο- αριστερά και ισχυρή ακροδεξιά. Σε αυτό το σενάριο ο κ. Μητσοτάκης θέλει να πιάσει το χώρο του (συντηρητικού και όχι αριστερού) κέντρου, χωρίς βέβαια να παραλείψει να “χαϊδέψει” και την παραδοσιακή δεξιά, κυρίως με επιχείρημα το μεταναστευτικό.

Σημειωτέον δε ότι ο κ. Μητσοτάκης φαίνεται να νιώθει αρκετά ισχυρός πλέον ώστε να δοκιμάσει να ανοίξει διάλογο με την Τουρκία, φιλοδοξώντας ακόμη και να λύσει το θέμα της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις