ΔΝΤ or not ΔΝΤ

Ο επικεφαλής της ΚΟ του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή και αντιπρόεδρος τoυ CSU, Μάνφρεντ Βέμπερ, μπέρδεψε πάλι τα πράγματα όσον αφορά στα σχέδια της Γερμανίας για το ελληνικό πρόγραμμα σε σχέση με το ΔΝΤ.

Από τη στιγμή που το ΔΝΤ εμμένει στο ενδεχόμενο κουρέματος, τότε θα πρέπει να το αφήσουμε να αποχωρήσει, δήλωσε ο Βέμπερ, ο οποίος είναι συνομιλητής της Μέρκελ, εκτός από από αντιπρόεδρος του CSU (Χριστιανοκοινωνιστές) του δεύτερου εκ των δύο κομμάτων που αποτελούν το συνασπισμό, του οποίου ηγείται η Μέρκελ.

Έπιασε ξαφνικά το Βέμπερ, τον οποίο θυμόμαστε από τις επιθέσεις του κατά της Ελλάδας στο παρελθόν, μία φιλελληνική τάση και θέλει να διώξει το ΔΝΤ που μας ζητά μέτρα;

Προφανώς όχι. Ο Βέμπερ μπορεί να επιδιώκει δύο πράγματα, ενδεχομένως και ταυτόχρονα: Πρώτον να στείλει μήνυμα στο Ταμείο ότι το χρέος θα πρέπει να το ξεχάσει. Δεύτερον, να προετοιμάσει το έδαφος για μία πραγματική αλλαγή στάσης της γερμανικής κυβέρνησης όσον αφορά στην παραμονή του Ταμείου ως προϋπόθεση, που όμως δε θα είναι για καλό της Ελλάδας.

Δηλαδή να επιλέξουν τελικά οι Χριστιανοδημοκράτες-Χριστιανοκοινωνιστές να αφήσουν το ΔΝΤ να φύγει προκειμένου να μη δώσουν στον αιώνα τον άπαντα ουδεμία ελάφρυνση χρέους και στη θέση του να βάλουν έναν ευρωπαϊκό (και προφανώς υπό γερμανικό έλεγχο) μηχανισμό, που δε θα είναι όμως μαλακότερος στις απαιτήσεις του. Αυτό το σενάριο είχε κατά νου και ο Σόιμπλε όταν δοκίμαζε τα νερά, για να ανακρούσει πρύμναν μετά τις αντιδράσεις. Καθώς όμως εν πολλοίς οι αντιδράσεις προέρχονταν από τους βουλευτές της CSU, έχει διπλό ενδιαφέρον η τοποθέτηση Βέμπερ.

Σημειωτέον δε, πως δεν είναι στην πραγματικότητα υποχρεωτικό να περάσει από το Bundestag το ζήτημα, αλλά μπορεί να συζητηθεί μόνο στην Επιτροπή Προϋπολογισμού, γεγονός που θα διευκόλυνε τη γερμανική κυβέρνηση.

Το χθεσινό δημοσίευμα της Welt όμως επιβεβαιώνει και ένα ακόμη παιχνίδι που παίζεται μεταξύ Βερολίνου και Ουάσινγκτον στο παρασκήνιο: Η γερμανική εφημερίδα, που πρόσκειται στο κόμμα της Μέρκελ και συχνά απηχεί τη “γραμμή” της καγκελαρίας, κάνει λόγο για ένα μυστικό deal Μέρκελ- Λαγκάρντ με στόχο το Ταμείο να αγοράσει χρόνο στη γερμανική κυβέρνηση, δηλώνοντας την παραμονή του στο ελληνικό πρόγραμμα αλλά μεταθέτοντας το θέμα του χρέους για το 2018, αφού δηλαδή το Δεκέμβριο του 2017 θα έχει σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση στη Γερμανία.

Το σενάριο αυτό δεν είναι βέβαια νέο, καθώς και το NEWS247 έχει γράψει για αυτές τις συζητήσεις εδώ και καιρό. Και η Λαγκάρντ βέβαια είναι μόνο ένα από τα κέντρα εξουσίας στο ΔΝΤ. Το σίγουρο είναι όμως ότι οι Γερμανοί δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν το παραμικρό μέτρο ελάφρυνσης του χρέους, ούτε μέχρι το Μάιο και τις κρίσιμες εκλογές στο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Ρηνανίας Βεσφαλίας (που έχει τη φήμη ότι “προβλέπει” καγκελάριο) και ούτε φυσικά στη συνέχεια όταν η χώρα θα έχει μπει σε ρυθμούς εθνικών εκλογών.

Ο κίνδυνος για την Ελλάδα είναι ΔΝΤ και Βερολίνο να καταλήξουν σε μία συμφωνία που δε θα περιλαμβάνει το επιθυμητό για τη χώρα μας (δηλαδή το χρέος) και ως εκ τούτου θα φέρνει δυσάρεστα (δηλαδή τα μέτρα που ζητά το Ταμείο). Για την ακρίβεια θα είναι θαύμα να τη γλυτώσουμε με λίγα μόνο τραύματα σε αυτή τη μάχη.

Και από πάνω, επικρεμάται μία ακόμη σκιά. Η CSU, μαζί με την FDP (που επιδιώκει να ξαναμπεί στην Bundestag και δεν έχει και τίποτε άλλο να πει πολιτικά) και την AfD (την ξενοφοβική και αντιευρωπαϊκή Εναλλακτική για τη Γερμανία που αυτή τη φορά θα μπεί στη Bundestag κόβοντας κυρίως ψήφους από τους Χριστιανοδημοκράτες, αλλά και συγκεντρώνοντας ψήφους διαμαρτυρίας), βάζουν στο τραπέζι ξανά το Grexit. Και δε το βάζουν για να διαλύσουν το ευρώ, αλλά ώστε (κατά την άποψη τους) να το ενισχύσουν και να επιβάλλουν οριστικά την αυστηρή πολιτικοοικονομική ατζέντα της λιτότητας. Και επίσης ως ένα μήνυμα στην Ιταλία, όπου αρχίζουν και ενισχύονται δυνάμεις υπέρ επιστροφής σε εθνικό νόμισμα.

Η Ιταλία βέβαια, εκτός του ότι λόγω μεγέθους θα επηρέαζε πολύ περισσότερο από την Ελλάδα την ευρωζώνη (too big to fail, too big to leave), έχει βιομηχανία και κυρίως το χρέος της είναι κατά βάση εσωτερικό και όχι εξωτερικό. Μία επιστροφή σε εθνικό νόμισμα θα της έδινε την ευχέρεια να κουρέψει το εσωτερικό της χρέος και να ρυθμίσει τα των τραπεζών της χωρίς πιέσεις από το Βερολίνο για κούρεμα καταθέσεων, που θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία.

Στην Ελλάδα όμως μπορεί ο Σόιμπλε να δείχνει το τυράκι του κουρέματος χρέους που μπορεί να συμβεί μόνο έξω από την ευρωζώνη, είναι όμως βέβαιο ότι θα επιχειρούσε να τη μετατρέψει σε παράδειγμα προς αποφυγή για να κρατήσει τις ευρω-φυγόκεντρες δυνάμεις, συνθλίβοντας κάθε προσπάθεια της χώρας να σταθεί στα πόδια της. Αυτό είναι τουλάχιστον το σχέδιο και με αυτή τη λογική βάζουν ξανά ορισμένοι στη Γερμανία το Grexit στο τραπέζι.

*Η Βίκυ Σαμαρά είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247