Γιατί η Φώφη Γεννηματά τα παίζει όλα για όλα ανάβοντας αριστερό φλας

Η σαφής πολιτική στροφή που επιχειρεί η Φώφη Γεννηματά τους τελευταίους δύο μήνες έχει εκπλήξει πολλούς. Ευχάριστα αυτούς που βρίσκονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος και δυσάρεστα αυτούς που βρίσκονται στα δεξιά. Απολύτως λογικό γιατί η επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ έχει βάλει στο στόχαστρό της την κυβέρνηση και τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τους σφυροκοπά ανελέητα.

Τελευταίο παράδειγμα ήταν η ομιλία της στη Βουλή την περασμένη κατά τη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών για τις συνέπειες της πανδημίας. Κατά τη διάρκειά της, η κ. Γεννηματά επιτέθηκε με σφοδρότητα στην κυβερνητική πλειοψηφία για τις επιλογές της, άσκησε προσωπική κριτική στον Πρωθυπουργό, μίλησε για μία νέα, έξυπνη σοσιαλδημοκρατία η οποία θα αφήσει πίσω της τον εναγκαλισμό με το νεοφιλελευθερισμό και άφησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην… ησυχία του (μία και μόνο αναφορά προφανώς έγινε απλώς για να γίνει). 

Τι ακριβώς όμως θέλει να πετύχει η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής σε μία πολιτική περίοδο μάλιστα που ο χρόνος είναι πολύ πυκνός και δεν αποκλείεται να υπάρξουν ραγδαίες εξελίξεις με την πιθανότητα διενέργειας πρόωρων εκλογών να μεγαλώνει ημέρα με την ημέρα; Η απάντηση είναι μάλλον απλή: Παίζει τα ρέστα της για να τα πάρει είτε όλα είτε τίποτα όταν η παρτίδα τελειώσει. 

Εξηγούμαστε: Είναι σαφές ότι η κ. Γενννηματά έχει καταλάβει ότι το ΚΙΝΑΛ, ως διάδοχο σχήμα του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να έχει σοβαρό πολιτικό μέλλον αν επιστρέψει στην τακτική που ακολούθησε την τριετία 2012-2015. Να γίνει ξανά, δηλαδή, η κυβερνητική “ουρά” της Νέας Δημοκρατίας και να ασπαστεί πλήρως σχεδόν, ειδικά στο κομμάτι της οικονομίας, τη δεξιά, νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Το ΠΑΣΟΚ τον Ιανούαριο του 2015 λίγο έλειψε να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη εξασφαλίζοντας στις πρώτες εκλογές εκείνου του έτους ένα ποσοστό που μόλις και μετά βίας ξεπέρασε το 4,5% (για την ακρίβεια έφτασε στο 4,68%). 

Η Φώφη Γεννηματά διαδέχθηκε τον Ευάγγελο Βενιζέλο, δημιούργησε το ΚΙΝΑΛ, άντεξε όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης και το Ποτάμι προτίμησαν να αποχωρήσουν και εν τέλει, με τη σκληρή αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, έφτασε στο 8,1% του Ιουλίου του 2019. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει περάσει στην αντιπολίτευση. Τη χώρα την κυβερνά η Νέα Δημοκρατία, ο παραδοσιακός, δηλαδή, αντίπαλος του χώρου του οποίου ηγείται η κόρη του αείμνηστου Γιώργου Γεννηματά. Είθισται τα κόμματα που βρίσκονται στην αντιπολίτευση να κάνουν ακριβώς αυτό. Να αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση. Και η κ. Γεννηματά έχει έναν παραπάνω λόγο να το κάνει αφού διαπιστώνει -εδώ και καιρό είναι η αλήθεια- ότι το ΚΙΝΑΛ μπορεί να παραμείνει σφριγηλό μόνο ως δυνατός παίκτης της κεντροαριστεράς. 

Υπάρχει, πάντα, όπως τονίστηκε και παραπάνω η πιθανότητα των πρόωρων εκλογών. Ακριβώς σ’ αυτές, αν τελικά λάβουν χώρα, το ΚΙΝΑΛ και η αρχηγός του θα τα παίξουν όλα για όλα. Στο ενδεχόμενο να διεξαχθεί και δεύτερη σερί εκλογική μάχη (αν δεν προκύψει αυτοδύναμη κυβέρνηση στην πρώτη) τα “μικρά” κόμματα, άρα και το Κίνημα Αλλαγής, θα πιεστούν ασφυκτικά. Ο πρώτος των προηγούμενων εκλογών θα βάλει το πιστόλι στον κρόταφο του εκλογικού σώματος για να εξασφαλίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Αυτό το σενάριο φέρνει το ΚΙΝΑΛ, εφόσον δεν έχει εξασφαλίσει ένα καλό “μαξιλάρι από την πρώτη μάχη, λογικά σ’ ένα ποσοστό χαμηλότερο σε σχέση μ’ αυτό του Ιουλίου του 2019. Ισως και πολύ χαμηλότερο αν η πόλωση των δύο πρώτων φτάσει στα ύψη. Οπότε, ο πολιτικός χρόνος της κ. Γεννηματά πολύ πιθανόν να τελειώσει. 

Η αριστερή στροφή, λοιπόν, την ώρα μάλιστα που ο ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε να ψάχνεται για τα πρώτα αποτελεσματικά αντιπολιτευτικά του βήματα, αποτελούσε ώριμη επιλογή, πολιτικά ιδιαίτερα λογική και πιθανότατα μοναδική βιώσιμη. Η Φώφη Γεννηματά και οι περισσότεροι βουλευτές της θα συνεχίσουν, άρα, στο δρόμο που χάραξαν. 

Τι θα πουν όμως σ’ αυτήν την περίπτωση βουλευτές του κόμματος που έχουν ξεκάθαρα αντί-ΣΥΡΙΖΑ πολιτική προσέγγιση και για την οποία διακρίθηκαν την τετραετία 2015-2019 όταν στο πηδάλιο της χώρας βρισκόταν ο Αλέξης Τσίπρας; 

Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος και διετέλεσε Υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Με τον ΣΥΡΙΖΑ έχει πολιτική βεντέτα η οποία κορυφώθηκε με την εμπλοκή του ονόματός του στην υπόθεση της Novartis. Οπου σταθεί και όπου βρεθεί δηλώνει ότι θα πάει “τους σκευωρούς μέχρι το τέλος”. 

Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, επίσης μέλος της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, είναι από αυτούς που σήκωναν καθημερινά τη σημαία της αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ στην τετραετία της ΠΦΑ. 

Ο Βασίλης Κεγκέρογλου είναι, τέλος, “ορκισμένος” πολιτικός εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ. 

Πως μπορούν αυτοί οι τρεις να υπηρετήσουν την αριστερή στροφή και ακόμα περισσότερο μία σύμπλευση, οποιαδήποτε μορφής, με την Κουμουνδούρου; Αυτό φαντάζει μάλλον αδύνατον. Τόσο…αδύνατον που αν η Φώφη Γεννηματά διαβεί τον Ρουβίκωνα και δώσει τα χέρια με τον Αλέξη Τσίπρα, θα ρισκάρει τη διαρροή βασικών στελεχών του κόμματός της.

Είναι, επίσης, χρήσιμο να τονιστεί ότι πολλές από τις μετρήσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια έχουν καταδείξει ότι η εκλογική βάση του ΚΙΝΑΛ δεν συγκινείται τόσο από τα αντιδεξιά σύνδρομα του παρελθόντος αλλά παραμένει οργισμένη με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη διακυβέρνησή του. Πως να αλλάξει κανείς κομματική βάση μέσα σε λίγους μήνες; 

Η κ. Γεννηματά πάντως έχει αποδείξει, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, ότι αρέσκεται να παίρνει πολιτικά ρίσκα. Προεκλογικά έδειξε ουσιαστικά την πόρτα της εξόδου στον Ευάγγελο Βενιζέλο στον οποίο ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να δώσει την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο επικρατείας. Ο πρώην Υπουργός προτίμησε να αποχωρήσει και να μην πολιτευτεί. Οσοι όμως προέβλεπαν καταιγίδες στο τελικό αποτέλεσμα, είδαν αίφνης το ΚΙΝΑΛ να αυξάνει τα ποσοστά του. Ηταν, κοντολογίς, ένα ρίσκο που βγήκε. 

Στην πολιτική βέβαια, όπως και στις τραπεζικές καταθέσεις, οι προηγούμενες αποδόσεις δεν διασφαλίζουν τις μελλοντικές. Ομως, από τη στιγμή που η στροφή επιχειρήθηκε, δεν υπάρχει γυρισμός. Η Φώφη έβγαλε αριστερό φλας και έχει ήδη στρίψει το τιμόνι. Μένει να δούμε τι την περιμένει στο τέλος του δρόμου. Ενας ακόμη μεγαλύτερος δρόμος ή… γκρεμός;