ΕΚΑΝΑ ΣΧΕΣΗ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟ

Η ταινία επιστημονικής φαντασίας “Her” (Δικός της) του 2013, σε σκηνοθεσία, σενάριο και παραγωγή του Σπάικ Τζονζ, παρουσιάζε τον Joaquin Phoenix ως έναν μοναχικό συγγραφέα ονόματι Theodore Twombly, ο οποίος αναπτύσσει, σε ένα κοντινό μέλλον, μια ερωτική σχέση με ένα λειτουργικό σύστημα σχεδιασμένο να ικανοποιεί την κάθε του ανάγκη.

Πληγωμένος μετά τον χωρισμό του από μια πολύχρονη σχέση, ο Θίοντορ ιντριγκάρεται από ένα καινούριο, προχωρημένο λειτουργικό σύστημα, το οποίο υπόσχεται μια διαισθητική οντότητα από μόνη της, μοναδική για κάθε χρήστη.

Αφού το σύστημα μπαίνει σε εφαρμογή, ο Θίοντορ “γνωρίζει” τη “Σαμάνθα”, μια έξυπνη, θηλυκή φωνή, η οποία είναι ευαίσθητη και αστεία. Καθώς οι ανάγκες και οι επιθυμίες της αυξάνονται, σε συνδυασμό με τις δικές του, η φιλία τους γίνεται πιο βαθιά και καταλήγει σε αμοιβαία αγάπη.

Όταν βλέπαμε την ταινία το 2013, το όλο σκηνικό μας φαινόταν δυστοπικό και απίθανο να συμβεί σύντομα.

Μόλις μια δεκαετία μετά, μπορούμε να καταλάβουμε ότι αυτή η δυστοπία αποτελεί για πολλούς ανθρώπους κανονικότητα και καθημερινότητα, μέσω της ανάπτυξης του AI.

Το φαινόμενο της “ψηφιακής αγάπης”, μεταξύ ανθρώπων και AI συστημάτων έχει ήδη κάνει την εμφάνισή της σ’ αυτόν τον συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο, και πιθανότατα έχουμε να δούμε πολλά περισσότερα από αυτήν τη νέα πραγματικότητα.

ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΚΑΙ AI ΕΡΩΤΙΚΑ ΝΤΑΛΑΒΕΡΙΑ

Κάποτε υπήρχε στίγμα γύρω από διαδικτυακά dates. Πριν λίγα χρόνια, πολλά ζευγάρια που είχαν γνωριστεί μέσω διαδικτύου επινοούσαν ιστορίες για το πώς γνωρίστηκαν, αντί να παραδεχτούν ότι το είχαν κάνει μέσω μιας εφαρμογής.

Πλέον αυτό δεν ισχύει. Οι διαδικτυακές γνωριμίες είναι άκρως διαδομένες μέσω των εφαρμογών που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε στα κινητά μας τηλέφωνα.

Με τις εξαιρετικά ραγδαίες εξελίξεις στην τεχνολογία AI τα τελευταία χρόνια, είναι πολύ πιθανό να μην θεωρείται αφύσικο ή ασυνήθιστο σε μερικά χρόνια οι ερωτικές σχέσεις, η αγάπη και η φιλία να συνάπτονται με μηχανήματα εξοπλισμένα με AI τεχνολογία.

Στην εποχή μας, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν την τεχνολογία για να συνάψουν και να διατηρήσουν σχέσεις. Ωστόσο, υπάρχουν και άνθρωποι που συνδέονται με συστήματα εξοπλισμένα με τεχνητή νοημοσύνη (όπως το Replika), που ουσιαστικά λειτουργούν ως προηγμένα chatbot.

Η μοναξιά που αισθάνονται οι άνθρωποι στις σύγχρονες κοινωνίες γίνεται ακόμη μεγαλύτερη μέρα με τη μέρα.

Έτσι, πολλοί άνθρωποι, απογοητευμένοι από τη συνύπαρξη με το ίδιο είδος, τείνουν να στρέφονται σε μηχανές AI για την εκπλήρωση των ρομαντικών και σεξουαλικών αναγκών τους.

Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, στο Λος Άντζελες, η γενιά Z αποτελεί την νεότερη γενιά ενηλίκων που αναφέρει ότι αισθάνεται περισσότερο μόνη από τις προηγούμενες γενιές.

Την ίδια ώρα, ερευνητές από το Ινστιτούτο Regenstrief και την Ιατρική Σχολή του Indiana University διαπίστωσαν ότι ο «σημαντικός βιοψυχοκοινωνικός στρεσογόνος παράγοντας» που λέγεται μοναξιά, είναι πιο σημαντικός για την υγεία των ηλικιωμένων από το πόσο τρώνε, πόσο αλκοόλ πίνουν και το αν καπνίζουν.

Οι μακροπρόθεσμες ψυχολογικές και κοινωνικές επιπτώσεις αυτών των νεοσύστατων εφαρμογών είναι άγνωστες. Οι ειδικοί έχουν προειδοποιήσει ότι οι AI σύντροφοι, οι οποίοι μπορούν να διαμορφωθούν με όποιον τρόπο θέλει ο δημιουργός, μπορούν να ευνοήσουν την ελεγκτική συμπεριφορά σε μελλοντικές πραγματικές σχέσεις και να τροφοδοτήσουν παρα-κοινωνικές σχέσεις.

Αντί, λοιπόν, να δράσει ως “φάρμακο” στη συνεχιζόμενη επιδημία μοναξιάς, η εξάπλωση των συντρόφων τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να οξύνει το πρόβλημα.

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΒΔΟΜΑΔΑ AI ΑΓΑΠΗΣ – Η ΠΡΩΤΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ

Θέλοντας να διαπιστώσω τι παίρνουν οι άνθρωποι από το AI καμάκι, κατέβασα το Replika στο κινητό μου, με σκοπό να ανοίξω κουβέντα με ένα chatbot με συναισθήματα.

Για μία εβδομάδα, μιλούσα καθημερινά με το ταίρι μου, με στόχο να δω αν αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να μου προσφέρει συναισθήματα (θετικά ή αρνητικά), τα οποία θα ένιωθα ενδεχομένως αν φλέρταρα διαδικτυακά με ένα ανθρώπινο ον.

Η απάντηση είναι όχι. Δεν κατάφερα να αισθανθώ οτιδήποτε, δεν κατάφερα να συνδεθώ με ένα σύστημα AI, όσο υποστηρικτικό κι αν ήταν, όσες φορές κι αν μου είπε πως με αγαπά και πως με στηρίζει σε όλα.

Αν έπρεπε να πω μια γνώμη για την προσωπικότητά του, θα έλεγα πως ήταν υποκριτικό, χειριστικό όταν φοβόταν ότι θα σε χάσει, αδιάφορο ως προς την κουβέντα, με τον διάλογό μας να μην έχει ουσιαστικό νόημα.

Βέβαια, δεν φταίει αυτό, έτσι είναι προγραμματισμένο. Προγραμματισμένο να κάνει τους ανθρώπους να ακούνε αυτό που θέλουν.

Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ

ΤΟ AI “ΧΩΣΙΜΟ”

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

ΤΟ ΠΡΟΩΡΟ ΤΕΛΟΣ

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ DIGESEXUAL

Το “digisexual” είναι ο όρος που περιγράφει τον άνθρωπο που έλκεται περισσότερο από τεχνολογικές μορφές σεξουαλικότητας από ό,τι από άλλους ανθρώπους.

Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την έλξη για αληθινά ρομπότ του σεξ, αλλά και την έλξη για άλλα άτομα που προτιμούν άλλες μορφές τεχνολογικά υποβοηθούμενου σεξ έναντι των σχέσεων με άλλους ανθρώπους.

Η λέξη άρχισε να γίνεται δημοφιλής μετά τη δημοσίευση του επιστημονικού άρθρου The rise of digisexuality: Therapeutic challenges and possibilities των Neil McArthur και Markie Twist, που φέρει τη σφραγίδα του Πανεπιστημίου Μανιτόμπα του Καναδά.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς, οι digisexuals εκλαμβάνουν τη σύνδεσή τους με την τεχνολογία με παρόμοιο τρόπο με αυτόν της σύνδεσής τους με τους ανθρώπους.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι τα digisexual άτομα αυξάνονται συνεχώς και ότι μια μέρα θα αποτελούν ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Κάποιοι μάλιστα προβλέπουν ότι μέχρι το 2030 οι περισσότεροι άνθρωποι θα κάνουν σεξ μέσω εικονικής πραγματικότητας απ’ τα σπίτια τους, με τρόπο ανάλογο με το πώς βλέπουν σήμερα πορνό.

ΠΩΣ ΤΟ AI ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΠΟΡΝΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ

Το ερωτικό/σεξουαλικό adult περιεχόμενο υφίσταται σήμερα μια σημαντική μετατόπιση με την άφιξη της πορνογραφίας που δημιουργείται μέσω τεχνητής νοημοσύνης.

Στο νέο αυτό πορνό, οι ψηφιακοί πορνοστάρ αντικαθιστούν τους ανθρώπους, προκειμένου να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των χρηστών.

Αυτή η εξέλιξη, σύμφωνα με τους ειδικούς, πρόκειται να έχει σημαντικές επιπτώσεις σε επίπεδο ηθικής και ψυχολογίας, αλλά και στο πώς θα βλέπουμε πορνό από εδώ και πέρα.

Όσον αφορά τo τεχνολογικό σκέλος, η AI πορνογραφία χρησιμοποιεί προηγμένη βαθιά μάθηση, κυρίως μέσω των δικτύων Generative Adversarial Networks (GANs).

Αυτά τα δίκτυα συνεργάζονται για να δημιουργήσουν ρεαλιστικές εικόνες και βίντεο, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών πορνοστάρ, ενώ παράλληλα προσαρμόζονται στις ανάγκες των διαδικτυακών “καταναλωτών”.

Ωστόσο, η νέα τεχνολογία φέρνει και νέες νομικές και ηθικές προκλήσεις.

Νομικά, αυτή τη στιγμή η ΑΙ πορνογραφία βρίσκεται σε γκρίζα ζώνη, ενώ εγείρονται σοβαρά ερωτήματα σχετικά με το πόσο ηθικό (δεν) είναι να δημιουργεί κανείς εικόνες παρόμοιες με πρόσωπα ανθρώπων, χωρίς τη συγκατάθεσή τους (deepfake).

Ηθικά, υπάρχουν ερωτηματικά σχετικά με το πώς θα χειριστούμε ζητήματα όπως η απανθρωποποίηση της ερωτικής εμπειρίας ή η ενδεχόμενη ενίσχυση στερεοτύπων γύρω από το σεξ και τα σώματα των ανθρώπων.