Πρωτοδικείο: Αντισυνταγματικές οι περικοπές στο ΕΣΥ – ΠΕΔΥ

“Τρύπα” στον κρατικό κορβανά ενδέχεται να δημιουργήσει η απόφαση του Πρωτοδικείου της Αθήνας, σύμφωνα με την οποία κρίθηκαν αντισυνταγματικές οι περικοπές των αποδοχών που έγιναν με το 2o Μνημόνιο στους γιατρούς του ΕΣΥ και του Πρωτοβάθμιου Εθνικού Δικτύου Υγείας.

Η απόφαση του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου υποχρεώνει το υπουργείο Υγείας να επαναφέρει τη μισθοδοσία στους γιατρούς του ΕΣΥ και του ΠΕΔΥ στα επίπεδα πριν το νόμο 4093/2012. Πρόκειται για διαφορές από το 2015 οι οποίες ανέρχονται σε ποσά άνω των 30.000 ευρώ για τον κάθε γιατρό που έχει προσφύγει στα δικαστήρια και θα πρέπει να καταβληθούν αναδρομικά μαζί με τους νόμιμους τόκους υπερημερίας.

Πάντως, το επόμενο διάστημα αναμένεται και η κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί του ίδιου ζητήματος. Ειδικότερα, το ανώτατο δικαστήριο της χώρας θα αποφασίσει σχετικά με τις περικοπών του Ν. 4093/2012  για τους γιατρούς του ΕΣΥ, ετυμηγορία που θα υπερισχύσει όλων των υπολοίπων αποφάσεων.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της υπ’ αριθμ. 1009/2017 απόφασης του Πρωτοδικείου Αθηνών, οι περικοπές κρίθηκαν αντίθετες στις διατάξεις των άρθρων 4 παράγραφος 1 (ισότητα) και 22 παράγραφος  1 (προστασία της εργασίας) του Συντάγματος, αλλά και στις συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας (άρθρο   25 παράγραφος 1) και της ισότητας  στα δημόσια βάρη  (άρθρο 4 παράγραφος 5). Παράλληλα αναφέρεται πως για τον υπολογισμό των αποδοχών και των επιδομάτων των επίμαχων γιατρών, μετά το  Νοέμβριο του 2014 «πρέπει  να εφαρμοστούν στο σύνολό τους οι διατάξεις του νόμου 3205/2003, χωρίς όμως τις αντισυνταγματικές τροποποιήσεις και μειώσεις του νόμου 4093/2012».

Τέλος, το δικαστήριο υιοθέτησε σχετική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου του 2015, στην οποία αναφερόταν πως “οι μειώσεις των αποδοχών των γιατρών του ΕΣΥ, που επήλθαν με το νόμο αυτό αποκλειστικά (Ν. 4093/2012), με βάση το καθαρώς αριθμητικό κριτήριο, συνυπολογιζόμενες με την πλήρη κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας, τις υπόλοιπες μειώσεις που επεβλήθησαν διαδοχικά στις αποδοχές αυτών και τις αλλεπάλληλες φορολογικές επιβαρύνσεις, υπερβαίνουν λόγω του σωρευτικού αποτελέσματος και της έκτασής τους, το όριο που θέτουν οι συνταγματικές αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη”.