Η Βιολέτα Ίκαρη νιώθει ευλογημένη που συνυπάρχει στη σκηνή με τους “ήρωές” της

Έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στο μουσικό τοπίο του σήμερα και διαθέτει μία από τις πιο χαρακτηριστικές γυναικείες φωνές της εγχώριας σκηνής. Χροιά αναγνωριστική, που αν την ακούσεις μία φορά σου μένει για πάντα, με βάθος, γρέζι και γυρίσματα που δύσκολα “πιάνει” κανείς. Παράλληλα, τα σπινθηροβόλα γαλάζια μάτια της και τα κυματιστά ξανθά μαλλιά της, ολοκληρώνουν την ονειρική της εμφάνιση και ταξιδεύουν τον ακροατή ακόμη πιο μακριά.

Ο λόγος για τη Βιολέτα Ίκαρη, μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες της νέας γενιάς, που χαράζει το δικό της μονοπάτι στο ελληνικό τραγούδι. Γεννήθηκε στην Ικαρία και ξεκίνησε το τραγούδι από μικρή ηλικία στα παραδοσιακά πανηγύρια του νησιού, ενώ τα τελευταία χρόνια έχει συνεργαστεί με σπουδαίους και μεγάλους καλλιτέχνες όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Γιάννης Μηλιώκας και άλλοι.

Μετά από σχεδόν ένα χρόνο παύσης των πολιτιστικών δρωμένων, η Βιολέτα Ίκαρη επιστρέφει στη σκηνή γεμάτη όρεξη και επιθυμία να τραγουδήσει. Αυτή την περίοδο συμμετέχει στην πρωτότυπη μουσικοθεατρική παράσταση «Πώς να σωπάσω» που θα παρουσιαστεί στις 24 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων μαζί με τον Χρήστο Θηβαίο, Ανδριάνα Μπάμπαλη και Κώστα Τριανταφυλλίδη και με αφηγητή τον Κώστα Καζάκο, όπου θα υπάρχει ζωντανή μουσική επί σκηνής, με θέμα την μετανάστευση.

Με αφορμή αυτά που πέρασαν και αυτά που έρχονται, η Βιολέτα Ίκαρη μιλά στο NEWS 24/7 για το νησί της, την πορεία της στον χώρο της μουσικής, τις συνεργασίες της, την περίοδο της καραντίνας, τους φόβους της και τα όνειρά της.

Ξεκινώντας από το νησιώτικο επώνυμό σου και καθώς γνωρίζουμε ότι πρόκειται για καλλιτεχνικό ψευδώνυμο, μπορείς να μοιραστείς μαζί μας την ιστορία του; Πότε και πώς επέλεξες να το αλλάξεις; Αποτελεί δική σου έμπνευση;

Ούτε που θυμάμαι πότε αποφάσισα να αλλάξω το επώνυμο μου. Ήταν δική μου απόφαση, αλλά ήμουν αρκετά μικρή. Νομίζω ότι είναι πιο εύηχο από το Κουτούφαρη (χαχα) και είναι ξεκάθαρα δήλωση καταγωγής. Καμαρώνω για το νησί μου και τις ομορφιές του.

Ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τα ικαριώτικα πανηγύρια να ξεχωρίζουν, είναι ότι πάντα τα χρήματα που μαζεύονται, πηγαίνουν σε καλή μεριά

Κατάγεσαι από την Ικαρία, ένα από τα πιο όμορφα νησιά της Ελλάδας με ιστορία στα πανηγύρια. Φαντάζομαι θα έχετε έντονες αναμνήσεις από τα γλέντια εκεί. Τι θυμάστε και τι, τελικά, τι κάνει τόσο ιδιαίτερα τα ικαριώτικα πανηγύρια;

Από πού να αρχίσω. Για αρκετά χρόνια τραγούδαγα στα Ικαριώτικα πανηγύρια που ως γνωστόν διαρκούν πάρα πολλές ώρες. Πολλές φορές φεύγαμε αγνώριστοι από τη σκόνη που σήκωναν όσοι χόρευαν χτυπώντας τα πόδια τους στο χώμα. Πολλά είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν τα πανηγύρια μας να ξεχωρίζουν, ένα από αυτά είναι ότι πάντα τα χρήματα που μαζεύονται, πηγαίνουν σε καλή μεριά, αφού από αυτά φτιάχνουμε τους δρόμους μας ή συμβάλλουμε στην ενίσχυση των σχολείων μας με διάφορα απαραίτητα. Πολλές φορές δίνονται χρήματα για την οικονομική υποστήριξη κάποιου συντοπίτη μας που μπορεί να βρίσκεται σε ανάγκη. Ξεκινώντας λοιπόν για το πανηγύρι, έχεις ήδη το αίσθημα της ομόνοιας και το γλέντι παίρνει άλλες διαστάσεις. Είναι γλέντι από όλους για όλους! Και χωρίς να το καταλάβεις βρίσκεσαι στην ουσία του «μαζί».

Ποια τα μουσικά σας ερεθίσματα από τα χρόνια εκεί; Πώς διαμόρφωσαν την καλλιτεχνική σας ταυτότητα σήμερα;

Στα πανηγύρια μας θα ακούσεις ρεμπέτικο, παλιό λαϊκό, σμυρνέϊκο, νησιώτικο τραγούδι αλλά και βαλς και ταγκό και φοξ ανγκλέ, οπότε όλα αυτά τα είδη μουσικής πότισαν μέσα μου και είχα το χρόνο για να μου γίνουν βίωμα και να τα αγαπήσω. Το μόνο είδος μουσικής που μου έλειπε ήταν η ροκ, αλλά από μικρή, παράλληλα με τα πανηγύρια, τραγούδαγα και σε διάφορες ροκ μπάντες. Παράδοξο αλλά αληθινό. Όλα αυτά ήταν πολύ χρήσιμα για την εξέλιξή μου και η ταυτότητά μου έχει πινελιές από όλα αυτά.

Ομολογώ πως σας θυμάμαι πριν από αρκετά χρόνια σε μια συναυλία με το ροκ συγκρότημα «Έρωτες Πολεμιστές» στο KooKoo στην Αθήνα.

Αγαπώ τη ροκ! Και υπήρξα τραγουδίστρια σε αρκετές ροκ μπάντες, αλλά δε μπορώ να πω ότι είμαι ροκ τραγουδίστρια αφού οι καταβολές μου από τα πανηγύρια φαίνονται στο τραγούδισμά μου και η ροκ έχει απαιτήσεις που δε μπόρεσα να καλύψω στο 100%. Σε όλες τις μπάντες που ήμουν θυμάμαι να μου ζητάνε να τραγουδάω με τρόπο που δε με κάλυπτε οπότε σταμάτησα την «καθαρή» ροκ και υποστήριξα αυτό που είμαι.

Στα 18 σας φύγατε από το νησί και ήρθατε στην Αθήνα. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική στην πρωτεύουσα και πώς προέκυψε ο πρώτος προσωπικός δίσκος σας, αλλά και οι μεγάλες συνεργασίες με κορυφαία ονόματα του ελληνικού πενταγράμμου;

Από το νησί μου έφυγα για να μάθω την τέχνη της κομμώτριας. Τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα αφού τις καθημερινές, έπρεπε να πηγαίνω στη σχολή και παράλληλα να δουλεύω ως μαθητευόμενη κομμώτρια ενώ τα Σαββατοκύριακα τραγούδαγα σε διάφορα κουτούκια και μουσικές σκηνές. Ενδιάμεσα έβαζα σφήνες μαθήματα φωνητικής και βυζαντινής μουσικής που απαιτούσαν προσήλωση και μελέτη. Κάποια στιγμή λοιπόν έτυχε να με ακούσει ο μάνατζερ του αγαπημένου μου Γιάννη Μηλιώκα και μου πρότεινε μια συνεργασία με τον Γιάννη. Μάλιστα μου έδωσε και ένα υπέροχο τραγούδι που υπάρχει στο δίσκο μου με τίτλο «Με ένα χρώμα». Η μία συνεργασία έφερνε την άλλη και το ένα τραγούδι έφερνε το άλλο ώσπου συμπληρώθηκε ο δίσκος.

Το τραγούδι «Έλα και ράγισε τον κόσμο μου» έγινε μεγάλη επιτυχία, αλλά και το σήμα – κατατεθέν σας. Εγκλωβίζει έναν νέο καλλιτέχνη η σύνδεσή του με ένα τραγούδι-επιτυχία ή ίσα ίσα τον βοηθάει να βγει στο προσκήνιο, να ξεχωρίσει και επομένως να έχει κι άλλες ευκαιρίες;

Η επιτυχία είναι κάθε άλλο εκτός από εγκλωβισμός. Δεν έχει να κάνει με τα views και την αναγνωρισιμότητα, για μένα επιτυχία είναι όταν τα τραγούδια που υποστηρίζεις, λειτουργούν ψυχοθεραπευτικά για τους δέκτες τους. Επίσης τις ευκαιρίες τις δημιουργούμε, δεν τις περιμένουμε. Οι πορείες όλων μας έχουν να κάνουν με τις ενέργειές μας και την αλληλεπίδραση αυτών.

Φαντάζομαι ότι αγαπάτε όλα τα τραγούδια του δίσκου σας, ωστόσο, ξεχωρίζετε κάποια συγκεκριμένα για λόγους που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

Όλα τα τραγούδια του δίσκου έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, κάθε ένα ξεχωρίζει για διαφορετικό λόγο και επειδή άνοιξες μεγάλη κουβέντα θα πρέπει κάποια στιγμή να μου κάνεις μία συνέντευξη που θα μιλάω για το κάθε ένα τραγούδι ξεχωριστά (χαχα).

Έχετε συνεργαστεί με πολλούς καταξιωμένους καλλιτέχνες, όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Διονύσης Σαββόπουλος. Πώς είναι να μοιράζεσαι τη σκηνή ή το στούντιο με τόσο μεγάλα ονόματα της ελληνικής σκηνής; Πώς βιώνετε τη μεταξύ σας σύμπραξη;

Με παίρνω απ’ το χέρι και μου λέω: «Έλα πάμε…δεν είναι τίποτα, μπορείς!» και νιώθω τόσο ευλογημένη που συνυπάρχω με τους “ήρωες” μου. Το άγχος του πρώτου καιρού πέρασε, τώρα το απολαμβάνω. Άλλωστε, όλοι τους, μου έχουν φερθεί με τον καλύτερο τρόπο κι αν κάποτε τους αγαπούσα μία φορά, τώρα τους αγαπώ δέκα.

Έχετε δηλώσει ανοιχτά ότι προέρχεστε από οικογένεια του ΚΚΕ και έχετε τοποθετήσει, επίσης, ανοιχτά τον εαυτό σας στην αριστερά. Σας φόβισε καθόλου το να μιλήσετε για τα πολιτικά σας πιστεύω; Σκεφτήκατε πώς ίσως να στιγματιστείτε;

Το μόνο πράγμα που φοβάμαι είναι ο φόβος. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που θα πρέπει να κρύψω αυτό που είμαι. Δέχομαι οτιδήποτε δεν προσβάλλει τα ανθρώπινα δικαιώματα, ζω ειρηνικά, ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο και όσο μπορώ προσπαθώ να συμβάλλω σε αυτό το όνειρο. Αυτό πώς μπορεί να με στιγματίσει;

Πιστεύω πως αυτά που έχουμε να δούμε το επόμενο διάστημα από την τέχνη μας θα είναι μεγαλειώδη και θα υπερνικήσουν κάθε αρνητικά φορτισμένη συμπεριφορά

Εδώ και ένα χρόνο έχει μπει παύση στις πολιτιστικές εκδηλώσεις λόγω της πανδημίας, με τις συνέπειες να είναι ιδιαίτερα δυσμενείς στους καλλιτέχνες. Μάλιστα, είδαμε πως δεν υπήρξε καμία στήριξη από την κυβέρνηση και το υπουργείο Πολιτισμού προς τον κλάδο. Απεναντίας, αισθανθήκαμε πως υπήρξε μια υποτίμηση του επαγγέλματος. Πώς βιώνετε εσείς αυτή την περίοδο, αλλά και την στάση της πολιτείας προς τους καλλιτέχνες;

Στην αρχή έβλεπα αυτή την αντιμετώπιση και με κυρίευε ο θυμός και η απογοήτευση. Μετά γύρισα και είδα την άλλη πλευρά, την πλευρά των ανθρώπων που στέκονται στον συνάνθρωπο και γέμισα ελπίδα. Η δύναμη είναι στα δικά μας χέρια. Ο θυμός και η απογοήτευση είναι κακοί σύμβουλοι. Ύστερα, η τέχνη αυτό τον καιρό μπορεί να υποτιμάται από την κυβέρνηση αλλά ξέρει να δυναμώνει κάτω από αντίξοες συνθήκες και επειδή είμαι πλέον σε ανοιχτή σύνδεση με πολλούς συναδέλφους μου, πιστεύω πως αυτά που έχουμε να δούμε το επόμενο διάστημα από την τέχνη μας θα είναι μεγαλειώδη και θα υπερνικήσουν κάθε αρνητικά φορτισμένη συμπεριφορά. Άλλωστε η δύναμη αποκτάται μετά από ταλαιπωρία. Έχω πίστη.

Πιστεύετε ότι θα καταφέρετε το ερχόμενο καλοκαίρι να πραγματοποιήσετε συναυλίες; Τι έχει κανονίσει μέχρι τώρα; Σας έλειψε η σκηνή;

Η σκηνή μου έλειψε αφόρητα και όπως (προς το παρόν) δείχνουν τα πράγματα, θα γίνουν συναυλίες. Ετοιμάζω πράγματα. Για αρχή, θα συμμετέχω σε μία μουσικοθεατρική παράσταση με θέμα τη μετανάστευση η οποία βασίζεται σε ιδέα και σε κείμενα της Τζένης Κόλλια και θα φέρει τον τίτλο «Πώς να σωπάσω» με αφηγητή τον μοναδικό Κώστα Καζάκο και συνταξιδιώτες τους: Χρήστο Θηβαίο, Ανδριάνα Μπάμπαλη και Κώστα Τριανταφυλλίδη, που θα πραγματοποιηθεί στις 24 Ιουνίου στο Θέατρο Βράχων. Πρόκειται για μια ματιά στην “οδύσσεια” των ξεριζωμών μέσα από ανάλογα κλασικά ελληνικά τραγούδια και εμβόλιμα κείμενα. Παράλληλα θα κάνω και δικές μου συναυλίες.

Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την Walnut Entertainment το νέο σας τραγούδι με τον Νίκο Ξύδη, που φέρει τον τίτλο «Ανάσα». Ένα πολύ συναισθηματικό κομμάτι, το οποίο ερμηνεύετε μαζί. Πείτε μου λίγα λόγια για το τραγούδι.

Είναι ο δεύτερος προπομπός ενός δίσκου που ετοιμάζω με τραγούδια του Νίκου Ξύδη. Το τραγούδι μας παρακινεί να γίνουμε η καινούργια μέρα που ονειρευόμαστε ενώ τονίζει τη μοναξιά που βιώνουμε ως σήμα κινδύνου.

Το, επίσης, πρόσφατο τραγούδι σας «Φωτογραφία» είναι σε στίχους και μουσική του Νίκου Ξύδη και προσωπικά θεωρώ πως έχετε ταιριάξει πολύ όμορφα. Πώς έγινε η γνωριμία σας και πώς είναι η συνεργασία σας;

Με το Νίκο γνωριστήκαμε όταν συνεργαστήκαμε στην παράσταση της Ελένης Βιτάλη «Η βεγγέρα της Ελένης», όπου ήταν μαέστρος της μπάντας ΤΖΟΥΜ. Εκεί καταλάβαμε ότι ταιριάζουμε καλλιτεχνικά και αποφασίσαμε να συνεργαστούμε και δισκογραφικά. Την αρχή έκανε ο Νίκος όταν μου πρότεινε να ακούσω κάποια τραγούδια του μήπως μου άρεσε κάποιο. Οταν μου έπαιξε στην κιθάρα του τα πρώτα είκοσι από τα σαράντα τραγούδια που μου πρότεινε στο σύνολο, ήδη δεν ήξερα ποια τραγούδια να πρωτοδιαλέξω για να κάνουμε παρέα έναν ολόκληρο δίσκο. Τη δημιουργία αυτού του δίσκου τη βιώνουμε σαν εκδρομή, είμαστε απόλυτα δοσμένοι σε αυτό και πολύ χαρούμενοι που ενώνουμε τις δυνάμεις μας. Έχουμε γίνει οι καλύτεροι φίλοι και ανυπομονούμε να έρθει η στιγμή που θα ανέβουμε παρέα στη σκηνή για να μοιραστούμε με τον κόσμο όλα όσα ετοιμάζουμε.

Και τα δύο τραγούδια θα περιλαμβάνονται στον δεύτερο δίσκο σας που θα ονομάζεται «Πορτοκάλι». Τι μπορείτε να μας πείτε για το νέο άλμπουμ; Σε τι φάση βρίσκεται; Τι θα περιέχει και πότε να το περιμένουμε;

Ο δίσκος είναι σχεδόν έτοιμος, αποτελείται από έντεκα τραγούδια με την υπογραφή του Νίκου ως δημιουργός αλλά και ως ενορχηστρωτής, ηχολήπτης και παραγωγός. Στιχουργικά έχει λαϊκό αίσθημα, μελωδικά έχει κάτι από αγγλικό ρομαντισμό και ηχητικά σμίγει με δικό του μοναδικό τρόπο παραδοσιακούς, ροκ και λαϊκούς ήχους. Ακόμα δεν γνωρίζω ακριβώς πότε θα κυκλοφορήσει, πιστεύω όμως πολύ σύντομα.

Τι άλλο αγαπά η Βιολέτα Ίκαρη πέρα από το τραγούδι και τη μουσική;

Τη ζωγραφική και τα ταξίδια.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις