Είδαμε τους δυο Γιάννηδες, τον Νίκο και τον Λάκη να τραγουδάνε ακόμα (ευτυχώς)

Είναι από κείνες τις συναυλίες –τις εκδηλώσεις συνολικά, αν προτιμάτε– που πιθανότατα θα τις χαρούν περισσότερο οι 40άρηδες, οι 50άρηδες… Και οι 60άρηδες, μη σου πω. Όχι πως στην πρεμιέρα της περασμένης Παρασκευής δεν υπήρχαν στο «Κύτταρο» παιδιά στα 20-25 που τραγουδούσαν ενθουσιωδώς το «Βασιλική, τον έρωτα», το «Για να σ’ εκδικηθώ», ή βέβαια το «Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες» –διαχρονική αγωνία του Νεοέλληνα αυτή. Όμως η μουσική σύμπραξη Γιάννη Γιοκαρίνη, Νίκου Ζιώγαλα, Γιάννη Μηλιώκα και Λάκη Παπαδόπουλου στο θρυλικό λαϊβάδικο (με την ίδια πάντα διακόσμηση-φετίχ) λειτουργεί κάπως σαν χρονοκάψουλα, που σε γυρίζει πίσω στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του ’80 τότε που οι τέσσερις τραγουδοποιοί μεσουρανούσαν, ο καθείς με το προσωπικό του ύφος.

Τις κάνουν κάθε τόσο κάτι τέτοιες μαζώξεις οι τέσσερίς τους –το ’17 ήταν πάλι στο «Κύτταρο» παίζοντας τραγούδια που διαπότισαν εφηβείες και νιάτα, σε εποχές όπου οι στίχοι φλέρταραν περισσότερο με τον αυτοσαρκασμό και το ίματζ δεν είχε τον τελευταίο λόγο στην καριέρα ενός τραγουδιστή.

Aπό το ξεκίνημα ήδη του προγράμματος, με τους μουσικούς Γρηγόρη Γιαρέλη (κιθάρα, τραγούδι), Απόστολο Κατσάνο (ντραμς), Αλκιβιάδη Κουκουλίδη (μπάσο, φωνητικά) και Δημήτρη Χατζηδημητρίου (πλήκτρα, φωνητικά) να ερμηνεύουν χωρίς τους οικοδεσπότες το θρυλικό «Mustang Sally», φαίνεται το πράμα. Η φάση είναι ροκ. Ή μάλλον, ροκ εν ρολ. Και λίγο μπλουζ –ειδικά στα πλήκτρα που παίζει ο Γιόκα. Αλλά κι εκείνη η φοβερή «Μενεξεδιά» του Λάκη κάνει και λίγο post punk, δεν είναι; Αμ, το «Κατά Ιωάννη Μ.» του Μηλιώκα; Τι να το πεις; Τζαζ ψαλμωδία; Όλα παίζουν.

Τραγούδια που διαπότισαν εφηβείες και νιάτα, σε εποχές όπου οι στίχοι φλέρταραν περισσότερο με τον αυτοσαρκασμό, και το ίματζ δεν είχε τον τελευταίο λόγο στην καριέρα ενός τραγουδιστή.

Παίζουν δε τα περισσότερα από τα τραγούδια που αγάπησε, και σε πολλές περιπτώσεις αγαπάει ακόμα, ο κόσμος. «Γκρέκο μασκαρά», «Για το καλό μου», «Ποιμενικό ροκ» ο Μηλιώκας, «Σαν σταρ το σινεμά», «Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα», «Πάρε με απόψε, πάρε με» ο Ζιώγαλας, «Έλα, γοριΛΑΚΗ», «Γυριστούλα», «Σερενάτα» ο Λάκης, «Τσικαμπούμ», «Νοσταλγός του ροκ εν ρολ», και προφανώς «Ευλαμπία» ο Γιόκα. Κι άλλα πολλά.

Έξω η τελειότητα, μέσα το συναίσθημα

Ο Ζιώγαλας, με τα μάτια κλειστά την περισσότερη ώρα παίζει την κιθάρα του, ο Γιόκα, σε θαυμάσια φόρμα και με φωνή καμπάνα (είναι κι ο νεότερος, έτσι;) αεικίνητος και όρθιος μπρος στα πλήκτρα του, ο Μηλιώκας σκέτος και πάντα αγέλαστα καυστικός και θεατρικός, ενώ ο Λάκης επικοινωνιακός και space cadet ταυτόχρονα, και με το χέρι αεικίνητο καθώς κρατάει το τέμπο.

Εντάξει, γεγονός είναι ότι σε κάποια τραγούδια η φωνή και συνεπώς η ερμηνεία απέχουν από αυτό που θυμάται κανείς από τους δίσκους. Οπότε δίνεται πάσα στο κοινό, που ασμένως πιάνει τα χορωδιακά κι όλοι είναι ευχαριστημένοι. Από την άλλη, όμως, είναι τόσο εμφανές το πόσο το γουστάρουν αυτό που κάνουν αυτοί οι τύποι. Γουστάρισμα που ενισχύεται, φαντάζομαι, ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι δεν το κάνουν ούτε τακτικά, ούτε επί μακρόν ώστε να το βαρεθούν.

Η μέθεξή τους –καθώς βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον, αλλά και όλοι μαζί στην αρχή και στο τέλος του τριωρου (σερί!) προγράμματος– είναι τόσο πρόδηλη και μεταδοτική που σχεδόν συγκινείσαι. Δηλαδή, δεν μπορεί να μην σε «πιάσει» κάπως, όταν λέει ο Μηλιώκας, στο χειροκρότημα μετά από ένα τραγούδι και συναισθηματικά φορτισμένος, «Σας ευχαριστώ που με αγαπάτε όπως είμαι!». Σε έχουν πιάσει που σε έχουν πιάσει τα τραγούδια, σου ‘ρχονται και κάτι τέτοια, ε, γίνεται ωραία κατάσταση.

Απομένουν ακόμη δυο εμφανίσεις των τεσσάρων εμβληματικών τραγουδοποιών, στις 22 και στις 29 Οκτωβρίου. Όσοι θα πάνε, ας φροντίσουν για κλεισίματα και τα τοιαύτα εγκαίρως: λόγω κορονοϊού, τα τραπέζια είναι απλωμένα (κι είναι θαύμα!), όρθιοι δεν επιτρέπονται (υπήρχαν πάντως κάποιοι κοντά στην μπάρα που το έριξαν στον χορό), και ο συνολικός αριθμός θεατών είναι φυσικά μειωμένος. Γίνεται έλεγχος πιστοποιητικών στην είσοδο (πλήρης, κανονικός), ενώ οι μάσκες, ξέρετε πώς γίνεται, κάπως ξεχνιούνται από τους περισσότερους μετά το πρώτο μισάωρο. Μα και πώς θα τραγουδήσεις (το μέρος του Μητροπάνου στο «Για να σ’ εκδικηθώ», ας πούμε) με μάσκα;

Πληροφορίες: 22 και 29 Οκτωβρίου στο «Κύτταρο» (Ηπείρου 48, 210-8224134), 22:00 (οι πόρτες ανοίγουν 21:00). Εισιτήριο 15€, ελάχιστη κατανάλωση 7€. Ηλεκτρονική αγορά εδώ.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις