BRIAN BOSCHE: Ο ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ ΠΟΥ ΜΑΓΕΨΕ ΣΕΦ ΚΑΙ ΟΑΚΑ ΜΙΛΑ ΣΤΟ NEWS 24/7

Αντικρίζοντας την περασμένη εβδομάδα μερικές από τις φωτογραφίες που αναρτήθηκαν στους επίσημους λογαριασμούς στα social media της Euroleague, ήρθε στο μυαλό η φράση «Μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις». Μια φράση με όλη τη σημασία της, όταν μιλάμε για το αποτέλεσμα που βγαίνει από τον φωτογραφικό φακό του Brian Bosche.

Ο -με καταγωγή από το Σιάτλ- Αμερικανός φωτογράφος, που ειδικεύεται στην αθλητική φωτογραφία, θεωρείται από τους πιο ταλαντούχους και ευφάνταστους επαγγελματίες στον χώρο του, ενώ η καλλιτεχνική υπογραφή του είναι από τις πλέον αναγνωρίσιμες είτε αφορά το πορτρέτο κάποιου αθλητή είτε ένα στιγμιότυπο από κάποια αθλητική αναμέτρηση.

Από την αρχιτεκτονική των γηπέδων, τη δράση και την ένταση στον αγωνιστικό χώρο, μέχρι το πάθος των φιλάθλων στις κερκίδες, ο φακός του Brian Bosche γίνεται ο αφηγητής που απαθανατίζει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ομορφιά και τη σκληρότητα μέσα στο πλούσιο τοπίο του αθλητισμού. Υπάρχει, άλλωστε, πιο αποτελεσματικό μέσο από τη φωτογραφία για να καταγράψει και να αναδείξει κανείς την αθλητική κουλτούρα;

Η διαφορά με τον Brian είναι ότι δεν αρκείται στις απλές, τυπικές φωτογραφίες που έχουμε συνηθίσει. Όπως πολύ εύστοχα έγραψε ο δημοσιογράφος του SPORT24, Χάρης Σταύρου, «υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Υπάρχουν και οι καλλιτέχνες, όπως ο Brian Bosche». Και η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες ημέρες έχει γνωρίσει καθολική αποθέωση από το φίλαθλο μπασκετικό κοινό στην Ελλάδα. Ο λόγος, φυσικά, τα εντυπωσιακά «κλικς» που έχει χαρίσει από το ΟΑΚΑ και το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, όπου βρέθηκε για τους αγώνες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, αντίστοιχα, στο πλαίσιο των playoffs της Euroleague.

«Σου βγάζουμε το καπέλο», «σπουδαία δουλειά», «δώσε μας κι άλλες φωτογραφίες», «καλλιτέχνης» είναι μόνο μερικά από τα δεκάδες διθυραμβικά σχόλια που κυριαρχούν κάτω από τις σχετικές αναρτήσεις του, με τους Έλληνες φιλάθλους να του απευθύνουν πρόσκληση να βρεθεί και σε άλλα γήπεδα και τον ίδιο να εκφράζει την ανυπομονησία του να βρεθεί ξανά στη χώρα μας.

Το NEWS 24/7 επικοινώνησε με τον Brian Bosche, συζητώντας μαζί του για την ενασχόλησή του με τη φωτογραφία, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στη δουλειά του, καθώς και τα «μυστικά» πίσω από τις εντυπωσιακές λήψεις του.

Φυσικά, δεν παραλείψαμε να τού ζητήσουμε την άποψη που σχημάτισε για τους Έλληνες φιλάθλους, και γενικότερα για την ατμόσφαιρα στα γήπεδα δύο κατά τεκμήριο κορυφαίων συλλόγων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, με τον ίδιο να κάνει λόγο, μεταξύ άλλων, για πάθος που δεν έχει συναντήσει πουθενά αλλού και να αποκαλύπτει μια από τις αγαπημένες λήψεις του που έχει ελληνικό «χρώμα».

Πώς ξεκινήσατε την ενασχόλησή σας με τη φωτογραφία και τι ήταν αυτό που σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του αθλητισμού;

Ο πατέρας μου με έφερε σε επαφή με τον κόσμο της φωτογραφίας όταν ήμουν παιδί. Την αγαπούσε πάντα και πηγαίναμε μαζί εκδρομές σε μέρη όπως το Γέλοουστοουν για να φωτογραφίσουμε άγρια ζώα και φυσικά τοπία. Στο λύκειο, μάλιστα, είχε μετατρέψει το μπάνιο μας σε σκοτεινό θάλαμο για να εμφανίζουμε μόνοι μας το φιλμ. Ήταν ένας εξαιρετικός τρόπος να μάθω την τέχνη της φωτογραφίας από τη βάση της.

Ταυτόχρονα, μεγάλωσα κάνοντας αθλήματα και αγωνίστηκα σε υψηλό επίπεδο τόσο στο τένις όσο και στο μπάσκετ. Έτσι, όταν άρχισα να φωτογραφίζω αθλητικά γεγονότα, ένιωσα ότι βρήκα τον ιδανικό συνδυασμό των δύο μεγάλων μου παθών. Η φωτογραφία μού έδινε μια δημιουργική διέξοδο, ενώ ο αθλητισμός ήταν πάντα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Τώρα μπορώ να τα συνδυάζω με έναν τρόπο που με κρατά κοντά στη δράση και μου επιτρέπει να συμμετέχω επαγγελματικά στον κόσμο του αθλητισμού.

Τι προετοιμασία ακολουθείτε, τόσο σε επίπεδο εξοπλισμού και διαδικασίας όσο και mentally, προκειμένου να τραβήξετε φωτογραφίες σε ένα αθλητικό event;

Ειλικρινά, το να φωτογραφίζεις έναν αθλητικό αγώνα μοιάζει πολύ με το να προετοιμάζεσαι για να παίξεις ο ίδιος. Απαιτεί σκληρή προετοιμασία, τόσο πνευματικά όσο και σωματικά. Φωτογραφίζεις για έξι ώρες ή και περισσότερο, κινείσαι συνεχώς και πρέπει να διατηρείς την προσοχή σου. Πάντα φροντίζω να είμαι σε καλή φυσική κατάσταση: παραμένω ενυδατωμένος, τρώω σωστά πριν τον αγώνα και προετοιμάζομαι για τη ζέστη και την ένταση του περιβάλλοντος.

Πριν ξεκινήσει ο αγώνας, φροντίζω επίσης να εξερευνήσω το χώρο. Περπατάω μέσα στο γήπεδο για να εντοπίσω τα καλύτερα σημεία και τις γωνίες λήψης για τις φωτογραφίες που χρειάζομαι. Είτε πρόκειται για τις εισόδους των παικτών, τις αντιδράσεις του κοινού, είτε για δράση στο παρκέ, το να γνωρίζεις εκ των προτέρων πού πρέπει να βρίσκεσαι είναι απαραίτητο. Με αυτόν τον τρόπο, προλαβαίνω τις στιγμές αντί απλώς να αντιδρώ σε αυτές.

Από εκεί και πέρα, συγχρονίζομαι με την υπόλοιπη ομάδα για να εξετάσουμε τη λίστα των λήψεων και να σιγουρευτούμε ότι είμαστε συντονισμένοι ως προς το τι πρέπει να καταγραφεί. Σε διοργανώσεις όπως τα Playoffs της EuroLeague, συνεργάστηκα στενά με τον Can Keyder, επικεφαλής των social media στη EuroLeague Basketball, και τον Daniel McInally, επικεφαλής social media στη EuroLeague μέσω της IMG. Η συμβολή τους ήταν καθοριστική για να είμαι οργανωμένος και να μπορώ να παραμείνω συγκεντρωμένος σε αυτό που πραγματικά χρειαζόταν.

Δεδομένου ότι συχνά χειρίζομαι πολλές κάμερες ταυτόχρονα — όπως τη Sony a7iii, φιλμ, ψηφιακή βιντεοκάμερα, iPhone και τα Meta Ray-Bans για περιεχόμενο παρασκηνίων — είναι πολύ σημαντικό να είμαι απολύτως συγκεντρωμένος.

Μόλις ξεκινά το παιχνίδι, το παν είναι να μπεις στον ρυθμό του, να κινείσαι και να αφηγείσαι την ιστορία με τον σωστό τρόπο, μέσα από κάθε καρέ.

Πώς κατορθώνετε να μένετε συγκεντρωμένος και ψύχραιμος προκειμένου να βγάλετε μια φωτογραφία, δεδομένου ότι σε κάθε άθλημα υπάρχει πάντα ένταση;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να παραμένεις ήρεμος και συγκεντρωμένος, ειδικά σε μέρη όπως η Ελλάδα, όπου η ατμόσφαιρα στο μπάσκετ είναι εκκωφαντική και γεμάτη ένταση. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού είναι από τους πιο παθιασμένους που έχω δει ποτέ, και η ενέργεια μέσα στα γήπεδα μπορεί να σε κυριεύσει. Σε αυτό το σημείο είναι που με βοηθά πραγματικά το παρελθόν μου ως αθλητής. Έχω μάθει να βρίσκω τη «ζώνη» μου σε πνευματικό επίπεδο και να απομονώνω κάθε εξωτερικό ερέθισμα για να μπορώ να εστιάσω απόλυτα στη λήψη.

Όταν έρχεται μια δυνατή στιγμή, όπως ένα καθοριστικό τρίποντο του Τζέριαν Γκραντ ή μια εντυπωσιακή φάση από τον Εβάν Φουρνιέ που ξεσηκώνει το κοινό, επικρατεί χάος. Ο κόσμος πετάγεται όρθιος, το γήπεδο σείεται και εγώ κυριολεκτικά σπρώχνω κόσμο για να κρατήσω τον φακό μου στραμμένο στη φάση.

Απαιτείται προετοιμασία, προνοητικότητα και ψυχραιμία υπό καθεστώς πίεσης. Πολλά εξαρτώνται και από την εμπειρία.

Στην αρχή της καριέρας μου, παρασυρόμουν από τον ενθουσιασμό και έχανα τη λήψη. Τώρα, μετά από εκατοντάδες αγώνες, έχω εκπαιδεύσει τον εαυτό μου να παραμένει απόλυτα συγκεντρωμένος — ειδικά εκείνα τα κρίσιμα δευτερόλεπτα της αντίδρασης αμέσως μετά από μια μεγάλη φάση.

Η φωτογραφία, λέγεται, είναι η τέχνη της στιγμής. Συμφωνείτε, και, αν ναι, πώς γίνεται κάποιες εικόνες να μοιάζουν να συμπυκνώνουν μια ολόκληρη αιωνιότητα;

Ναι, συμφωνώ απόλυτα ότι η φωτογραφία είναι η τέχνη της στιγμής. Ο στόχος είναι να αφηγηθείς μια ολόκληρη ιστορία μέσα σε ένα μόνο καρέ. Μια φωτογραφία μπορεί να χαρακτηρίσει έναν αγώνα, μια σεζόν ή ακόμα και να αφήσει μια ολόκληρη κληρονομιά. Συμπυκνώνει όλα τα συναισθήματα, το πλαίσιο και το νόημα σε εκείνη τη μοναδική στιγμή.

Αυτό είναι που αγαπώ στη φωτογραφία. Πάντα θέτω ως πρόκληση στον εαυτό μου να αποτυπώνω τη φωτογραφία του αγώνα. Εκείνη τη μία λήψη που αφηγείται όλη την ιστορία. Μπορεί κάποιος που δεν ήταν εκεί να δει την εικόνα και να καταλάβει τι συνέβη; Αυτή είναι η δημιουργική πρόκληση — και είναι ταυτόχρονα η μαγεία.

Οι πιο εμβληματικές αθλητικές φωτογραφίες κάνουν ακριβώς αυτό. Παγώνουν τον χρόνο, αλλά περιέχουν πολύ περισσότερα.

Ένα μεγάλο μέρος της αφήγησης αυτής εξαρτάται από τη σύνθεση. Εστιάζεις σε ένα πρόσωπο ή σε μια ομάδα; Ενσωματώνεις το περιβάλλον, τον φωτισμό, τη συναισθηματική ένταση του κοινού; Μερικές φορές πρόκειται για ένα κοντινό πλάνο στο πρόσωπο ενός παίκτη που αποτυπώνει έντονα συναισθήματα. Άλλες φορές είναι μια ευρεία λήψη του σταδίου που εκρήγνυται από ενθουσιασμό.

Το κλειδί είναι να επιλέξεις ποια στοιχεία θα συμπεριλάβεις ώστε να ορίσεις με ακρίβεια την ιστορία που θέλεις να πεις. Αυτό είναι που κάνει τη φωτογραφία τόσο δυνατή. Πρέπει να τα συγκεντρώσεις όλα σε ένα καρέ που να λέει τα πάντα.

Τί διακρίνει μια εξαιρετική φωτογραφία αθλητικού περιεχομένου από μια καλή;

Αυτό που ξεχωρίζει μια εξαιρετική αθλητική φωτογραφία από μια απλώς καλή είναι η αφήγηση. Οι κορυφαίοι αθλητικοί φωτογράφοι δεν καταγράφουν απλώς τη δράση — αποτυπώνουν το νόημα. Καταφέρνουν να πουν μια πλήρη ιστορία μέσα σε ένα μόνο καρέ.

Και αυτό ξεκινά με την προετοιμασία. Να αντιλαμβάνεσαι τους παίκτες, τους φιλάθλους, την ιστορία του συλλόγου. Όλο αυτό το πλαίσιο σε βοηθά να προβλέπεις και να αναγνωρίζεις στιγμές που έχουν πραγματική σημασία. Ίσως είναι η επιστροφή ενός παίκτη από τραυματισμό, μια ιστορική αντιπαλότητα ή ένας μοναδικός δεσμός ανάμεσα σε συμπαίκτες ή οπαδούς. Όταν αντιλαμβάνεσαι αυτά τα στοιχεία, έχεις περισσότερες πιθανότητες να τραβήξεις μια φωτογραφία που θα αγγίξει πέρα από τα συνηθισμένα επίπεδα.

Μια εξαιρετική φωτογραφία έχει βάθος. Δεν είναι απλώς καλοστημένη — περιέχει συναίσθημα, πλαίσιο και αφήγηση. Είναι μια εικόνα που μπορεί να τη δει ένας παίκτης, ένας φίλαθλος ή ακόμη και κάποιος που δεν γνωρίζει το άθλημα, και να νιώσει κάτι. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα σε μια καλή φωτογραφία και σε μία που μένει αξέχαστη.

Υπήρξαν φορές που πήγατε να τραβήξετε μια φωτογραφία αλλά εν τέλει κατεβάσατε την κάμερα γιατί θεωρήσατε ότι μπορεί να χαλούσατε τη μαγεία της στιγμής;

Όταν καλύπτω έναν αγώνα, σπάνια κατεβάζω τη φωτογραφική μηχανή. Για μένα, το να απαθανατίζω τη μαγεία της στιγμής είναι μέρος της απόλαυσης — δεν αισθάνομαι ότι τη “χαλάω” φωτογραφίζοντάς την. Αντίθετα, νιώθω μεγάλη ικανοποίηση στο να αφηγούμαι την ιστορία μέσα από τον φακό μου, ειδικά σε εκείνες τις στιγμές έντονης συγκίνησης κι ενέργειας. Γι’ αυτό βρίσκομαι εκεί — και το λατρεύω.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν σίγουρα στιγμές που επιλέγω να μην πάρω μαζί μου τη μηχανή. Υπάρχουν φορές που απλώς θέλω να ζήσω τον αγώνα ως φίλαθλος. Όταν παρακολουθώ χωρίς την πίεση της φωτογράφισης, μπορώ να απορροφήσω πλήρως την ατμόσφαιρα, το συναίσθημα και τη ροή του παιχνιδιού με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Έτσι, παρότι δεν κατεβάζω τη μηχανή όταν δουλεύω, φροντίζω συνειδητά να αφήνω χώρο για να απολαμβάνω τον αθλητισμό καθαρά από αγάπη — χωρίς τον φακό ανάμεσά μας.

Πότε αποτυπώνονται, από την εμπειρία σας, τα καλύτερα κλικ; Εν ώρα δράσης ή μετά τα παιχνίδια που οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα των παικτών και των φιλάθλων κορυφώνονται;

Για μένα, οι καλύτερες φωτογραφίες είναι εκείνες που αφηγούνται την πιο συναρπαστική ιστορία — ανεξάρτητα από το πότε συμβαίνουν. Μπορεί να είναι μια αυθόρμητη αντίδραση φιλάθλου, ένα τελετουργικό πριν τον αγώνα, μια δυναμική φάση μέσα στο παιχνίδι ή η έκρηξη συναισθημάτων μετά το τελικό σφύριγμα. Δεν υπάρχει αυστηρός κανόνας — το παν είναι η στιγμή και το τι αποκαλύπτει.

 

Κάποιες από τις αγαπημένες μου λήψεις είναι εκείνες που αποτυπώνουν τη σύνδεση μεταξύ παικτών και φιλάθλων.

Μου αρέσει να αναδεικνύω το περιβάλλον, να μπλέκω το συναίσθημα του προσώπου που φωτογραφίζω με την ενέργεια του πλήθους. Σκοπός είναι να κάνεις κάποιον που δεν ήταν εκεί να νιώσει σαν να ήταν. Αυτός είναι ο στόχος: να μεταφέρεις ολόκληρη την ατμόσφαιρα του αγώνα μέσα σε ένα μόνο καρέ.

Και πάμε τώρα στην τελευταία χρονικά παρουσία σας στην Ελλάδα. Έχετε ξανάρθει στη χώρα μας προκειμένου να καλύψετε αγώνα μπάσκετ. Πώς προέκυψε η παρουσία σας στα φετινά Playoffs της Euroleague;

Τα τελευταία λίγα χρόνια συνεργάζομαι με τη EuroLeague ως freelance φωτογράφος και βιντεογράφος, κυρίως με την ομάδα των social media. Έχουν υπάρξει εξαιρετικοί συνεργάτες, ειδικά ο Can Keyder, ο οποίος με έφερε στην ομάδα και με εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή. Έκτοτε είχα την ευκαιρία να καλύψω τα δύο τελευταία Final Four σε Κάουνας και Βερολίνο, και πριν μερικές σεζόν φωτογράφισα το ελληνικό ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ. Ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Αυτό που κάνει τη EuroLeague να ξεχωρίζει είναι η εμπιστοσύνη που δείχνει στις ψηφιακές και social ομάδες της, αλλά και στους δημιουργούς με τους οποίους συνεργάζεται. Μας δίνουν πραγματική δημιουργική ελευθερία για να αφηγηθούμε την ιστορία της λίγκας, των συλλόγων και των φιλάθλων με αυθεντικό τρόπο. Πιστεύω πως η EuroLeague είναι από τις πιο σύγχρονες και προοδευτικές λίγκες όσον αφορά τη συνεργασία με δημιουργούς. Κατανοούν τη δύναμη της αφήγησης και τη σημασία της σύνδεσης με το κοινό μέσω του ψηφιακού περιεχομένου.

Για τα φετινά playoffs, η ευκαιρία να καλύψουμε τέσσερα παιχνίδια στην Ελλάδα — Παναθηναϊκός εναντίον Αναντολού Εφές και Ολυμπιακός εναντίον Ρεάλ Μαδρίτης — ήταν κάτι που δεν μπορούσαμε να αφήσουμε ανεκμετάλλευτο.

Ο στόχος ήταν να αναδείξουμε το πάθος του ελληνικού μπάσκετ, την ένταση των playoffs και το πόσο σημαντικό είναι κάθε ματς στη EuroLeague.

Συνεργάστηκα με τον Can Keyder και τον Daniel Mcinally, και είμαστε πραγματικά περήφανοι για τις ιστορίες που αφηγηθήκαμε και για το γεγονός ότι φωτίσαμε μία από τις πιο εκρηκτικές μπασκετικές κουλτούρες στον κόσμο.

Όπως έγραψε και ο δημοσιογράφος του SPORT24, Χάρης Σταύρου, αναρτώντας μια φωτογραφία σας από τον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ Μαδρίτης: “Υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες που μπορούν να κάνουν τη δουλειά. Υπάρχουν και οι καλλιτέχνες”. Θα πρέπει να ακούτε συχνά τέτοια σχόλια, αν κρίνω τουλάχιστον από τις αντιδράσεις των Ελλήνων φιλάθλων για τα “κλικ” που χαρίσατε.

Είναι πάντα τιμή να αναγνωρίζεται η δουλειά σου στον επαγγελματικό σου χώρο, ειδικά όταν έχεις αφιερώσει τόσο κόπο για να αποτυπώσεις αυτές τις στιγμές. Οπότε, όταν οι άνθρωποι περιγράφουν έτσι τη δουλειά μου, αυτό σημαίνει πραγματικά πολλά για μένα. Στο τέλος της ημέρας, νιώθω απλώς ευγνωμοσύνη που βρίσκομαι σε μια θέση όπου μπορώ να βοηθήσω να ειπωθούν αυτές οι ιστορίες και να αποτυπώσω στιγμές που έχουν σημασία — όχι μόνο για τους φιλάθλους, αλλά και για τους παίκτες και τις ομάδες.

Υπάρχει, όμως, και μια ευθύνη. Να είσαι παρών, έτοιμος και να ανταποκρίνεσαι στην υπόσχεση ότι θα αποτυπώσεις κάτι ουσιαστικό. Είμαι ειλικρινά ευγνώμων για την εμπιστοσύνη και τις ευκαιρίες που είχα να καταγράψω αυτές τις στιγμές, και είναι απίστευτα ικανοποιητικό να βλέπεις τη δουλειά σου να αγγίζει τον κόσμο με τον τρόπο που το έχει κάνει.

Όπως μπορεί να δει κανείς στους λογαριασμούς σας στα social media, έχετε φωτογραφίσει από παιχνίδια NBA και All Star Games μέχρι αγώνες στην Premier League, το Super Bowl και Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορείτε να εντοπίσετε κάτι ιδιαίτερο όταν επισκέπτεστε γήπεδο ελληνικής ομάδας; Και τί είναι αυτό που σας μένει από την παρουσία σας στην Ελλάδα μετά από 4 παιχνίδια playoffs;

Είχα την τύχη να φωτογραφίσω απίστευτες διοργανώσεις στην πορεία της καριέρας μου — αγώνες του NBA, All-Star Weekends και την Premier League — αλλά η ελληνική μπασκετική κοινότητα ξεχωρίζει με έναν πραγματικά μοναδικό τρόπο. Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι να καλύπτω αγώνες που νιώθεις ότι έχουν σημασία, όπου διακυβεύονται πράγματα, όπου υπάρχει αληθινό πάθος και μια βαθιά σύνδεση ανάμεσα στους φιλάθλους και τη στιγμή. Τότε είναι που βρίσκομαι στο απόλυτο δημιουργικό μου επίγειο.

Η κάλυψη αγώνων της EuroLeague στο ΟΑΚΑ και στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ήταν από τις πιο έντονες και ικανοποιητικές δουλειές που έχω κάνει.

Οι οπαδοί στην Ελλάδα είναι κάτι που δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Το πάθος τους είναι σε άλλο επίπεδο. Νιώθεις πόσο σημασία έχει κάθε ματς. Και αυτό είναι σπάνιο.

Σε άλλες λίγκες, όπως το NBA ή το MLB, η σεζόν είναι τόσο μεγάλη που πολλές φορές οι μεμονωμένοι αγώνες αρχίζουν και μοιάζουν μεταξύ τους. Αλλά στη EuroLeague — και ειδικά στην Ελλάδα — κάθε παιχνίδι είναι ξεχωριστής σημασίας. Η ενέργεια των φιλάθλων το επιβεβαιώνει. Δεν φωτογραφίζεις απλώς ένα αθλητικό γεγονός — αποτυπώνεις κάτι βαθιά συναισθηματικό, πολιτισμικό και ουσιαστικό.

Από το ελληνικό ντέρμπι μέχρι τα Final Four και τα πρόσφατα playoffs της EuroLeague, αυτές οι στιγμές μού μένουν αξέχαστες. Η ατμόσφαιρα μέσα σε αυτά τα γήπεδα είναι ηλεκτρισμένη. Ακόμη και στο τέλος της βραδιάς, η αδρεναλίνη μου παραμένει στα ύψη λόγω της έντασης και της ζωντάνιας της ατμόσφαιρας. Δεν το συναντάς αυτό συχνά — και λατρεύω να το απαθανατίζω.

Πριν 2 χρόνια, ο Λεμπρόν Τζέιμς έβαλε ως “φωτογραφία προφίλ του” μια δική σας, η οποία συγκέντρωσε εκατομμύρια likes στα social media, ενώ αθλητές κοινοποιούν διαρκώς τα “κλικ” σας. Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος αναγνώρισης της δουλειάς σας;

Αυτή ήταν πραγματικά μια ξεχωριστή στιγμή. Είχα την ευκαιρία να φωτογραφίσω τον Bronny και τον Bryce James να παίζουν μαζί για πρώτη φορά, σε έναν αγώνα επίδειξης στο Λονδίνο. Ο LeBron δημοσίευσε μία από τις φωτογραφίες μου από εκείνο το ματς στα social media του και την έβαλε μάλιστα και ως φωτογραφία προφίλ. Ήταν κάτι το εξωπραγματικό. Όταν ένας αθλητής τέτοιου επιπέδου επιλέγει τη δική σου εικόνα για να παρουσιάσει κάτι τόσο προσωπικό, είναι τεράστια τιμή. Σημαίνει πως τους αποτύπωσες με έναν τρόπο που αντανακλά όχι μόνο πώς βλέπουν οι ίδιοι τον εαυτό τους, αλλά και πώς θέλουν να τους δει ο κόσμος.

Για μένα, όμως, η μεγαλύτερη αναγνώριση έρχεται από τους φιλάθλους. Πάντα προσπαθώ να φωτογραφίζω από την οπτική του φιλάθλου.

Ο στόχος μου είναι να μεταφέρω τη στιγμή σε όσους δεν μπορούν να είναι στο γήπεδο — να τους κάνω να νιώσουν ότι ήταν εκεί, ότι καταλαβαίνουν την ιστορία που ξεδιπλώνεται σε εκείνο το ένα καρέ.

Αν οι φίλαθλοι ενός παίκτη ή μιας ομάδας συνδεθούν πραγματικά με τη δουλειά μου, αυτό είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο. Γιατί στο τέλος της ημέρας, δεν καταγράφω απλώς στιγμές· προσπαθώ να αποτυπώσω το συναίσθημα και την ενέργεια για οποιονδήποτε τη βλέπει, οπουδήποτε κι αν βρίσκεται.

Υπήρξε κάποια φωτογραφία που σας αρέσει πολύ, την οποία καταφέρατε ανέλπιστα να τραβήξετε;

Μία από τις αγαπημένες — και πιο απρόσμενες — φωτογραφίες που έχω τραβήξει ποτέ ήταν κατά τη διάρκεια του Final Four της EuroLeague στο Βερολίνο το 2024. Ήταν μια στιγμή πριν τον αγώνα, δηλαδή όχι από εκείνες που περιμένεις να βγάλεις τις καλύτερες λήψεις σου, αλλά τελικά αποδείχτηκε κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού είχαν ήδη γεμίσει το δικό τους τμήμα σχεδόν 45 λεπτά πριν το τζάμπολ, ήταν όρθιοι και τραγουδούσαν συνθήματα. Η ατμόσφαιρα μέσα στο γήπεδο ήταν ηλεκτρισμένη, πριν καν αρχίσει η βασική προθέρμανση των παικτών.

Θυμάμαι να παρατηρώ και να σκέφτομαι: Πώς θα φαινόταν αυτό από ψηλά; Έτσι, ανέβηκα μέχρι την κορυφή της αρένας και βρήκα μια γωνία που κοίταζε προς τα κάτω, πάνω από το κοινό και το παρκέ. Από εκείνο το σημείο, έμοιαζε με ένα πράσινο κύμα πάθους που ξεχύνεται προς το παρκέ. Μπορούσες να αισθανθείς πόσα σήμαινε εκείνη η στιγμή — όχι μόνο για την ομάδα, αλλά για κάθε έναν φίλαθλο σε εκείνη την κερκίδα.

Αυτό που έκανε τη φωτογραφία τόσο δυνατή ήταν ότι δεν είχε να κάνει με ένα buzzer-beater ή μια θεαματική φάση. Ήταν η παρουσία, το συναίσθημα, η στήριξη πριν καν ακουστεί το πρώτο σφύριγμα.

Αυτή η φωτογραφία κατέληξε να αφηγείται την ιστορία του πόσο βαθιά δεμένοι είναι οι Έλληνες φίλαθλοι με τις ομάδες τους — και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, είναι μία από τις αγαπημένες μου λήψεις.