Η πολιτική δεν έχει “ισοπαλίες” ή πώς στον ΣΥΡΙΖΑ πνίγονται σε μια κουταλιά νερό…

Ποιος «νίκησε» στη Θεσσαλονίκη, ο Μητσοτάκης ή ο Τσίπρας; Εξαρτάται από το τι είσαι, ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Οι νεοδημοκράτες θεωρούν ότι «έσκισε ο Μητσοτάκης», οι ΣΥΡΙΖΑίοι ότι «τα πήρε όλα ο Τσίπρας». Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου αποτέλεσε εξαίρεση, αφού σε άρθρο του αποφάνθηκε ότι είχαμε «ισοπαλία». Και, για να το απαλύνει λίγο, πρόσθεσε: «Ισοπαλία εκτός έδρας», με την έννοια ότι ο Τσίπρας «παίζει» σε εχθρικό περιβάλλον, επικοινωνιακό και μιντιακό.

Ποιος είδε τον Πολάκη και δεν τον φοβήθηκε. Δια του facebook καταχέριασε τον ευρωβουλευτή και του συνέστησε «να βάλει γυαλιά». Για τον Πολάκη, το λες και ήπιο. Φαίνεται ότι το εμβόλιο τον έχει ηρεμήσει. Όμως, φαίνεται ότι η «ισοπαλία» τσίγκλησε κι άλλα στελέχη( Παπαδημούλης, Τζανακόπουλος), που αποδοκίμασαν τον Κούλογου. Κι εκείνος επικαλέστηκε το δικαίωμα που έχει (και) ως δημοσιογράφος να γράφει αυτό που πιστεύει και μάλιστα-είπε- το έχει «εγκρίνει» αυτό ο πρόεδρος του κόμματος.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολλά και τίποτα. Δείχνουν, όμως, κάτι. Ότι στον κομματικό μικρόκοσμο-εν προκειμένω του ΣΥΡΙΖΑ- πνίγονται σε μια κουταλιά νερό. Δεν θα πνίγονταν, αν μπορούσαν να καταλάβουν τα εξής:

1.Στην ΔΕΘ δεν «θριάμβευσε» ο Τσίπρας ούτε «πάτωσε» ο Μητσοτάκης. Διότι απλούστατα είναι διαφορετικοί οι ρόλοι τους. Ούτε ήταν ένας αγώνας μια κι έξω, οπότε θα χρειαζόταν να απαντήσουμε, σαν παίκτες του ΠΡΟΠΟ, «ένα ή χι ή δύο»(1Χ2).

2. Ο Τσίπρας, όπως και ο Μητσοτάκης, είχε «υπέρ» και «κατά» στην παρουσία του. Αλλά, ειδικά για ένα κόμμα της αντιπολίτευσης, σε τέτοιες συνθήκες αυτό που μετράει είναι αν ο αρχηγός του κατάφερε να δυσκολέψει τον αντίπαλο και να του προκαλέσει φθορά.

3. Σε μη εκλογικές συνθήκες, τέτοιες ομιλίες και συνεντεύξεις δεν αποτιμώνται με όρους «θριάμβου» ή «πανωλεθρίας». Αλλά στην πολιτική δεν υπάρχουν «ισοπαλίες». Κάποιος κερδίζει και κάποιος χάνει, λίγο ή περισσότερο. Το ζητούμενο, όμως, για ένα κόμμα της αντιπολίτευσης είναι να προσθέτει λιθαράκια ή μεγάλες πέτρες σ’ αυτό που επιδιώκει να οικοδομήσει στο δρόμο προς τις κάλπες. Και αυτό είναι το να αφαιρεί σιγά- σιγά ζωτικό χώρο από τον αντίπαλο. Το κατάφερε αυτό ο Τσίπρας;

4.Η απάντηση στο ερώτημα αυτό εμπεριέχει δύο σκέλη. Πρώτον, ποιος είναι αυτός ο «ζωτικός χώρος». Και δεύτερον, αν κατάφερε να εισχωρήσει σ’ αυτόν ο Τσίπρας. Ο «ζωτικός χώρος» της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι εκείνα τα στρώματα των ψηφοφόρων- πέραν των σταθερών της παραδοσιακής Δεξιάς-που την οδήγησαν στο 40% και στην αυτοδυναμία το 2019. Αυτά προέρχονται και από τον λεγόμενο κεντρώο χώρο, αλλά και από τον αντίστοιχο της άκρας δεξιάς.

5.Και οι δύο αυτοί χώροι έχουν λόγους να είναι σήμερα δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Οι «κεντρώοι» βλέποντας ακροδεξιούς να κανοναρχούν πλέον στον πολιτικό της λόγο. Και οι ακροδεξιοί για άλλους λόγους («εξαπάτησή» τους στο «μακεδονικό» κ.α). Ειδικά για τους πρώτους κάτι πρέπει να κάνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, αν δεν θέλουν να ανανεώσει την κυβερνητική θητεία της η ΝΔ μετά τις προσεχείς εκλογές. Το κατάφερε αυτό ο Τσίπρας με την παρουσία του στην ΔΕΘ;

Σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να προσπαθήσουν να απαντήσουν οι του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να χάνονται σε ανταλλαγές «φιλοφρονήσεων» περί «νικών» ή «ισοπαλιών». Οσο για το επίμαχο-υποτίθεται- ζήτημα, δηλαδή για το ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός σε μια συμμαχική κυβέρνηση «προοδευτικών δυνάμεων», ο Τσίπρας ή κάποιος τρίτος, όπως υπονόησε (αρχικά, διότι μετά έκανε διόρθωση) ο Κούλογλου, μου θυμίζει το «ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον εβγάλαμε».

Αντε να το ξαναπούμε: για να έχουμε τέτοια κυβέρνηση, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι πρώτο κόμμα στις(πρώτες) εκλογές, που θα γίνουν με απλή αναλογική. Το ενδεχόμενο να σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς το πρώτο κόμμα είναι δύσκολο έως απίθανο. Επομένως η συζήτηση είναι περί όνου σκιάς. Αν οι ψηφοφόροι θέλουν τέτοια κυβέρνηση, δεν θα αναδείξουν πρώτο κόμμα τη ΝΔ.

Μόνο τότε ενδέχεται να ανακύψει θέμα για το πρόσωπο του πρωθυπουργού σε μια κυβέρνηση συνεργασίας. Αλλά ο νικητής θα είναι δεδομένος και πολύ δύσκολα θα αμφισβητηθεί το δικαίωμά του να ορίσει τον πρωθυπουργό.

Πού καταλήγουμε; Ότι στον ΣΥΡΙΖΑ είναι μπερδεμένοι λόγω ηττοπάθειας. Ένα κόμμα πάει στις εκλογές για να νικήσει. Οσο κι αν το είπε δέκα φορές ο Τσίπρας στην ΔΕΘ, υπάρχουν στελέχη του που δεν το πιστεύουν. Γι’ αυτό και οι μεν είναι μαγκωμένοι και βλέπουν ισοπαλίες, οι δε(παριστάνουν ότι) είναι σίγουροι νικητές. Θυμίζουν αυτό που έχει γράψει ο Αγγλος συγγραφέας Ασλεϊ Μπρίλιαντ:

«Μη με ρωτάτε ποιο είναι το σκορ. Δεν είμαι καν βέβαιος ποιο είναι το παιχνίδι»…