ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ 1000 ΛΕΞΕΙΣ. Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΩΡΕΣΗΣ
Η φωτογραφική ιστορία πίσω από έναν απαγχονισμό στον Ιράν που έσωσε την ζωή δεκάδων μελλοθάνατων
Σε αντίθεση με άλλες ιστορίες που έχουμε παρουσιάσει από αυτή την στήλη μία φωτογραφία δεν είναι αρκετή για να περιγράψει την εκτέλεση δια απαγχονισμού που συνεχίζεται ακόμη σε Ιράν και Ιρακ σε εφαρμογή του ισλαμικού νόμου, και ούτε φυσικά η δύναμη της συγχώρεσης από την μητέρα του θύματος. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Πρώτες πρωινές ώρες της 15ης Απριλίου του 2014. Σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο όσοι έχουν καταδικαστεί σε θάνατο δια απαγχονισμού πρέπει να θανατώνονται πριν ξημερώσει. Τον ρόλο του εκτελεστή αναλαμβάνει η οικογένεια του θύματος η οποία καλείται να σπρώξει την καρέκλα κάτω από τα πόδια του καταδικασθέντος.
Isna (από όπου και οι φωτογραφίες) ότι ο γιος του περπατούσε με τους φίλους του στο παζάρι της πόλης όταν ο Μπαλάλ του επιτέθηκε. Στην συνέχεια ο γιός του αντέδρασε και τον κλώτσησε και στην συνέχεια ο θύτης έβγαλε ένα κουζινομάχαιρο από την κάλτσα του και τον δολοφόνησε. Σύμφωνα με όσα ανέφερε ο πατέρας του θύματος δεν πιστεύε ότι ο Μπαλάλ είχε πρόθεση καθώς όπως ανέφερε ήταν μόλις 13 χρονών και δεν ήξερε να χειριστεί μαχαίρι. “Ήταν απλώς αφελής”.
Δεν ήταν όμως η ψύχραιμη ματιά του κ. Χοζεϊνζαντέχ που έσωσε την τελευταία στιγμή τον Μπαλάλ. Ήταν το όνειρο που είδε η σύζυγος του τρεις ημέρες νωρίτερα πριν την διαδικασία του απαγχονισμού. Σε αυτό ο γιος της από τους ουρανούς της έλεγε ότι είναι καλά και να δώσει συγχώρεση.
Το Ιραν είναι η δεύτερη χώρα στον κόσμο μετά την Κίνα σε εκτελέσεις. Σύμφωνα με στοιχεία της Διεθνούς Αμνηστίας κάθε ημέρα εκτελούνται 2 άτομα στο Ιράν ενώ μέχρι εκείνο πρωινό της 15ης Απριλίου είχαν χάσει με αυτό τον τρόπο 199 άτομα από την αρχή του χρόνου. Επίσης η Διεθνής Αμνηστία κατηγορεί την εξουσία στο Ιράν ότι μετατρέψει τους απαγχονισμούς σε δημόσιο θέαμα το οποίο επιτρέπεται να παρακολουθούν ακόμη και μικρά παιδιά.
Το φωτορεπορτάζ του Αράς Χαμούσι απέσπασε πριν από λίγες ημέρες το τρίτο βραβείο στην κατηγορία του στα World Press Photo Awards ήταν όμως κατά γενική ομολογία από τις δυνατές φωτογραφικές ιστορίες μίας πολύ έντονης σε εικόνες χρονιάς.