Καμένη Ελλάδα 2.0: Το “άδειο κάδρο” των ευθυνών για τις φωτιές

Η κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουνίου, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι παρέλαβε καμένη γη. Θα ήταν παράδοξο, εφόσον παρέλαβε από τον εαυτό της.

Δυστυχώς δεν μπορεί να ισχυριστεί και ότι δεν βλέπει ανήμπορη, τη γη να καίγεται, καθώς ζούμε ένα από τα πιο καταστροφικά καλοκαίρια όσον αφορά τις πυρκαγιές στην Ελλάδα.

Το ότι είμαστε στην εποχή της κλιματικής κρίσης (όχι πια της αλλαγής), είναι δεδομένο, ωστόσο υπάρχει και ένα ακόμα δεδομένο. Ότι η σημερινή κυβέρνηση διανύει τον 5ο της χρόνο στην εξουσία και μάλιστα με ισχυρά ποσοστά, ανίσχυρη αντιπολίτευση και μια απολύτως ευνοϊκή για την ίδια, δημόσια σφαίρα.

Ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη το 2019 με την υπόσχεση της λειτουργίας ενός επιτελικού κράτους, που δεν θα έχει σχέση με ό,τι γνωρίζαμε. Τέσσερα χρόνια μετά, ακούγονται δυστυχώς οι ίδιες δικαιολογίες, όποτε τα πράγματα πάνε στραβα. Το “βαθύ κράτος”, οι “παθογένειες”, “τι θα έκαναν οι προηγούμενοι” και άλλα πολλά που τα ακούγαμε και χωρίς επιτελικό κράτος.

Μάλιστα, ήταν και είναι άοκνη η προσπάθεια διαφόρων δημοσιολογούντων, κάθε θετικό που γίνεται και κάθε πρόβλημα που λύνεται, να παρουσιάζεται ως είτε προσωπικό σχέδιο του πρωθυπουργού, είτε ως παρέμβαση και “εντολή Μητσοτάκη”.

Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης πρόσφατα είχε μιλήσει για την ετοιμότητα του κράτους να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές και για την προετοιμασία που είχε γίνει.

Ο ίδιος έχει κάνει τις επιλογές των προσώπων στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας.

Ο ίδιος κυβερνά από το 2019.

Οι αναφορές στη δημόσια σφαίρα στις ευθύνες του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης για την αποτυχημένη διαχείριση των πυρκαγιών για ακόμα ένα καλοκαίρι στην Ελλάδα, ήταν από ανύπαρκτες μέχρι χαμένες σε μια τεράστια λίστα… υπευθύνων.

Από την κλιματική κρίση, στους ρακένδυτους μετανάστες (βούτυρο στο ψωμί των ρατσιστών) και από τους “πράκτορες”, στους αλιτήριους του Κικίλια και σε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα, διάφοροι απολογητές της κυβέρνησης, “έδειξαν” τους πάντες και τα πάντα, αφήνοντας εκτός του κάδρου των ευθυνών την κυβέρνηση. Παράλληλα αποκτήσαμε μια εξαιρετικά λεπτομερή εικόνα για τις φωτιές σε όλον τον πλανήτη, ώστε να λέμε και ένα “πάλι καλά”.

Αν πάντως το επιτελικό κράτος, που βλέπει, ακούει και αποδεδειγμένα παρακολουθεί τα πάντα, δεν μπορεί να προστατευθεί από μερικούς φτωχοδιάβολους, από τεντιμπόιδες αλιτήριους και από πράκτορες Θου-Βου, δεν είναι μια ομολογία αποτυχίας και μάλιστα από αυτούς που φανατικά υποστηρίζουν την επιτυχημένη λειτουργία του;

Η κατάρα των χειροκροτητών

Ο πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί στην αρχή της θητείας του καλές και καλοπληρωμένες δουλειές και όπως αποδεικνύεται η πιο καλή δουλειά των τελευταίων ετών είναι ο επαγγελματίας υποστηρικτής της κυβέρνησης. Ό,τι και αν κάνει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είτε είναι άριστο, είτε, αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, με κάποιο μαγικό τρόπο φταίει κάποιος άλλος. Αποδείχθηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο στα Τέμπη και επαναλαμβάνεται και στις φωτιές.

Αυτή η επικοινωνιακή προστασία όμως, ενισχύει την αλαζονεία της κυβέρνησης και την αδράνεια των υπουργών, τη στιγμή που προκλήσεις όπως η αντιμετώπιση των πυρκαγιών στην εποχή της κλιματικής κρίσης, προϋποθέτουν σχέδιο, δουλειά και τολμηρές αποφάσεις. Δουλειά που δεν φαίνεται όταν γίνεται (δεν κόβονται κορδέλες δηλαδη) και αποδίδει το καλοκαίρι ή έστω μετά από 2-3 χρόνια. Η κυβέρνηση επαναλαμβάνουμε διανύει τον 5ο της χρόνο στην εξουσία.

Έχουν αναλυθεί από ειδικούς οι ενέργειες που πρέπει να είχαν γίνει στον τομέα της πρόληψης και δεν έγιναν. Ακόμα συζητάμε για τα σκουπίδια στα δάση, τη δασοπροστασία, τις κολώνες τις ΔΕΗ, το κουβάρι των αρμοδιοτήτων.

Η κυβέρνηση έχει την εξουσία, την άνεση χρόνου και τους πόρους να αρχίσει έστω και τώρα μια συντονισμένη προσπάθεια στον τομέα της πρόληψης, την οποία ο πρωθυπουργός έχει υποσχεθεί από το 2019.

Το επικίνδυνο στο ότι ξανά και ξανά δίνεται έμφαση στην προπαγάνδα και στην επικοινωνιακή διαχείριση, είναι ότι ενισχύεται η βάσιμη υποψία ότι σύντομα όλα θα ξεχαστούν. Το χειμώνα θα πνιγούμε και το επόμενο καλοκαίρι θα ξανακαούμε.

Αν όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι γίνονται οι ίδιοι μάρτυρες των συνεπειών μιας πολιτικής που περιορίζεται στην επικοινωνία, σύντομα δεν θα έχει σημασία τι τους λένε οι προπαγανδιστές ενός επιτελικού κράτους, που αποτυγχάνει “κάνοντας τα πάντα σωστά”.