Ο Θανάσης Κουρλαμπάς “αποκαλύπτει” στο NEWS 24/7 τι κρύβει μέσα της η “Σιωπηλή Λίμνη”

Το ευρύ κοινό τον γνωρίζει κυρίως από την τηλεόραση. Εδώ και δύο σεζόν πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά της ΕΡΤ “Χαιρέτα μου τον Πλάτανο”, ενώ έκανε ένα πολύ επιτυχημένο πέραμα ως Κλεομένης από τις «Άγριες Μέλισσες». Τη φωνή του την ξέρουμε καλά καθώς έχει κάνει δεκάδες σπικάζ και διαφημίσεις, αλλά έχει ασχοληθεί και με την μεταγλώττιση τηλεοπτικών σειρών.

Ο λογος για τον Θανάση Κουρλαμπά που φέτος επιστρέφει στο θέατρο που τόσο πολύ αγαπά και μάλιστα σε ένα έργο άκρως ρεαλιστικό, τη «Σιωπηλή Λίμνη» του Ισπανού συγγραφέα Νταβίντ Ντεσόλα. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 21 Νοεμβρίου στο Θέατρο Επί Κολωνώ σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη και καλλιτεχνική επιμέλεια Γιώργου Χατζηνικολάου. Τους τρεις αινιγματικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν οι: Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς και Χάρης Τσιτσάκης.

Ο Ισπανός θεατρικός, κινηματογραφικός συγγραφέας αλλά και τηλεοπτικός σεναριογράφος Νταβίντ Ντεσόλα με το έργο του «Η Σιωπηλή Λίμνη» (2006) φέρνει στην επιφάνεια, μέσα από μία ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στο ψυχολογικό θρίλερ και το υπαρξιακό δράμα, τις άμυνες των ηρώων της απέναντι σε μια σύγχρονη αδυσώπητη κοινωνία.

Η συζήτηση που είχαμε με τον Θανάση Κουρλαμπά είναι εξόχως ενδιαφέρουσα…

Τι κρύβει αυτή η λίμνη στο σκοτεινό της βάθος και γιατί είναι σιωπηλή;

Αυτή η μυστηριώδης παγωμένη λίμνη μας που απλώνει τα νερά της στη σκηνή του Επί Κολωνώ, είναι ένα σημείο όπου συναντιούνται τα τραύματα δύο ανθρώπων που τους ενώνει και τους φέρνει κοντά ένας τρίτος. Κρύβει λοιπόν καλά στα βάθη της τον πόνο, την απόγνωση και την προσπάθεια να χτιστεί ένα ζωτικό ψεύδος για να αντιμετωπιστεί αυτός ο πόνος. Για αυτό και κρατάει πολύ καλά τα μυστικά της! Όμως η συνάντηση δύο ψυχών που στο βάθος τους θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και να πλημμυρίσουν από αγάπη και λύτρωση, ίσως κάνει αυτή τη λίμνη να ξεπαγώσει και να αποκτήσει πάλι ζωή.

Να υποθέσω πως πρόκειται για ακόμη μία ρεαλιστική προσέγγιση της Ελένης Σκότη; Και εδώ θα δούμε μία In your Face παράσταση;

Ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει πάντα η Ελένη τη ρεαλιστική προσέγγιση στους ρόλους, στις σχέσεις και στην ουσία των έργων που καταπιάνεται, κάνει και εδώ το θαύμα του. Είμαστε όλοι τυχεροί που βρεθήκαμε κάτω από τη σκηνοθεσία και διδασκαλία της και με πολλή αγάπη και πολλή προσπάθεια πορευόμαστε προς μία- θέλω να πιστεύω- πολύ όμορφη παράστασή. Στην οποία βέβαια συντελούν η υπέροχη μουσική, το σκηνικό και η δουλειά όλων των υπολοίπων συντελεστών. Περιμένουμε με ανυπομονησία τους θεατές για να ταξιδέψουμε όλοι μαζί σε αυτή τη σπουδαία λίμνη.

Πόσο καθοριζόμαστε από τα τραύματά μας και πώς μπορούμε να ζήσουμε με αυτά;

Καθετί μεγάλο και κομβικό που συμβαίνει στη ζωή μας, θετικό ή αρνητικό, μας προσδιορίζει και μας καθορίζει. Αλλάζει, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, την τροχιά μας. Ειδικά η αντιμετώπιση ενός μεγάλου τραύματος – ας το ορίσει ο καθένας μας όπως επιθυμεί – αποτελεί έναν μεγάλο κλονισμό στον τρόπο που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, βιώνουμε και αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα μέσα μας και γύρω μας. Το μεγάλο προσωπικό στοίχημα του καθενός μας σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να καταφέρει να βρει τον καταλληλότερο τρόπο για τη διαχείρισή του ώστε να βγει πιο σταθερός, πιο στέρεος και πιο κερδισμένος. Και όσο το δυνατόν λιγότερο τραυματισμένος. Όταν καταφέρνεις να βρεις τα εργαλεία ώστε να περπατήσεις και να βγεις από αυτό το σκοτεινό μονοπάτι συνειδητοποιείς ότι ήσουν ένας άλλος άνθρωπος αυτός που μπήκε και ένας άλλος άνθρωπος αυτός που καταφέρνει να βγει.

Ποιο θα λέγατε πως είναι το δικό σας τραύμα, αυτό που ουσιαστικά σας καθόρισε και πώς το διαχειριστήκατε;

Το γεγονός ότι έχασα τον πατέρα μου σε μια τρυφερή ηλικία, στα 15, εκεί που ένα αγόρι χρειάζεται την πατρική φιγούρα όσο ποτέ. Στάθηκαν δίπλα μου όμως τόσο η μητέρα μου όσο και η αδελφή μου. Και μεγάλο ρόλο είχαν και οι πολύ στενοί -σαν αδέλφια- φίλοι μου. Υπήρξα τυχερός στην φιλία. Αυτές οι σχέσεις -σχέσεις ζωής πια- ήταν που μου πρόσφεραν ένα σταθερό πλαίσιο διαχείρισης αυτού του γεγονότος. Και τους ευχαριστώ.

Η τελευταία χρονιά θα έλεγε κανείς πως έβγαλε προς τα έξω τον χειρότερό μας εαυτό. Ξαφνικά ζήσαμε και ζούμε ένα έντονο #Metoo ξέσπασμα, δεκάδες γυναικοκτονίες και έντονες πολώσεις με αποκορύφωμα αυτή των εμβολιασμένων και μη ανθρώπων. Γιατί πιστεύετε πως η ελληνική κοινωνία έχει τόσο βυθιστεί σε όλο αυτό;

Ο μέσος άνθρωπος είναι πολλαπλά πιεσμένος και αφυδατωμένος από αντοχές. Η μακροχρόνια κρίση και ύφεση, όχι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως πολιτισμική και κοινωνική, έχει φέρει τον ψυχικό μας κόσμο σε βαθιά κρίση. Εκεί συναντάμε και τις ρωγμές μας. Έτσι αυξάνονται και οι προϋποθέσεις και οι πιθανότητες να βγει στην επιφάνεια το πιο σκοτεινό μας κομμάτι. Δυστυχώς πολλοί άνθρωποι φτάνουν σε απάνθρωπα όρια και προβαίνουν στο έγκλημα. Είναι σημείο των καιρών μας. Πρέπει η κοινωνία συνολικά να βρει σύντομα λύσεις, αλλά και όλοι μας να ρίξουμε μία ματιά στον εαυτό μας και στο διπλανό μας ώστε να δημιουργηθεί ένα πιο ασφαλές πλαίσιο συνύπαρξης.

Τελικά πάμε προς τα μπρος ή προς τα πίσω; Συντηρητικοποιούμαστε ως κοινωνία;

Νομίζω πως ακολουθούμε τη γενικότερη πορεία της εποχής μας και ως Ελληνική κοινωνία ζούμε μία γενικότερη κρίση αξιών, πεποιθήσεων και τρόπου ζωής. Έχουμε χάσει σε μεγάλο βαθμό την επαφή με ότι δίνει ουσία στη ζωή του ανθρώπου. Εξακολουθούμε να είμαστε σε ένα διαρκές μεταβατικό στάδιο που κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς θα καταλήξει και τι ακριβώς θα γεννήσει, ποιο δηλαδή θα είναι το επόμενο στάδιο των κοινωνιών μας. Σαφώς υπάρχει ένας συντηρητισμός σε πολλά επίπεδα, αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και μία ευρεία διάδοση γνώσεων και πληροφόρησης από διάφορες πηγές. Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο υπάρχουν πάντα οι ευκαιρίες να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και σαν μονάδες και σαν σύνολα.

Στο θέατρο νιώθετε πως υπάρχουν ταμπέλες και στερεότυπα και αν ναι ποια; Τι θα αλλάζατε αν μπορούσατε στο θεατρικό τοπίο γύρω σας;

Θεωρώ ότι υπάρχουν τόσες πολλές σκηνές, τόσοι πολλοί άνθρωποι στοn χώρο μας, που ακόμα και αν συναντά κάνεις κάποια πράγματα στα οποία δε θα ήθελε να συμμετέχει, η γενική εικόνα που έχω για το θέατρο στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ θετική οπότε δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι που θα άλλαζα -πώς θα μπορούσα άλλωστε! Αν θα ήθελα πάντως κάτι να καλυτερεύσει είναι η συνέπεια όλων μας ως προς τη δουλειά που καλούμαστε να κάνουμε κάθε φορά.

Μελλοντικά σχέδια;

Σχέδια ακριβώς όχι. Προσμονή πάντως για τις επόμενες ωραίες δουλειές και ωραίες συναντήσεις.

Σκηνοθεσία Ελένη Σκότη/Μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Χατζηεμμανουήλ/Ερμηνεύουν: Παναγιώτα Βλαντή, Θανάσης Κουρλαμπάς, Χάρης Τσιτσάκης/Επί Κολωνώ: (Κεντρική Σκηνή): Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Αθήνα

Πρεμιέρα: Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021, στις 19.00/Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο 21:15 & Κυριακή στις 19:00/Ηλεκτρονική Προπώληση: https://www.viva.gr/tickets/theater/i-siopili-limni/

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις